Maalesef. Çok uzaktayım. Ama burda istanbuldan birçok arkadaşımız vardır. Mutlaka birileri ile tanışırsınız.Çok teşekkür ederim, gerçekten samimiyetiniz yazdıklarınızdan hissediliyor.
İstanbuldayım, yakınsak kahveye beklerim :)
aslında yalnızlıktan depresyon başlamış gibi sizde...kadınlar ve erkekler gerçekten faklı yaratılıştalar...şöyle düşün, onlarda kadınlar gibi hassas, duygusal olsalar, dışarda nasıl koruyacaklar kendilerini, bizleri nasıl koruyup kollayacaklar, bak canım
şuna emin ol, şu mıç mıç romantik takılan erkeklerin çoğu içten gelerek yapmıyor yada altında başka durumlar oluyor...
eşin seni belkide senin düşündüğünden daha çok seviyor, ama bunu senin istediğin gibi gösteremiyor...aile tarzları herkesin farklı, herkesin sevgi gösterme şeklide farklı..örneğin benim kayınvalidemin 4 çocuğu var, daha bir gün kendiliğinden sarıldığını, öptüğünü görmedim, sürekli onların sevdiği yemeleri yapar sık sık davet eder. bu onun sevgisini gösterme biçimidir...senin eşinde sana sevgisini senin farketmediğin durumlarda gösteriyordur...bak burdane dertler var, öncelikle şükürle başla, sağlıklarınız yerinde, evladın var, eşinin işi var, çaresiz dertlerin yok, ne çekilmez eşler, aileler var,
ilerlemeden hemen bir doktora git canım, depresyon hep olumsuzluklara takılmak demektir zaten..aklı başında bir bayana benziyorsun yazılarından, atlatırsın inşallah..mutluluklar dilerim...burya yazman iyi oldu belkide, bir nebze rahatlamışındır...sevgiler...Kesinlikle şükredecek çok nimet var elimde..
Zaten buraya konu açmakta çekinir kalmamda bir sebep 'millette ne dertler var ,benim ki gerçekten dert mi?' düşüncesi.
Dayanamayıp yazdım, öfkeli ve yorgun hissediyorum.Şu an arada birbirimize göz ucuyla bakıp istemsiz buruk bir gülümsemenin dışında iletişimimiz yok,oğlum da uyudu.Sanırım kendimi iyice yalnız hissedip annemi arayıp ağlamaktan,onu üzmekten de korktum
Eşimle aramızdaki muhabbet için dua ediyorum fakat şu an en çok kendi ruhumun iyileşmesi için dua ediyorum, tasavvufta bu halin adı kabz halidir,psikolojide depresyon..Sanırım ona doğru gidiyorum ve kurtulmak,kalbim sıkışmadan nefes almak istiyorum.
Oyun grupları yada 3 saat çocuğun gideceği bir okul yokmu haftada 2 yada 3 gun götürürsünüz birşey degisir
ilerlemeden hemen bir doktora git canım, depresyon hep olumsuzluklara takılmak demektir zaten..aklı başında bir bayana benziyorsun yazılarından, atlatırsın inşallah..mutluluklar dilerim...burya yazman iyi oldu belkide, bir nebze rahatlamışındır...sevgiler...
Maalesef. Çok uzaktayım. Ama burda istanbuldan birçok arkadaşımız vardır. Mutlaka birileri ile tanışırsınız.
Keşke yakin olsaydık da muhabbetinizden ben de faydalansaydım.
Bu arada sahura hiçbir şey yapasım yok. O yüzden o konusa konuşamıyorum
Allah kalbinize göre versin. Allah ferahlık versin.
Geçmişte yaşanan şeyler silinmiyor sadece üstü kapanıyor, sizin eşiniz en azından kendini düzeltmiş benimki ise bire bin kattı ve boşanıyoruz.. Rabbim feraha çıkarttsın.Yaklaşık bir buçuk ay kadardır buraya üç dört kez yazıp sildim.Sanırım acımasız yorumlara karşı hassas dönemimde olmam,beni çekinceli kıldı.
