Benim yaşadığımı kimse ama kimse yaşamasın ben 22 yaşında sevdiğime kaçarak evlendim ailem hiç bi zaman istemedi onu sebeb annesi ve onun çalışmaması ben herşeye rağmen evlendim onunla kaynanayla aynı evde yaşamaya başladım kadın kan kusturdu eşim çalışmadı arkasından şiddet ama herşeye rağmen sabrettim hep ayrı evim olsun ayrı cıkalım desemde olmadı hapse girdi affetim kumar oynadı affetim 2 tane düşük yaptım onun yüzünden açda kaldım caresizde ama hep sevdim onu bölece tam 2 sene dayanabildim 3 aylık hamileyken onu terk ettim dayanamadım ailemin hasretine ben aileme gidince gelmedi ne anası ne kendisi ve 1 ay içindede boşandık ne olduğunu anlayamamıştım bile beni be bebegine sahip çıkmadı babasız cocuk dünyaya getiremezdim ailemde zorla bebegimi aldırdılar canımı aldılar ama sustum bölce 1 yıl onsuz yaşadım alışamadım baba evine geri dönmek inanın cok ama cok zor kimseyi istemedim bi gece aradı ve gizlice görüşmeye başladık ama bana güvenmiyomuş ben terk ettiğim için inanamıyorum ona ama cok seviyorum onsuz nefes alamıyorum ona güveniyomusun die sorsanız hayır sadece seviyorum yine calışmıcak biliyorum yine dövecek annesinden vazgeçmicek napıcam ben nasıl kurtulucam bu aşktan şimdide tekrar evlenirsek ayırırlar dio aileler düşman beş kuruş paramız yok eşyamız yok ama ben bekliyorum nereye kadar beni dinlediğiniz için çok ama cok saolun sizce bitmelimi bu aşk yoksa devammı yardım edin bana cıkmazdayım