Evlilik korkusu ve kararsızlık :(

biricik_k

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Nisan 2008
99
44
88
30 yaşındayım.güzelim,neşeli,sempatik akıllıyım,öğretmenim.ama evlenemiyorum kaç kişi ile görüştüğümün sayısını dahi hatırlamıyorum.annemle babamın çok sıkıntılı bir evlilik süreci oldu ve hala devam ediyor.her konuştuğum kişiye babam gibi olursa diye korkumdan hayır diyorum.herkesi onun gibi sanıyorum.kendime engel olamıyorum.bir aydır birisiyle konuşuyorum.o beni görmeden çok evvel ben onu beğenmiştim.şimdi ise o beni istiyor ama ben kaçacak delik arıyorum.benim ailem onun ailesi hatta sülalemiz haber bekliyor.:gitme evlilik planları yapıyor.kahveme tuz katma sözleri nişan tarihleri balayı yerleri...ben ise karşılık veremiyorum.sonum ne olacak bilmiyorum...:çok üzgünüm:senağlama
 
Canim oncelikle biraz rahatlaman gerek.Daha bugun bir arkadasimla bu konuyu konusuyorduk.Yas ilerledikce karar vermek zorlasiyor bu bir gercek.
En yakininizdaki anne-babanizin evliligi ile kiyaslamaniz haliyle normal.
Cunku surekli gozunuzun onunde bir ornek teskil ediyor.
Ama etrafiniza baktigimizda imrendigimiz evlilikler de var oyle degil mi? Sevgilerini yillar eskitememis,birbirlerine saygilari daim olan..
Kalbinin de mantiginin da ''evet bu'' dedigi kiside boyle degerlendirmeler yapmadan karar vermeye calis.
Seni anlayabiliyorum zor bir surec evlilik karari ama rahatla ki dogru kararlar alabilesin.
Cok cok mutlu olmani diliyorum.Sevgiler
 
telefonlarını açmak,elimi tutmasını,sarılmasını istemiyorum.ona bunu söyledim ama bir saat tutmuyor ama sonra yine..niyetinin ciddiyetinden eminim.ama ben onu sevdiğimden emin değilim.bana dokunduğunda "git diyemiyorum" hatta karşılık veriyorum (dokunmakla kasdettiğim elele tutuşmak ve sarılmak).gittiği an tiksiniyorum kendimden.ondan da nefret ediyorum.kendimi kirlenmiş gibi hissediyorum.benim önemsediğim bazı şeyler onun için neredeyse önemsiz.ağlama nöbetleri geçiriyorum.az önce olduğu gibi.yüzüm karıncalanmaya başlıyor.ağzımın büzüştüğünü hissediyorum ama engel olamıyorum.ne yapacağımı ne söyleyeceğimi bilemiyorum.kaçmak kaybolmak istiyorum.düşündüğümle alakasız şeyler yaşıyorum,utanıyorum.çok utanıyorum.
 
Son düzenleme:

Hic kimse sevmedigi,birsey hisstemedigi bir erkegin dokunuslarindn haz almaz ki.
Eskiden bgendigin biriydi peki ya simdi? Dusuncelerimiz,hislerimiz zaman icinde degisebilir.
konu evlilik olunca mi bu tarz gerginlikler yasiyorsun, yoksa bu gorustugun kisiden hoslanmamanla mi alaklai?
 
önceden beğenmiştim ama konu evlilik olunca iyice geriliyorum.heleki onu aklımda bir yere oturtmamışken.dini hassasiyetleri olan birisiyim.başörtülüyüm.bana dokunmasından çok rahatsız oluyorum.o bu konuda benim kadar hassas değil.bu fikirlerimi ona söyledim ancak o belkide bu işin kesin olacağı fikrinde olduğundan belkide benim sert bir şekilde ifade etmeyişimden dokunmaya devam ediyor.her eve dönüşümde ağlıyorum.günah işledim diye kahroluyorum.hatta birgün hastaneye götürdü arkadaşım.sakinleştirici iğne yapıldı.okuldaydım.tek başıma sınıftayken yine kötü oldum.ağlamakyan yüzüm dudaklarım karıncalandı.uyuştum.soğudum.az önce telefonlarına neden cevap vermediğimi sordu.bende söyledim.bu ilişkinin ne sürmesini ne de bitmesini istiyorum.kendimi anlayamıyorum.doğruyu yanlışı ayırt edemiyorum.gitgide içime kapanmaya başladım kimseyle konuşmak istemiyorum
 