Sizinde hayatınızda her şey yolunda sanarken bir anda tepetaklak oluyor mu?Benim şu an öyle gibi.Herkesten,her yerden çekip gitme isteği,oğlum olmasa..
Uzun zamandır evliliğim,hayatım,hedeflerim yolundaki adımlarım her şey gayet iyiydi.Tek sıkıntı maddiyat.O da ailemin destekleri sayesinde bir şekilde halloluyordu.Bakıyorum zaten herkesten bu konuda dert var.Hepimizin feraha çıkmasını dilerim.
Neyse dolu olumca uzatıyorum kusura bakmayın
Özetlemeye çalışıcam;
Yaklaşık 3 senelik evliyim,bir oğlum var,önümüzdeki sene koruyucu aile olmak isteyecek kadar da normalde huzuru olan bir yuvamız var-dı.
Bu sıra öyle değil.
Son zamanlarda herkesten o kadar soğudum ki,malesef en çok da eşimden..
Sebebi yetiştiği aile kültürüne bağlı olarak ketum,sessiz,ilgilendiğini sanan ama aslında görev icabı ilgili,bu sıralar işinde yoğun olması ve belki de epeydir aklıma gelmeyen evliliğimin,lohusalığımın ilk zamanlarının yine beynimde hortlaması.
Mikroplar her vakit vardır ama biz bağışıklığımız düştüğü zaman hastalanırız ya onun gibi;silinemeyen kötü hatıralar her zaman yara olarak kalıyor ne zaman ruhum biraz yorgun düşse yeniden kanıyor..
Basit bir örnek;nişanlıyken onca ısrarıma rağmen önemsenmeyen balayı(heryere para bulunurken,hatta altınlar çok gelip ailesine verilirken bunun gereksiz masraf görmesi sonucu gidemedik).
Sonradan pişman olduğunu söyledi ama bizim iki günlük bir yakın yere gidecek maddi imkanımız olmadı,yapılacaklar arasında listede en alt köşelerde tatil,olmamasından ziyade herkes için bu kadar normal olan 25 sene evvel benim annemin,babamın gittiği balayına bu zamanda gitmeyi gereksiz görmesi,benim hevesimi gereksiz görmesi,benimle geçireceği ilk zamanlarında kardeşinin haftasonu bizim eve çıkış yaparak geçirilmesi.
Bunların üzerinden çok şey geçti,biraz kaba bir tabir ama eşim o konularda akıllandı lakin şu anda istesede o kırgınlıkları telafi edecek imkanı yok
Maddiyatı geçelim,onun dışında sevgisini dışarıya yansıtan duygusal bağı da zayıf,sadece yazar arada,bazen de espriyle karışık
Yani gün içinde ilgilenir ama hep benim ben buradayım diye hatırlatmam gerek,yoksa işten gel yemek ye,çocukla oyna,çay iç,tv izle,'bitanem ben yatıyorum,iyi geceler',kapanış.
Ben bu şehirde yalnızım,sadece uzak semtte bir aile dostumuz var onun dışında bebeğimin en zor vakitlerinde kapımı çalan bir komşum yok,darlanınca gideceğim kapım yok,parkta anneanne dedesiyle oynayan çocukları görünce kalbim sızlıyor çünkü benim yalnızlığıma ortak olan oğlum da yalnız aslında.
İyi ki o var..
Biraz önce yürüyüşe çıktım anne kız,sahura ne yapsak diye konuşuyordu istemsizce ağladım ya.(arka fonda pencereden kar geliyor/aman annem gurbet bana zor geliyor)
Bunu yazmak istemezdim ama eşimle cinsel yönden de biranda soğudum abartı değil gerçekten bir anda,cinsel tiksinti bozukluğu diye bir şey okudum,bilmiyorum öyle oldum sanki.
