ev hanımları/işsizler; evde nasıl zaman geçiriyorsunuz ?

Songul .!.:

Haklısın,cidden faal olan insanı bunalıma sokacak bir durum evde kalmak..
zevk alacağın kursları denesen,onlar gündüz saatlarinde oluyor,
ne bileyim resim,benim çok sevdiğim ebru,yemek,değişik ahşap kursları vs...
onun dışında evde yapabilecğin pek birşey yok,
çocuğunuz olsaydı hiçbir kursa gerek kalmadan bütün zamanınızı doldururdunuz ama
sanırım onuda şuan düşünemiyorsunuz..
kızıma hamile kaldığım dönemde işimden istifa ettim,
hamileliğim ve kızımı 3 yaşına kadar getirdiğim süreç çok güzel ve çok zevkliydi,
ama kreş zamanı gelince evde sıkıntıdan patladım ve tekrar
işe girdim,tabi o zamanlar kolaydı ,iş çoktu ama şimdi
aslanın neresinde olduğu bile bilinemiyor...
ben meslek mezunlarının KPSS gibi sınavlarla işe girme yarışını çok saçma buluyorum açıkcası.
o kadar oku,mezun ol,mesleğini eline al ama
işe girbilmek için tekrar sınava hazırlan.o da olacağı bile kesin değil..
dediğim gibi Allah yardımcınız olsun...
sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

Brownim .!.:

Aynı derdi paylaşıyoruz arkadaşım
Henüz ne yapacağımı bende bilmiyorum
Hatta sana nasıl yardımcı olacağımıda
Dün gittim sırf sinirimden,sıkıntımdan
uzun olan saçlarımı kısacık kestirdim
oda tatmin etmedi,hiç ihtiyacım yokken
alışverişe çıktım bir sürü gerekli gereksiz
bir takım bişeyler aldım oda iyi gelmedi
mutsuzluk üzüerime yapıştı sanki
yok ne yapsam olmuyor evde mutlu değilim
ev hanımı olupta,evde olmayı çok seven
hatta bu sıkıntılarımı gereksiz bulan
çalışmak mı asla,evimde son derece mutluyum
diyen bayanlara özeniyorum...keşke bizde bu
duygulara sahip olsak...Çalışırken ki enerjim yok
ataletsizlikte yakamı bırakmıyor
ah bir toparlansam kendime gelsem ah!

Genişletmek için tıkla...

GnotiSeavton .!.:

Konuyu doğru yere mi açtım emin değilim, ama umarım şöyle bir geçerken gözünüze çarpar ve bir kaç yorumda bulunursunuz.

Akademik kariyer alanına giriş yaptım ve önümü göremediğimden bu eğitimimi hocalarında yönlendirmesi ile yarıda bıraktım...

İdari ve siyasi nedenler işin içinde yani...

Bu süreç içersinde aylardır iş bakıyorum, kariyer sayfaları üzerinden başvurmadığım firma kalmadı diyebilirim. Son 2 aydırda fiilen işsizim...

Tabi hal böyleyken, daha da bekleyeceğim gibi görünüyor... Zaten tüm ideallerimde balon gibi pıss diye söndü...

Soruyorum; ev hanımları/işsizler; sizler evde nasıl zaman geçiriyorsunuz?

Özellikle işsizler,kendinizi nasıl motive ediyorsunuz? Resmen moralman pilim bitti...

Zaten iş bulamamamın sıkıntısı bir yandan; bir de insanın bir uğraşı olmaması çok kötü birşeymiş...

Bütün gün sıkıntıdan ölüyorum. İzmir'de yabancıyım zaten,bir çevrem yok.

Resmen tek başıma tavuk gibiyim; bir altımda ısıttığım yumurtam eksik...

Sizler neler yapıyorsunuz,zamanınızı nasıl değerlendiriyorsunuz?

