- 8 Eylül 2013
- 2.322
- 3.501
daha öncede yazdım kötü düşünmek istemiyorum kardeşim kendi annem evimdeyken nasıl rahatsam öyle olmak istiyorum diye..
ama düşünmekten DELİRİYORUM!!!
bir insan düşünün ki uyanır uyanmaz oğlunun evine gitsin ya yalvarıyorum size bana hekza bak belki şunun içindir diye mantıklı bişey söyleyin.
arıyor beni şuan senin evdeyim diyor. uyanır uyanmaz napıyosun diyorum hiç diyor.
sabah çıkarken evin kapılarını özellikle açık bırakıyorum inadıma kapıları kapıyor storlarını indiriyo kaldırıyor karışma ben nasıl bıraktıysam öyle kalsın diyorum omuz sallıyor.
eşime söylüyorum eskiden evinde yemek yapıyodu misafir çapırıyodu eşyaların yerini değiştiriyodu temizlik yapıyodu nolur şükret bırak girsin diyor.
stresten kanser olucam insan niye başkasının evine girer bakar hergün.. acayip şüphelenmeye başladım artıkı çünkü benim gözümde hiç bir mantıklı açıklaması yok bu durumun.
biri gelip bana evime girme dese o eve bir daha asla girmem. kapılarıma dokunma eşyalarımı elleme dese yine o eve girmem ama yok kadın bundan zevk alıyor.
bi kaç gün önce beni aradı tezgahta yemeklik gördüm aldım akşama yaparım dedi ben yapacaktım o yüzden çıkardım dedim işten gelcen uğraşma ben yaparım dedi kapattı. daha önce defalarca söyledim karışma mutfağıma girme yemek yapmak istiyorum kocama sen daha ne hala girip benim yemekliğimi alıyosun ?
eşime söyleyince hep fazlasını istiyosun hep fazlasını diyor.
abartıyomusum girerse girsinmiş..
eskiden eve biz evdeyken anahtarla giriyordu şimdi girmiyor şükürler olsun o zamanlar sinir hastası olmuştum korkuyorum yine aynı şeyleri hissetmekten çünkü mantıklı bi açıklaması yok bunun.
eşime kıyamıyorum adam öyle arada kalıyor ki bana hep iyi ol iyi ol düşünme eskisi gibi değil sadece bunun için bile şükret diyor. o öyle dedikçe ben iyice deliriyorum.
bir insan nasıl böyle saygısız olur aklım almıyor ya. bir de uyanır uyanmaz gidip o evde ne arıyor olabilirsin derdin ne ?
bazen 3-4 gün annesinin yanına gidiyor o zaman bana hayat ohh öyle güzel ki akşam yemeğe gitcez derdi yok kahveye inecek mi derdi yok sevişecekken kapı çalacak mı derdi yok yine bi tarafından sorun çıkartıp huzur bozacak mı derdi yok..
eskiden öyle severdim ki.. daha geçen gün buraya konu açtım kötü düşünmek istemiyorum diye ama ben iş yerinde her dk acaba evimde mi ne yapıyo ki eve girmesindeki amaç ne sürekli bunları düşünüyorum..
saygı sıfır.
ortaya pis çamaşırlarımı atsam ahh zavallı unutmuş zaar deyip kirli sepetine atar.. o kadar kendi kızı gibi görüyor. saf desem saf değil ama aynı şartlarda yetişmediğimizden dolayı bana anormal gelen ona normal geliyor. olan da zavallı eşime oluyor.
asıl anlamadığım hiç bir zaman anlamayacağım nasıl bu kadar lafı olayı unutup önemsemeyip daha hala evime girebiliyor..
anahtarı al kurtul demeyin öyle kolay olmuyor. eşim anahtarı asla almaz annesinden ona göre bu bi ihanet bile sayılabilir. annesi sınırları zaten koruyomuş.. nasıl korumaksa iyi niyetinden şüphem yok diyor aslında benimde yok ama taahammülümde yok kendi annem yapsa onu mahvederim bunada söylüyorum ama yok arkadaşım yoooook kadında bir gram gurur yok..
kin tutan biri değil olsa şimdiye kanlı bıçaklı olurduk benim o kadar kavgamdan lafımdan sonra.. ben ne yapacağımı ayağını evden nasıl keseceğimi şaşırdım artık. kendi kendimi hasta etcem düşünmekten.. ve tabi eşimide.. bi huzur yok evde..
