Kızlar merhaba.
Evlenicem diye bir yola çıktım ama zorlanmaya başladım. Tıkandım kaldım adeta yok yok bu zorlanmak değil.
Konuya geleyim. Sevgilimle 5 ay sonra düğünümüz var. Babam yok, annemle yalnız yaşıyorum başka kardeşim falan da yok. Annemle bütçemiz ortak bu yüzden her şeyimi kendim yapıyorum da diyemem her şeyi annem de yapıyor diyemem. Biz yapıyoruz. Sevgilimde de durum şu, eve para vermiyor. Tüm maaşını kenara koyuyor. Yani ona da her şeyi kendisi yapıyor diyemeyiz. Ailesinin de eline para saymak şeklinde olmasa da desteği var.
Artık eşyaları alalım konusuna geldik haliyle. En başından konuşulan şey her şeyi beraber yapmaktı. Bunu konuşurken hayatımda maddi ve manevi olarak babam vardı. Ama işler haliyle biraz değişti, ister istemez. Mobilyalarımızı seçtik sevgilimle, 7500 tl tutacak mobilyası, beyaz eşyası vs her şey paket halinde. Şimdiye kadar annemle beraber mutfak eşyasıdır, küçük ev aletidir, biraz ev tekstilidir vs şeylere 3000 tl harcadık. Daha alınıyor da, bilirsiniz bitmiyor yani.
Annem de diyor ki madem paket alacaksınız ki zaten ucuz seçtiniz düğün paketini karşı taraf alsın, daha halısı perdesi vs var. Onları da beraber yaparsınız. Ya da onların birini biz yaparız birini onlar yapar. Ama illa diretilecekse buna da para verilsin diye o zaman gidip 12500lük paket alalım, tamam o zaman ben de yarı parasını veririm diyor. Yokuşa sürebilecek gibi. Sevgilimin ailesi zaten 7500 tutuyorsa 3000 3500 falan versinler diyor. Annem onların erkek tarafı olarak biraz daha fazla masraf yapması gerektiğini düşünüyor.
Anneme hak vermiyorum diyemem. Yanlı davranmak da istemiyorum. Sonuçta biri annemse diğeri de eşim olacak insan ve ailesi. İyi giden bir ilişkimiz var. Bu sabah sevgilimle konuşurken sevgilim de "sen söylesen hepsini ben yaparım sorun değil ama annenin söylediğinde ortak yapmak diye bir şey yok" dedi. Bozuldum haliyle. Bir şey de diyemedim.
Siz ne düşünüyorsunuz? Durumun bu olmasında abes bir şey var mı benim göremediğim? Nasıl geçer bu 5 ay?