Simdi daha iyi anladim.Dini hassasiyetlerinin oldugunu ona soylemissin ama dikkat etmemesi seni rahatsiz ediyor.Soyledikten sonra hassasiyetine saygi duymasi gerekirdi ama sanirim onemsemedi yada tam idrak edemedi. Ileride evlenicek olmaniz bir seyi degistirmez dogru, sonucta su anda evli degilsiniz.
Dogru bir karar vermek icin onunla ve onsuz bir hayat hayal et, belki cevabini daha kolay bulursun.Belki bir sure gorusmeyip iliskiyi gozden gecirmelisin,biraz dinlenmen iyi gelebilir.
 
yalnızlık fikrine çok alıştım.ne kadar seversem seveyim çabuk vazgeçebiliyorum.hemen ayrılık aklıma geliyor.yani onsuzluk diğerleri gibi o gittiğinde de çok dokunmaz gibi geliyor.akşam onunla konuştum.nedenlerini ayrıntılı bir biçimde anlatarak bana dokunmamasını istedim..(ne kadar doğru bilemiyorum ama) "sende bu kadar yoğun üzüntü yarattığını anlayamadım,anlasaydım bu kadar yakınlaşmazdım,seni üzmezdim"dedi.bu konu tamamlandı sanırım.ancak hala onunla veya onsuz ayrımını yapamıyorum.onun doğru kişi olduğuna ikna olamıyorum
 
Sevgili biricik...
Bende senin durumuna benzer durumlar yaşadım... Bi kaç erkek arkadaşım oldu.. Sevdim de.. Ama babam gibi olurlarsa şüphesini bitürlü atamadım içimden. Armudun sapı üzümün çöpü derken hepsini eledim... Sonra eşimle tanıştım. Onu çok sevdim korkularıma rağmen onunla evlendim. İyikide evlenmişim. O babam gibi çıkmadı. Seni seven biri var belliki sende seviyorsun. Tamam korkuların var. Ama İleriyi düşün bence... Yaşlandığında allah gecinden versin annen ve baban yanında olamadıklarında ne yapacaksın? Yapayalnız mı kalacaksın? Kim isterki böyle. Benim korkularım geçti sayılır. Her insan baban gibi olmaz. Eğer kendini aşkın akışına bırakırsan tiksinmezsin belki ondan yada kendinden. Yinede yardım almanı tavsiye ederim...
Bu arada eşimle çok mutluyum bu mutluluğa bir de kızımız eklenince sen düşün....
 
Evlilik farklı bir bağ, yanlızlığına alışmış olabilirsin ama birinin seni gerçekten seviyor olması, yanında olması, destekçin olması, saçını okşaması, çok güzel bir duygu. Tabi sen bunların yaşandığı bir aile diyaloğuna sahip olmadığın için, kendi evliliğinde böyle olacak sanıyorsun. Evlilikten ve hatta erkeklerden soğuman, ailenden dolayı olsa gerek.

Herkes böyle olacak diye birşey yok. Doğru kişi olup olmadığını yaşamadan bilemezsin. Kendine de ,karşıdakinede bir şans ver. Sevmek, sevilmek güzel şey. Tadını aldığında anlayacaksın.
 
yazılarınız ve fikirleriniz için teşekkür ederim kızlar...
her ikimiz için de doğru olanı yapmak için gayret ediyorum.ancak o kendine göre evliliğimize kesin gözüyle baktığı için bu kadar rahat davranıyor.benden karşıt tepki aldığında ise ne kadar açıklarsam açıklayayım anlamlı gelmiyor.bilmiyorumkismilehaliyle kendimle beraber onu da yıpratıyorum.inş.bu zorluk fazla uzun sürmeden hayırlı olana yönlenirim...
 
biricik aynı durumları yaşıyorum seninle bende güvensizlik var evlilik korkusu yanlış tercih korkusu sanki hep yalan söylüyo gibi geliyo bir türlü inanmıyorum çırpınıyo yok bende ne yapacam bilmiyorum dokunma dedim bende dini hassasiyetlerimden dolayı ben açığım ama inançlıyım oda kabul etti ama bilmiyorum seni takip edicem burdan birlikte aşalım sorunumuzu
 
Bence önyargılardan uzaklaşarak bakmayı denemelisin..Ama bence senin asıl korkun ailendeki düzensizlikten değil(etkisi var muhakkak), asıl korkun tanıştığın erkeklerden bence onlar senin düşüncelerini ve sevgiye inancını zedeleyen şeyler yapmışlar..