Bugün biraz hava almak istedim,arkadaşım davet etti;üşengeçlerin kralı gitmek istemedi yağmur yağıyor diye arabayla yarım saat sadece,dışarı çıkalım dedei fakat sırf oraya gitmemek yakın bir yerde beni oyalamak için,
Ben konuşabileceğim arkadaş istiyorum,çocuğum oynayacağı sosyalleşeceği arkadaşları olsun istiyorum;çay kahve değil ki dert,anlamıyor.
Oysa burada yazdığı şeyleri 3 gün önce anlattım,bu soğukluğa bir çare bulmak istiyorrum,nerede koptuysak orayı bağlayalım diyorum,üzülüyor,kendince bir şeyler yapıyor ama bir gün sonra aynı,eşim beni anlamıyor,içimde bir sürü çığlık birikti ve ben oğlumun yanında çığlık atmak istemiyorum..
Hatasız değilim,fazla duygusalım,yalnızlıktan gelen fazla ilgi beklentiliyim,geçmişi unutmayı beceremeyen biriyim
Ama yine de her zaman elimden geleni yapıyorum,belki o da yapıyorda ben mi bu iç karanlığımda göremiyorum,bilmiyorum
Şu an konuşmuyoruz,ben oğlumu aldı çıktım,geldiğimde o yoktu.
Normalde biletim 10 gün sonra ama şeytan diyor al valizi çık git yarın sabah memleketine.
Destek al fikirleri gelecektir bende ihtiyacım olduğunu hissediyorum,özele gidemem ama memlekette devlette şannsımı deneyeceğim.
Uzun yazdım ama bana biraz arkadaş olur musunuz?
Hangi ulkedesiniz? Kac yildir orda yasiyorsunuz? Yasadiginiz yeri garipsemis olmaniz gayet normal. Su an anladigim kadariyla baya memleket ozlemi de var. Yasadiginiz ulkeye gore insanlar farkli olabilirler. Ben Hollanda'dayim ben de oyle kekini alip komsuya gidenle pek karsilasmadim. Burda aksam 6 dedin mi kapilar kapatilir, cocuklar yatirilir. Ben aliskinim cocuk yasta geldigim icin ama belirli bir yastan sonra gelinmisse cok zor olur alismasi.
Bence bır sorun yok. Bazen bırseyler bırıkır patlamak gerekır ve karsındakı anltmk ıstersın ıyı bır dınleyıcı es her sorunu cozuyor. Gecen sene evlendık balyına maddı sıkıntı yoktu ama aılesı sebebıyle gıdemedık ıkı senıdır bır sekılde borclanıyoruz ne hıkmetse. Ayrıca herkes aılesınden uzak eslerımızde uzak onlr o kadar dert etmıyor doguda bır ılcedeyım lojmanda kalıyorum cok ınsan var ıstemedıgın kadar arkdasın olur ama dostun olmaz kalabalık ıcınde yanlızsın bunun ıcın esını suclayamazsn kendın sosyalesıp arkadas bulman lazım. Cok bunaldıysan gıt gez dolas rahatla ınsanların bazen buna ıhtıyacı olur. Yanı sen sıcak kanlısın dıye bunu esınden bekleyemezsın ınsanları bır kalıba sokmak zaten yanlıs. Evlımız boyunca nasılsak oyle olduk olmayada devam edıyoruz bırbırımızı yargılanıyoruz sen boylesın sen soylesın dıye. Cunku ne kadar yargılarsan o kadar sogursun.Yaklaşık bir buçuk ay kadardır buraya üç dört kez yazıp sildim.Sanırım acımasız yorumlara karşı hassas dönemimde olmam,beni çekinceli kıldı.
Sizinde hayatınızda her şey yolunda sanarken bir anda tepetaklak oluyor mu?Benim şu an öyle gibi.Herkesten,her yerden çekip gitme isteği,oğlum olmasa..
Uzun zamandır evliliğim,hayatım,hedeflerim yolundaki adımlarım her şey gayet iyiydi.Tek sıkıntı maddiyat.O da ailemin destekleri sayesinde bir şekilde halloluyordu.Bakıyorum zaten herkesten bu konuda dert var.Hepimizin feraha çıkmasını dilerim.