Gerçekten ihtiyacım var fikirlere... Sudan çıkmış balık oldum. Hep olumsuz düşüncelerle kendimi yiyip bitiriyorum... :95:

Genişletmek için tıkla...

toriii .!.:

Seni cok iyi anliyorum canim..
Bende ayni durumu yasadim yogun ve faal bir is yasantisindan sonra ,yurt disina hic tanimadigim bilmedigim insanlarin icine geldim ve hem cevresizlik ,hem dil sorunu ,hemde aktif bir yasamin bitmesinin sokunu uzun bir sure atamadim uzerimden..
Halada mucadele veriyorum..
Allahdan 10 ay once bir bebegim oldu ve bir nebzede olsa bu durumu atlattim diyebilirim ..
Gerci zaman zaman hala bunalima giriyorum..
Bende izmirden geldim buraya,sana soylemek istedigim izmir is konusunda cok kisir bir sehir,zorluk cekmen cok dogal..
En iyi cozum istanbul merkezli is ilanlarina bakman olacakki bunu denedinmi bilemiyorum ama izmir de subesi olan isler daha iyi oluyor..
Hangi alan uzerine is aradigini belirtirsen sana bazi fikirler onerebilirim...
Umarim yardimci olabilirim canim...
Ama olumlu olmaya calis ,unutma olumsuz dusunceler sadece olumsuzluklari getirir..
MUTLAKA BIR KAPI ACILACAKTIR..
Senin icin hayirlisi neyse o olsun...

Genişletmek için tıkla...

temmuzz .!.:

meslekte araştırma görevlisi yazıyor
üniv. lerde öğretim görevlisi yetiştirme projesi adı altında
kişilere eğitim veriliyor...
eğitim iş garantili ....
pes etmektense daha geniş çerçevede araştırma yapsanız
iyi olmaz mı???
ÖYP ye başvurun akademik kariyeriniz bitmesin...
o kadar yıl boşuna okumuş olmayın

Genişletmek için tıkla...

mutnojmet .!.:

off valla hiç sorma ben de haziran'da ameliyat oldum tiroid kanseri nedeniyle halen tam toparlanamadım kendi bürom vardı çok yorulduğum için bıraktım KPSS ye girmiştim iş sınavlarını bekliyorum hatta birinin mülakatına girdim kazanamamışım bir iki saat önce öğrendim (

halen dışarı çıktığımda yorgunluktan ölüyorum o yüzden evdeyim ama sıkıntıdan patladım bütün gün bilgisayar başındayım aralıkta bir sınav var onun için ders çalışmaya başlayacağım umarım biraz sıkıntıma derman olur televizyonda hiçbişi yok tüm arkadaşlarım çalışıyor görüşemiyorum hafta içi ay aman ne diyeyim (

Genişletmek için tıkla...

Madamiks .!.:

Ev hanımları ilginçtirki genelde vakit geçirme konusunda hiç şikayet etmiyorlar,bende

şu an ev hanımıyım ama yılların yorgunluğu var üzerimde ve henüz evde olmaktan

bıkamadım,özlemişim evi.

Birde hergün temizlik yapmaya bayılıyor ev hanımları demişsiniz ya katılıyorum,bende

mecbur olduğum için yapıyorum sevemedim gitti temizlik yapmayı..işin sırrı burada diye

düşünüyorum,ev işi yapmayı,mutfaktan çıkamamayı seversen sanırım evde olmaktan

sıkılmıyorsun :))

Yapısal bir durum sanki..fakat siz üzülmeyin nasılsa önünüzde bir kapı açılacak ve tekrar

çalışma hayatına başlayacaksınız.O azim var sizde..

Genişletmek için tıkla...

Laale .!.:

Evliyken uzun bir süre çalışmadım...
Çok büyük sorunlar yaşadım..
Hem evliliğim yolunda gitmiyordu hem de evde olmak beni mahvetmişti ki ben 98 yılında çalışmaya başlamıştım..

Evden 5 gün boyunca hiç çıkmadığımı bilirim.. Cidden bozulmuştum bir ara..
Sonra bir yerden duydum.. Görme Engelli çocuklara kitap okuyorlarmış,ders çalıştırıyorlarmış vs.
Hemen araştırdım.. 1 sene kadar gönüllü çalıştım.Beraber ödev yaptık,şarkı söyledik,dedikodu yaptık,çok ama çok eğlendim.. Sonra yine boş kaldığım bir dönem yakın köyde okuma yazma bilmeyen kadınlara okuma yazma öğrettim..
Sonra malum boşandım... Boşanma sonrası Almanca kursuna başladım..
Boşanmamın üzerinden 1,5 yıl sonra muhteşem bir işe sahip oldum şükürler olsun!