Şu anki erkek arkadaşının da istemediğin bir şeyi yapması seni ondan uzaklaştırıyor..onla olmadan da yapabileceğin halde onla olmayı tercih etmen kendine güvensizliğinden(bir başkası olsa da aynı şeylerin devam edeceğinden ve evlenememekten korkman) ve muhtemelen onun seni çok sevmesi..

senin tüm bu düşüncelerini değiştirecek sağlam duran birisi ile birlikte olmalısın,yani biri seni korkularından arındırmalı,belli ki şu an birlikte olduğun kişi bunu yapamamış.. Eğer bir sıcaklık hissetmiyor ve bir şeylerin düzeleceğine inanmıyorsan,ne kendini ne de onu üzme derim..
 
evlendikten sonra güzel olur cnmmmmmmm olumlu bak ki olumlu olsun:)
 
Merhabalar, bendede benzer olmasada evlilik fobisi var :) yani evlilik olarak baktığım kişilere karşı çok soğuğum, yaşım epey yol aldı. Karşıma çıkarttıkları kişiler kıyıda köşede kalmış ve hiç tarzım olamayan kişiler, hal böle olunca seçiciliğimde artıyor, evlilik fobimde. Şimdi kendimi aşmaya çalışıyorum....
Neyse size gelince bu kişiyle olan ilişkinizde dinen günah olduğunu bildiğiniz için, onun size dokunmasından bir tiksinti ve vicdan azabı çekiyorsunuz. Bunu onunla açık açık konuşun, onun aceleci olduğuna, böle şeyler için evlilikte çok zamanınız olacağına söyleyin. Bi yandanda sizin düşüncelerinize saygı duyuyorum fakat evlendiğinizde cinsel bir sorun yaşayabilir misiniz? acaba diyorum. Evlilik öncesi azda olsa temast bulunsanız onun yanında ilerde daha rahat hissetmezmisiniz kendinizi acaba?
 
Son düzenleyen: Moderatör:
evlilik hemen alınacak bir karar değil zaten çok düşünülmesi gerekir.evleneceğin kişiyi çok iyi tanımak kişilik olarak birbirinize uyuyomusunuz onu gözden geçirmek gerek.seviyorum diyipte düşünmeden evlenen insanların sonu pekte iyi olmuyo.ama gerçekten sizi seven size uyan birini bulunca evlilik çok güzel
 
doğru olmadığını bilmeme rağmen şaşkınlıkla karışık elimi tutmasına izin verdim.iki hafta sonra onunla sinemaya gittik.bana sarıldı.kendime engel olamadım başımı omzuna yasladım.güven hissi kapladı içimi.alışmaya mı başladım ne???bilmiyorumkismile
 
en son 10 mayısta yazmışım.sevmeye başlamıştım.güveniyordum artık.18 mayısta onun yanına gittim.oradan memleketime dönecek belkide nişan kararımı açıklayacaktım ama güvenimi altüst etti.bitirdim.önce blöf sandı.iki hafta önemsemedi.nasılsa affeder fikriyle.sonra aramaya af dilemeye başladı.açmadım telefonunu.en son 4 hafta önce msj atmıştı.artık aramıyor...
iki ay geçti mafoldumben onu çıkaramıyorum aklımdan.hiç böyle birşey yaşamamıştım.çok kararlıydım, özleyeceğimi sanmıyordum ama hem korkuyor hem özlüyorum.ne biçim duygular bunlar...
 
Merhaba biricik..güvenimi alt üst etti demişsin ne oldu? ne yaptıda bitirdin. Şimdi neden bu kadar üzgünsün..
 
bacım sen bence bıraz suçlusun,hemen cıddıyım dıyen adama ınanmışın,nasılsa ciddi diye kanmışın,galiba tecrübesizliğinden olmuş,kaf dağında görmüşün kendını,ah bacım ahhh erkeklerde öle işlemıyor kurallar,geçer unutursun,bide galiba güzel bacım sen elde edınce bitiyor galiba duyguların,benım bır arkaşa öle idi,şimdi çocuk gitmiş,sende özlüyom falan diyosun,neyse geçmiş olsun,
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…