Neyse dolu olumca uzatıyorum kusura bakmayın
Özetlemeye çalışıcam;
Yaklaşık 3 senelik evliyim,bir oğlum var,önümüzdeki sene koruyucu aile olmak isteyecek kadar da normalde huzuru olan bir yuvamız var-dı.
Bu sıra öyle değil.
Son zamanlarda herkesten o kadar soğudum ki,malesef en çok da eşimden..
Sebebi yetiştiği aile kültürüne bağlı olarak ketum,sessiz,ilgilendiğini sanan ama aslında görev icabı ilgili,bu sıralar işinde yoğun olması ve belki de epeydir aklıma gelmeyen evliliğimin,lohusalığımın ilk zamanlarının yine beynimde hortlaması.
Mikroplar her vakit vardır ama biz bağışıklığımız düştüğü zaman hastalanırız ya onun gibi;silinemeyen kötü hatıralar her zaman yara olarak kalıyor ne zaman ruhum biraz yorgun düşse yeniden kanıyor..
Basit bir örnek;nişanlıyken onca ısrarıma rağmen önemsenmeyen balayı(heryere para bulunurken,hatta altınlar çok gelip ailesine verilirken bunun gereksiz masraf görmesi sonucu gidemedik).
Sonradan pişman olduğunu söyledi ama bizim iki günlük bir yakın yere gidecek maddi imkanımız olmadı,yapılacaklar arasında listede en alt köşelerde tatil,olmamasından ziyade herkes için bu kadar normal olan 25 sene evvel benim annemin,babamın gittiği balayına bu zamanda gitmeyi gereksiz görmesi,benim hevesimi gereksiz görmesi,benimle geçireceği ilk zamanlarında kardeşinin haftasonu bizim eve çıkış yaparak geçirilmesi.
Bunların üzerinden çok şey geçti,biraz kaba bir tabir ama eşim o konularda akıllandı lakin şu anda istesede o kırgınlıkları telafi edecek imkanı yok
Maddiyatı geçelim,onun dışında sevgisini dışarıya yansıtan duygusal bağı da zayıf,sadece yazar arada,bazen de espriyle karışık
Yani gün içinde ilgilenir ama hep benim ben buradayım diye hatırlatmam gerek,yoksa işten gel yemek ye,çocukla oyna,çay iç,tv izle,'bitanem ben yatıyorum,iyi geceler',kapanış.
Ben bu şehirde yalnızım,sadece uzak semtte bir aile dostumuz var onun dışında bebeğimin en zor vakitlerinde kapımı çalan bir komşum yok,darlanınca gideceğim kapım yok,parkta anneanne dedesiyle oynayan çocukları görünce kalbim sızlıyor çünkü benim yalnızlığıma ortak olan oğlum da yalnız aslında.
İyi ki o var..
Biraz önce yürüyüşe çıktım anne kız,sahura ne yapsak diye konuşuyordu istemsizce ağladım ya.(arka fonda pencereden kar geliyor/aman annem gurbet bana zor geliyor)
Bunu yazmak istemezdim ama eşimle cinsel yönden de biranda soğudum abartı değil gerçekten bir anda,cinsel tiksinti bozukluğu diye bir şey okudum,bilmiyorum öyle oldum sanki.
Bugün biraz hava almak istedim,arkadaşım davet etti;üşengeçlerin kralı gitmek istemedi yağmur yağıyor diye arabayla yarım saat sadece,dışarı çıkalım dedei fakat sırf oraya gitmemek yakın bir yerde beni oyalamak için,
Ben konuşabileceğim arkadaş istiyorum,çocuğum oynayacağı sosyalleşeceği arkadaşları olsun istiyorum;çay kahve değil ki dert,anlamıyor.
Oysa burada yazdığı şeyleri 3 gün önce anlattım,bu soğukluğa bir çare bulmak istiyorrum,nerede koptuysak orayı bağlayalım diyorum,üzülüyor,kendince bir şeyler yapıyor ama bir gün sonra aynı,eşim beni anlamıyor,içimde bir sürü çığlık birikti ve ben oğlumun yanında çığlık atmak istemiyorum..