Maddi yönden hiç bir sıkıntım olmadığı için bu çalışma sevdamı kendi aileme de kocama da hiç bir zaman anlatamadım.. Halen de anladıklarını sanmıyorum sabahları koşarak işe gitmemi gördüklerinde.. Çalışmak benim için dünyanın en keyifli ikinci işi.. Birinci malum,sevişmek..
Çok mu uzattım? Sizler de eve tıkılmayın mutlaka yapacak bişiyler bulacaksınız yeter ki araştırın..
Herşey herkesin gönlünce olsun inşallah!

Genişletmek için tıkla...

GnotiSeavton .!.:

Öncelikle motive edici sözleriniz için çok teşekkür ediyorum... Ne kadar güzel belirtmişsiniz.

Evet, sanırım yapısal olmakla birlikte yetiştirilme tarzından kaynaklanıyor bu. Tabi birazda bilinçlik ve farkındalık meselesi...

Birde bana ev işleri hep angarya geliyor, off poff modundayım sürekli...

Anladım ki evde pişirdiğim zencefilli kurabiyelerle, mutfağımı ciflemek bana evde olmanın mutluluğunu sağlamıyormuş...

Ne mutlu size ki üretken bir insan olmayı ve kendi ayaklarınızın üstünde durmayı başarmışsınız, ve şimdide o tatlı yorgunluğunuzun ardından ev hayatının tadını çıkarma zevkine erişmişsiniz...




Hayır Lalecim, uzatmadın aksine çok güzel yazmışsın harfiyen kendimi buldum yazdıklarında...

Gülümseyerek ve tebessümle okudum,çok güzel anlatmışsın :)

Benimde maddi yönden sıkıntım olmadı ve çok şükür ki halen yok. Ama bende çalışmaya her zaman farklı bakmışımdır.

Benim nazarımda üretmenin ve çalışmanın hazzı bambaşkadır... Çalışan insanın duruşuda, bakışıda, ortamıda, fikirleride daha farklı olduğuna inanıyorum.

Ve dediğim gibi; kekler, mutfaklar, komşuyla dedikodular eşliğinde sarılan zeytinyağlı dolmalar beni evde olmak adına tatmin etmez...

Çok sevindim tam istediğin gibi bir iş bulmana canım, umarım bende en kısa zamanda bu mutluluğa erişirim...

Hım, bu arada evet gönüllü projeler falan hiç aklıma gelmemişti... Kesinlikle harika bir fikir! Bunu muhakkak araştıracağım... TEGV'e falan bakayım bir...

Hatta kafama epey yattı diyebilirim... Çok teşekkürler...

Genişletmek için tıkla...

laale .!.:

evliyken uzun bir süre çalışmadım...
çok büyük sorunlar yaşadım..
hem evliliğim yolunda gitmiyordu hem de evde olmak beni mahvetmişti ki ben 98 yılında çalışmaya başlamıştım..

evden 5 gün boyunca hiç çıkmadığımı bilirim.. Cidden bozulmuştum bir ara..
sonra bir yerden duydum.. Görme engelli çocuklara kitap okuyorlarmış,ders çalıştırıyorlarmış vs.
hemen araştırdım.. 1 sene kadar gönüllü çalıştım.beraber ödev yaptık,şarkı söyledik,dedikodu yaptık,çok ama çok eğlendim.. Sonra yine boş kaldığım bir dönem yakın köyde okuma yazma bilmeyen kadınlara okuma yazma öğrettim..
sonra malum boşandım... Boşanma sonrası almanca kursuna başladım..
boşanmamın üzerinden 1,5 yıl sonra muhteşem bir işe sahip oldum şükürler olsun!

maddi yönden hiç bir sıkıntım olmadığı için bu çalışma sevdamı kendi aileme de kocama da hiç bir zaman anlatamadım.. Halen de anladıklarını sanmıyorum sabahları koşarak işe gitmemi gördüklerinde.. çalışmak benim için dünyanın en keyifli ikinci işi.. Birinci malum,sevişmek..
çok mu uzattım? Sizler de eve tıkılmayın mutlaka yapacak bişiyler bulacaksınız yeter ki araştırın..
herşey herkesin gönlünce olsun inşallah!

Genişletmek için tıkla...