ama düşünmekten DELİRİYORUM!!!
bir insan düşünün ki uyanır uyanmaz oğlunun evine gitsin ya yalvarıyorum size bana hekza bak belki şunun içindir diye mantıklı bişey söyleyin.
arıyor beni şuan senin evdeyim diyor. uyanır uyanmaz napıyosun diyorum hiç diyor.
sabah çıkarken evin kapılarını özellikle açık bırakıyorum inadıma kapıları kapıyor storlarını indiriyo kaldırıyor karışma ben nasıl bıraktıysam öyle kalsın diyorum omuz sallıyor.
eşime söylüyorum eskiden evinde yemek yapıyodu misafir çapırıyodu eşyaların yerini değiştiriyodu temizlik yapıyodu nolur şükret bırak girsin diyor.
stresten kanser olucam insan niye başkasının evine girer bakar hergün.. acayip şüphelenmeye başladım artıkı çünkü benim gözümde hiç bir mantıklı açıklaması yok bu durumun.
biri gelip bana evime girme dese o eve bir daha asla girmem. kapılarıma dokunma eşyalarımı elleme dese yine o eve girmem ama yok kadın bundan zevk alıyor.
bi kaç gün önce beni aradı tezgahta yemeklik gördüm aldım akşama yaparım dedi ben yapacaktım o yüzden çıkardım dedim işten gelcen uğraşma ben yaparım dedi kapattı. daha önce defalarca söyledim karışma mutfağıma girme yemek yapmak istiyorum kocama sen daha ne hala girip benim yemekliğimi alıyosun ?
eşime söyleyince hep fazlasını istiyosun hep fazlasını diyor.
abartıyomusum girerse girsinmiş..
eskiden eve biz evdeyken anahtarla giriyordu şimdi girmiyor şükürler olsun o zamanlar sinir hastası olmuştum korkuyorum yine aynı şeyleri hissetmekten çünkü mantıklı bi açıklaması yok bunun.
eşime kıyamıyorum adam öyle arada kalıyor ki bana hep iyi ol iyi ol düşünme eskisi gibi değil sadece bunun için bile şükret diyor. o öyle dedikçe ben iyice deliriyorum.
bir insan nasıl böyle saygısız olur aklım almıyor ya. bir de uyanır uyanmaz gidip o evde ne arıyor olabilirsin derdin ne ?
bazen 3-4 gün annesinin yanına gidiyor o zaman bana hayat ohh öyle güzel ki akşam yemeğe gitcez derdi yok kahveye inecek mi derdi yok sevişecekken kapı çalacak mı derdi yok yine bi tarafından sorun çıkartıp huzur bozacak mı derdi yok..
eskiden öyle severdim ki.. daha geçen gün buraya konu açtım kötü düşünmek istemiyorum diye ama ben iş yerinde her dk acaba evimde mi ne yapıyo ki eve girmesindeki amaç ne sürekli bunları düşünüyorum..
saygı sıfır.
ortaya pis çamaşırlarımı atsam ahh zavallı unutmuş zaar deyip kirli sepetine atar.. o kadar kendi kızı gibi görüyor. saf desem saf değil ama aynı şartlarda yetişmediğimizden dolayı bana anormal gelen ona normal geliyor. olan da zavallı eşime oluyor.
asıl anlamadığım hiç bir zaman anlamayacağım nasıl bu kadar lafı olayı unutup önemsemeyip daha hala evime girebiliyor..
anahtarı al kurtul demeyin öyle kolay olmuyor. eşim anahtarı asla almaz annesinden ona göre bu bi ihanet bile sayılabilir. annesi sınırları zaten koruyomuş.. nasıl korumaksa iyi niyetinden şüphem yok diyor aslında benimde yok ama taahammülümde yok kendi annem yapsa onu mahvederim bunada söylüyorum ama yok arkadaşım yoooook kadında bir gram gurur yok..
kin tutan biri değil olsa şimdiye kanlı bıçaklı olurduk benim o kadar kavgamdan lafımdan sonra.. ben ne yapacağımı ayağını evden nasıl keseceğimi şaşırdım artık. kendi kendimi hasta etcem düşünmekten.. ve tabi eşimide.. bi huzur yok evde..