- 24 Haziran 2015
- 186
- 131
Merhaba arkadaşlar. Benim bir derdim daha var. Ev arkadaşım.
Ben iş arkadaşımla aynı evde yaşıyorum. (Şartlardan dolayı mecburiyetten oldu.) neyse ilk eve çıktık. İyi hoş arkadaş kimsenin yemeğini yemez beğenmez dedi yemekleri ben yapayım. tamam dedim temizlik vs. de bende olsun dedim. Böyle başladık. Eve ortak para koyma konusuna pek yanaşmadı. Hal böyle olunca yemeklik malzeme olmayınca biz hep makarna ya da dışarıda yemek işine başladık. Tabi temizlik hala bende. Birde kahvaltı için vs. ekmek alınacak ne hikmetse arkadaşım hep unutuyordu ekmek su markete giden evin küçük cocuğu gibi oldum. Bunlar hal edilir sorunlar dedim ama o da ne arkadaşım dünyadan nefret ediyor. Yöneticlirden iş arkadaşlarımızdan şehirden herkesten nefret ediyor. Kısacası çok olumsuz düşünen ve etrafına olumsuzluğu yayan biri. Haliyle bende zamanla mutsuz olmaya başladım. Bir de kendine samimi bir arkadaş edinince evde ben yokmuşum gibi davranıp eve girdiğimiz gibi odasının kapısını kapatıp otururdu. Zamanla günaydın iyi gecelere adam akıllı karşılık gelmeyince bende insanlık buraya kadarmış dedim bıraktım. Evde tekmişim gibi takılmaya başladım. Hatta bir ara "insanlardan nefret ediyorum. Ben kimseyi çekemiyorum. Ben yalnız yaşayacak insanım" diyip duruyordu. Böyle bir kaç ay geçti. Sonra Sevgilisnden ayrılınca baya bunalıma girdi bende onu öyle görünce neyse dedim ve teselli edip moralini düzeltmeye çalıştım. Bu seferde abartmıyorum 10 saat aralıksız çocuğu anlattı bende dinlediğimi hatırlıyorum. İş ile ilgili bilgisayarda çalışıyorum anlatıyor, uyuyorum ışığı açıp anlatıyor, Başka bir şey anlatıyorum cevap olarak yine anlatıyor. Derken beni son zamanlarda çok sevdi. sonra "iyi ki varsın sen olmasan ben tek çok sıkılırdım bunalırdım " falan demeye başladı. "Bu kız kesin bendn de nefret ediyorum" dediğim kişi " şuan en iyi arkadaşı benim galiba" durumuna geldi. Halbuki baştan beri benim ona karşı tavrım aynıydı.
Şimdi seneye eylülde ev için sözleşme bitiyor bu kadar şeyden sonra bende tek çıkmak istiyorum. Ama bunu daha arkadaşa demedim. Nasıl desem de bilemiyorum.
Ben iş arkadaşımla aynı evde yaşıyorum. (Şartlardan dolayı mecburiyetten oldu.) neyse ilk eve çıktık. İyi hoş arkadaş kimsenin yemeğini yemez beğenmez dedi yemekleri ben yapayım. tamam dedim temizlik vs. de bende olsun dedim. Böyle başladık. Eve ortak para koyma konusuna pek yanaşmadı. Hal böyle olunca yemeklik malzeme olmayınca biz hep makarna ya da dışarıda yemek işine başladık. Tabi temizlik hala bende. Birde kahvaltı için vs. ekmek alınacak ne hikmetse arkadaşım hep unutuyordu ekmek su markete giden evin küçük cocuğu gibi oldum. Bunlar hal edilir sorunlar dedim ama o da ne arkadaşım dünyadan nefret ediyor. Yöneticlirden iş arkadaşlarımızdan şehirden herkesten nefret ediyor. Kısacası çok olumsuz düşünen ve etrafına olumsuzluğu yayan biri. Haliyle bende zamanla mutsuz olmaya başladım. Bir de kendine samimi bir arkadaş edinince evde ben yokmuşum gibi davranıp eve girdiğimiz gibi odasının kapısını kapatıp otururdu. Zamanla günaydın iyi gecelere adam akıllı karşılık gelmeyince bende insanlık buraya kadarmış dedim bıraktım. Evde tekmişim gibi takılmaya başladım. Hatta bir ara "insanlardan nefret ediyorum. Ben kimseyi çekemiyorum. Ben yalnız yaşayacak insanım" diyip duruyordu. Böyle bir kaç ay geçti. Sonra Sevgilisnden ayrılınca baya bunalıma girdi bende onu öyle görünce neyse dedim ve teselli edip moralini düzeltmeye çalıştım. Bu seferde abartmıyorum 10 saat aralıksız çocuğu anlattı bende dinlediğimi hatırlıyorum. İş ile ilgili bilgisayarda çalışıyorum anlatıyor, uyuyorum ışığı açıp anlatıyor, Başka bir şey anlatıyorum cevap olarak yine anlatıyor. Derken beni son zamanlarda çok sevdi. sonra "iyi ki varsın sen olmasan ben tek çok sıkılırdım bunalırdım " falan demeye başladı. "Bu kız kesin bendn de nefret ediyorum" dediğim kişi " şuan en iyi arkadaşı benim galiba" durumuna geldi. Halbuki baştan beri benim ona karşı tavrım aynıydı.
Şimdi seneye eylülde ev için sözleşme bitiyor bu kadar şeyden sonra bende tek çıkmak istiyorum. Ama bunu daha arkadaşa demedim. Nasıl desem de bilemiyorum.