- Konu Sahibi kalbimdurur
- #1
Merhaba kızlar daha önceki konumu okuyan arkadaşlar hatırlamıştır…okumayanlarda bir derdim var bölümünden ailem mi eşim mi diye sayfam var oradan okuyabilir…
kızlar ben yaklaşık 1 yıllık evliyim eşimle 2 yıl görüştük 1 yıla yakın zamandır da evliyiz…ama benim eşime karşı günden güne sevgim tükeniyor eskisi gibi ona bakamıyorum eski heycanım kalmadı gibi…23 yaşındayım eşim 35. 2 yıl boyunca çok güzel anılarımız günlerimiz oldu.taa ki geçen seneye kadar evlilik olayları beni çok fazla yıprattı tabi sonrası da.
Artık aileme hak veriyorum içimden bir ses ailenin yanına git daha fazla yürütme zaten bitecek diyor..daha öncede demiştim eşim beni hep yarıyolda bıraktı ona güvenmiyorum!! Güvenmediğim biri için ailemi çok üzdüm kendimi üzdüm yıprattım…şimdi de ben bırakıp gitmek ailemin yanında olmak istiyorum..öyle birşey ki dışarı çıktığım da erkeklere bakınca nefretle bakıyorum sanki her erkek aynıymış gibi geliyor…ailemi çok özledim….çok büyük pişmanlıklarım var.ailemin yanına gidip onlara destek olmak, onlardan da manevi destek almak istiyorum eski beni okadar çok özledim ki…evlilik bana göre değilmiş gibi geliyor çünkü yoruldum hep idare etmekten hep sessiz kalmaktan hep suçlanmaktan…uzun zamandır sinirlenip bağırıp çağırıp ağlayamıyorum kimseyle konuşamıyorum eşimin ailesiyle görüşmüyoruz bizimkilerle görüşmüyoruz tek başıma….eşimin hep beni yarı yolda bırakmasından dolayı ona güvenemiyorum ailemin haklı çıkmasından ve benim geç kalmamdan korkuyorum ve evliliğimi bitirirsem pişmanlıktan da korkuyorum ama ne kendime ne eşime nede evliliğimize son bir şans veremiyorum dayanamıyorum… sevgim mi bitti evliliğim mi bitti kestiremiyorum!!!! sizce yaşadıklarım normal mi ne yapmalıyım yerimde olsaydınız neler yapardınız düşüncelerinize ihtiyacım var…teşekkürler
kızlar ben yaklaşık 1 yıllık evliyim eşimle 2 yıl görüştük 1 yıla yakın zamandır da evliyiz…ama benim eşime karşı günden güne sevgim tükeniyor eskisi gibi ona bakamıyorum eski heycanım kalmadı gibi…23 yaşındayım eşim 35. 2 yıl boyunca çok güzel anılarımız günlerimiz oldu.taa ki geçen seneye kadar evlilik olayları beni çok fazla yıprattı tabi sonrası da.
Artık aileme hak veriyorum içimden bir ses ailenin yanına git daha fazla yürütme zaten bitecek diyor..daha öncede demiştim eşim beni hep yarıyolda bıraktı ona güvenmiyorum!! Güvenmediğim biri için ailemi çok üzdüm kendimi üzdüm yıprattım…şimdi de ben bırakıp gitmek ailemin yanında olmak istiyorum..öyle birşey ki dışarı çıktığım da erkeklere bakınca nefretle bakıyorum sanki her erkek aynıymış gibi geliyor…ailemi çok özledim….çok büyük pişmanlıklarım var.ailemin yanına gidip onlara destek olmak, onlardan da manevi destek almak istiyorum eski beni okadar çok özledim ki…evlilik bana göre değilmiş gibi geliyor çünkü yoruldum hep idare etmekten hep sessiz kalmaktan hep suçlanmaktan…uzun zamandır sinirlenip bağırıp çağırıp ağlayamıyorum kimseyle konuşamıyorum eşimin ailesiyle görüşmüyoruz bizimkilerle görüşmüyoruz tek başıma….eşimin hep beni yarı yolda bırakmasından dolayı ona güvenemiyorum ailemin haklı çıkmasından ve benim geç kalmamdan korkuyorum ve evliliğimi bitirirsem pişmanlıktan da korkuyorum ama ne kendime ne eşime nede evliliğimize son bir şans veremiyorum dayanamıyorum… sevgim mi bitti evliliğim mi bitti kestiremiyorum!!!! sizce yaşadıklarım normal mi ne yapmalıyım yerimde olsaydınız neler yapardınız düşüncelerinize ihtiyacım var…teşekkürler