Hatasız değilim,fazla duygusalım,yalnızlıktan gelen fazla ilgi beklentiliyim,geçmişi unutmayı beceremeyen biriyim
Ama yine de her zaman elimden geleni yapıyorum,belki o da yapıyorda ben mi bu iç karanlığımda göremiyorum,bilmiyorum
Şu an konuşmuyoruz,ben oğlumu aldı çıktım,geldiğimde o yoktu.
Normalde biletim 10 gün sonra ama şeytan diyor al valizi çık git yarın sabah memleketine.
Destek al fikirleri gelecektir bende ihtiyacım olduğunu hissediyorum,özele gidemem ama memlekette devlette şannsımı deneyeceğim.
Uzun yazdım ama bana biraz arkadaş olur musunuz?
Kuzucugum ne guzel anlatmissin. Keske yaninda olsam da kocaman sarilsam sana. Es konusunda birsey diyemem cunku ben bosandim. Kelin merhemi olsa once kendi basina surer misali...birsey diyemeyecegim. Ancak gecmise takili kalmaktan kurtulmak icin icinde kalan bu ukteyi esine aktarmalisin. Ve bu konuyu da artik rafa kaldirmalisin. Bir de icinde biriktirme bazi seyleri, konus esinle. Iletisimsiz evliligi curutur cunku.
Yalnizlik konusunda sana sunu tavsiye verebilirim. Ben tek basima buyutuyorum oglumu, yani yalnizim. Ogrendim ki yalnizlik insanin etrafinin insanlarla dolu olmasi degilmis. Insan kalabaliklar icinde de yalniz hissedebiliyormus kendini. Bir iki seni anlayan arkadasin olsun yeter. Cocugun krese gidiyorsa kresten bir veli olur, ya da park arkadasi, yuruyusten tanidigin biri gibi. Bunlar kendini yalniz hissettiginde bir kahve icip biraz kafa dagitmak icin ideal. Ote taraftan bir hobin olmali. Kendine vakit ayirman icin sevdigin bir seyi yapmalisin. Cicek yetistirmek, dikis, orgu, muzik aleti calmak, spor, kitap okumak, resim, puzzle yapmak gibi... bunlar seni biraz oyalar hem de sevdigin seyleri yapmak iyi gelir. Yuruyus iyi geliyor bana mesela. Kitap okuyorum hergun.
Bir de esini hayatinin merkezine koyma. Merkeze yakin bir yerde olsun ama merkeze kendini koy hep.
Geçmişte yaşanan şeyler silinmiyor sadece üstü kapanıyor, sizin eşiniz en azından kendini düzeltmiş benimki ise bire bin kattı ve boşanıyoruz.. Rabbim feraha çıkarttsın.
Sevdigine kavusamayan yalniz olan insanlar varken tek sorun balayina gitmemekse cok muhim degil aslinda...
Yine cocugu olmayan ve cocugu hasta insanlar varken sizin belki daha iyi oldugunuz size iyi gelecektir
Resmen kiyamadim sana. Cok naifsin ve bu hayat seni uzer. Azicik sunger cekmeyi ogrenmen lazim. Evet ben de nisan evremi hic unutamiyorum mesela ailesinin tuhafliklarina ses etmedigi icin icten ice bazen kızıyorum. Ancak kendimi insanlari oldugu gibi kabul etme konusunda sürekli telkin ediyorum.
Kendine sor ben bu adami seviyor muyum?
Eminim ki seviyorsun. Iste ozaman da yapman gereken bir seyleri gormemek, kabullenmek.
Bence esin seni anlayabilecek bir es. Ama sen surekli duygusala baglayip ayni seyleri dedigin icin mizmizlandigini dusunuyo ve olayi senin istedigin kadar ciddiye alamiyo.
Bence esinle problemin yok, senin derdin gurbet. Buna seni esin mecbur etmis gibi hissettigin icin de ona catiyosun.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?