Esir değil sanki hatırlı misafir

Büyük Fransız edibi Pierre Loti ''Le Question Armenienne'' isimli eserinde Çanakkale savaşında sahile yüzerek çıkan Fransız denizcilerinden teğmen Jean Marie Grammont'un hikayesini şöyle anlatıyor:
''Bir top mermisi cephaneliğimize isabet ederken,bir mayına çarptık.Bouvet,sancak tarafından yana yatarak hızla batıyordu.Arkadaşlarımızla kendimizi denize bıraktık.Kırkbeş dakika sonra sahile vardık.Hava soğuktu,ıslanmıştık ve yorgunluktan bitmiştik.Ama daha doğrusu korkudan perişandık.
Bir süre sonra sahilin az ilerisindeki tepelerin ve ağaçların arasından Türk askerleri göründü.İşimiz tamam diye düşündüm.Önce halimize baktılar.Sonra ellerindeki silahları yanlarına bıraktılar.Kaputlarını çıkardılar.Bize doğru geldiler.İşaretle üzerimizdekileri çıkarmamızı anlattılar.Kaputlarını bizler giydik.
Kollarımızdan tutarak kaldırdılar.Yukarıya doğru yürümeye başladık.Hayret hepsi sanki ailemizden birileri imişcesine davranıyordu.Karargaha gelmiş olacaktıkBir barakanın içine soktular.İçeride büyük bir soba yanıyordu.Etrafına dizildik.Az sonra erler etrafında çanaklarla yanımıza geldiler.Çorba ve ekmek getirmişlerdi.Biraz sonra kuru çamaşırlar da getirdiler.
Şaşkınlığımız devam ediyordu.Genç bir subay geldi.İsmini not ettim:HASAN GALİP...Mükemmel bir Fransızca ile ''Geçmiş olsun sizler için savaş bitti. Şimdi artık bu körolası kavganın sonuna kadar misafirimizsiniz'' dedi.Teğmen ve erler sigara ikram ettiler...
Genç teğmen,''Burada birkaç gün nemiz varsa bir aile çemberi imişcesine paylaşacağız...Ne yazık ki yiyecek çok şeyimiz yok.Kısmet.Üzülmemenizi rica ederim'' dedi.
Sonra gülerek ilave etti:''Kader, bugün sizi esir durumuna düşürdü.Savaş bu.Ben de yarın ölebilirim.Bir isteğiniz olursa nöbetçi onbaşıya söyleyiniz.''
''Orada dört gün kaldık.Daha sonra Tekirdağı'na nakledildik.Esir değil sanki hatırlı misafirler gibiydik.TÜRKLERİN BU CİVANMERTLİĞİNİ HİÇ UNUTMADIM.''
(ALINTIDIR)

bizim kanımızda var asalet.ne mutlu türküm diyene :))