Laale .!.:

Çok sevindim yazdıklarımdan sıkılmadığın için..
Şimdi ben de buruk da olsa gülümsemeyle anıyorum o dönemi..
Ciddi ciddi kafayı yemiştim..
Anlaşılamamak çok fena! Kocamla ve anamla babamla çok kavgasını yapmıştık o dönem..
İşte o arada derede sanırım burasıyla tanıştım.. Bir nevi ilaç oldu burası.. Çok güzel dostluklarım oldu bunu asla inkar edemem.. Heee bu arada hiç bir zaman ev gezmesi,yemek denemesi yapmadım.. Yapamadım...Çünkü hayallerim hep farklıydı.. O hayallerin içinde hem ağlardım hem de gülümserdim.. O kadar inanırdım ki gerçek olacaklarına anlatamam.. Ben bayaa yemişim kafayı di mi?
Kendimi yazmaya verdim,okumaya verdim..
Evin içinden hiç çıkmadığım için evime çok alıştım,çok bağlandım... Hatta bu işim olur alınca "Allahım bunca zamandır evdeydim,acaba zor mu gelecek bana evimden ayrılmak?" endişesi oldu ilk başta.. Ama hiç de korktuğum gibi olmadı. İşime her sabah nasıl koşuyorsam akşam olunca evime de uçuyorum...
İnan bana her gece aynı duayı okuyorum.. Allahım herkese istediği işte çalışmayı nasip et diye..
İş çok aslında yok değil ama önemli olan sana layık bir iş bulabilmek..
O yüzden acele etme olur mu?
Sadece bunalıma sokma kendini,bekle Allahım çok büyük,elbet gönlüne göre bir kapı açılır inşallah!

Genişletmek için tıkla...

GnotiSeavton .!.:

Ne mutlu size ki, duygularınızdan çok mantığınızla hareket eden, ne istediğinizi bilen bilinçli bir insansınız...

Yaşadıklarınızı çok az da olsa, diğer mesajlarınızdan bir nebze bilgi sahibiyim.

Almış olduğunuz kararlarınızın arkasında ne kadar sağlam bir duruşunuz olduğunu biliyorum...

Anlaşılamamak fena demişsiniz; bende aynı şekilde bu dönemlerde bu şeyi yaşıyorum...

Umarım bu süreci kolay atlatabilirim... Aslında ben hayattaki tesadüflere pek inanmam.Bir sistem var ve bizde o sistem içindeki döngüye dahiliz. Yaşadıklarımız içiçe geçmiş çember misali, tüm olayların birbirine bağlı olduğunu düşünüyorum...

Sizin anlattıklarınızda bu dediğime çok güzel örnek olmuş... Ama işte, insanız sonuçta bazen dibe vurupta moralman çöktüğümüz zamanlar, kendimize laf anlatamadığımız günler, herşeye negatif baktığımız dönemler oluyor...

İnanmaya çalışıyorum, bu yaşadıklarımın bana daha farklı kapılar açacağına...En azından buna inanmak istiyorum!

Evet; dediğinizde son derece haklısınız...Allah sadece bir iş değil, yapmaktan haz alabileceğimiz hayırlı bir iş nasip etsin herkese...

O yüzden bu önerinizi son derece dikkate aldım ve iş konusunda acele etmeyeceğim...

Bu güzel düşünceleriniz için teşekkür ediyorum tekrar...

Genişletmek için tıkla...

Rica ederim...
Bu konuda saatlerce yazabilirim ben..
Engin tecrübelerim,acı tatlı hatıralarım dolu...
İş görüşmelerinden dönerken boş avucumu seyretmek,işverene çocuk sahibi olmayacağıma ikna etme çabalarım..
İnsanların manasız bakışları,soruları özellikle pek sevgili kayınvalidem tarafından..
Aslında duygularım zaman zaman mantığımı sollar da geçer de ben de öyle bakakalırım yüreğimin ardından...
Moral bozukluğunu,hissettiklerini çok çok iyi anlıyorum bana inan..
Kendimi anlatarak daha fazla da üzmek istemiyorum seni.. Ufacık verdiğim örnek evden çıkmamalarım ve sabahları gözyaşları ile uyanmalarım vs. vs..
Zordu çok zordu..
Cidden Allahım hep insanı en sevdiğiyle sınıyormuş..
Çalışmaktı o dönemki sıkıntım... Çok şükür oldu..
Şimdiki sıkıntım da sevişmek,ona da çözüm bulacam inşallah!