Eskiden ne güzel cahildik......

Dışarıda kar...
Ama kuzine içten içe öyle yanıyor ki.
Kuzinenin üzerinde demir maşa...
Maşanın üzerinde de ekmek dilimleri.
Aydınlık bir kış sabahı ve kızarmış
ekmek kokusu... Sucuk lükstü.
Yumurta lezzetli. Ekmek her zaman
ekmek gibi... Bir kez olsun kümesten
yumurta almamış, bir kez olsun o
kızarmış ekmeğin kokusunu duymamış ve
fakat alışveriş merkezlerinin restoran
katlarında, boğucu bir gürültü ve
havasızlık içinde hamburger keyfine
fit olmuş çocuklar ve gençler için ben
ne kadar yaşlıyım...


Dışarıda kar...
İçeride kanaat...
İçeride huzur...


Televizyon yoktu. Gazete de her zaman
olmazdı. Öyle güzel cahildik ki,
keyfimiz bozulmazdı hiç! Portakal
kabuklarını sobanın üzerine dizer,
kokusuna râm olurduk. Kestane közlemek
büsbütün bir gecenin akıllara seza
mutluluğuydu. Sonra illa ki,
büyüklerin anlattığı hikâyeler,
hatıralar... Birçoğu arızalı ve
tedaviye muhtaç beyinlerden çıkma
dizilerin ve filmlerin açtığı hasarlar
yerine, geniş ve besleyici bir
masal dünyası...
***
Lezzet bir tarafa, kokuya da hasret
kalacağımız kimin aklına gelirdi?
Ekmeklerimiz el değerek üretilirdi,
sağlıklıydı, lezzetliydi ve mis gibi
kokardı. Çay da kokardı... Domates
de... Bütün bu nefasete, küçücük bir
bakkal dükkânının zenginliği
yetiyordu.
***
Dışarıda kar...
İçeride huzur...
Zam endişesi, doğal gazın kesilme
korkusu, yolda kalma telaşı, rejim
tehlikesi... Kimin umurunda... Ne
güzel cahildik. Mutluluğun resmini
çiziyorduk...

alıntı...

harikasın valla n e diyeyim çok duygulandım

evet ya ne ne güzel cahhildik...emeğine sağlıkk......

çok doğru ama ben hala güzinemi yakıp kestane pişiriyorum ekmekte kızartıp birgüzel tereyağımı sürüp yiyorum cokacimcoook portakal ve mandalin kabukları koyuyorum güzinemin üstüne evim mis gibi kokuyor demekki bende eskidim :jeyyar: :roflol::roflol:

Annemin kulaklari cinlasin canim ya biz uyanmadan hazirlardi ekmek kokusuyla uyandirirdi bizi hey gidi günler heyyyyyy .Ekmeğin,domatesin kokusu bile bir başkaydı...

örneğin, çocukken kapı önlerinde evcilik oynardık, saklambaç, yakartop gibi oyunlar oynardık. ben artık kapı önünde oyun oynayan çocukların azaldığını düşünüyorum.ne yazıkki onlar bu tatlı duygudan mahrum kalıyorlar.
ilkbaharda ailece pikniğe gider, top oynar, ip atlar, hayatımızın en güçlü insanı olan babamız, ağaca kocaman bir salıncak yapar, bizde o salıncakta sallanırken saçlarımız rüzgarda savrulurdu. ve biz çok mutluyduk.(şimdilerde kene korkusundan pikniğe gidemez olduk:çok üzgünüm:)
Erkek çocukları,mahalle maçı yaparlardı,hepimiz toplanıp mahallemize tezahüratlar yapardık ama arkadaşlıklar,dostluklar çok temiz di...(şimdiki çocuklar futbolu bile onlıne oynuyorlar...)

yahu, kaç site gezdim bulamadım.. kim bu metnin şairi ?

eskiden telefon yoktu sevgililer mektuplaşır buluşacakları günü iple çeker aşklarına aşk katardı
kapı önünde ip atlayan sek sek oynayan çocuklar vardı şimdi bilgisayarın başında iki büklüm oynuyorlar eskiden çocukların gözünde gözlük olmazdı şimdi 3 çocuktan ikisi gözlüklü
eskiden komşu sohbetleri vardı herkes kapısını açık bırakır kimse kimseden korkmazdı
annemin guzinenin üstünde pişirdiği sütler vardı süt pişince hepimizi başına toplardı
özelliklede ayran yayığından çıkan sütle yapılan peyniri ağızda gıcır gıcır birdaha yemedim