Esimle çocuklar konusunda burun buruna geliyoruz!

maviiiiiiiiiii

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
14 Eylül 2023
3
2
35
Eşim çocukluk döneminde huzursuz bir ortamda büyüdüğü için çocuklara melek gibi davranıyor e bildiğimiz gibi kendi çocukluğumuzu çocuklarınızın ile karsilastirmayin diye bir durum var. Eşim çok fazla iyi gibi gorunsede aslında sorumluluk almıyor çocuklarla ilgili ve yalnızca canı istediğinde sevmek kalıyor ona.bu vaziyette çocukların eğitilmesi terbiyesi okul ödevler ve niceleri bende .. bende bu curcuna içinde evde asayişi sağlamak için istemediğim halde dominant davranmak zorunda kalıyorum ve eşim gidip çocukları severken benim onlara yumuşaklık gösterip onları şımartamamam beni çok üzüyor (şu anda bile ağlıyorum) eşimin açığını da kapatmak oldukça yorucuydu birde çocuklara bazı durumlarda kızgın olmam ya da bazen sabrımın taşımasına eşim hemen bana ebeveynlik öğreten taraf oluyor birde çocukların önünde.. diyorum bak sen babalık egonu tatmin ediyorsun belli ki çünkü bana ebeveynlik öğretecek son kişisin tabi çağırıyorum önce gel başka oda da konuşalım falan ama hep burun buruna geliyoruz.. bunları buraya yazmama da biraz önce ki durum sebep oldu. Ortanca oğlumun pek okul ile merakı yok iteleyerek gidiyor bende ödevlerini yaptırıyorum bağırdım bi yok çocuk senden korkuyor falanlar böyle öğretilmez sen zaten yarı yarıya çocuklara sorumluluk alsan ben zaten sinirleri yipranik biri olmayacağım.. diyorum ki ya hep var ol ya da yok ol.. bana bırak bu işi canın istediğinde müdahil olup sıkıldığında kalabileceği bir yer değil cocuklar
Not: cocuklar çok uyanık varlıklar böyle açıkları yakaladığında anne baba arasında çok iyi kullanıyor ve onları birbirine düşürüyor ozellikle de ben merkezli oldukları yaşlarda
 
Eşim çocukluk döneminde huzursuz bir ortamda büyüdüğü için çocuklara melek gibi davranıyor e bildiğimiz gibi kendi çocukluğumuzu çocuklarınızın ile karsilastirmayin diye bir durum var. Eşim çok fazla iyi gibi gorunsede aslında sorumluluk almıyor çocuklarla ilgili ve yalnızca canı istediğinde sevmek kalıyor ona.bu vaziyette çocukların eğitilmesi terbiyesi okul ödevler ve niceleri bende .. bende bu curcuna içinde evde asayişi sağlamak için istemediğim halde dominant davranmak zorunda kalıyorum ve eşim gidip çocukları severken benim onlara yumuşaklık gösterip onları şımartamamam beni çok üzüyor (şu anda bile ağlıyorum) eşimin açığını da kapatmak oldukça yorucuydu birde çocuklara bazı durumlarda kızgın olmam ya da bazen sabrımın taşımasına eşim hemen bana ebeveynlik öğreten taraf oluyor birde çocukların önünde.. diyorum bak sen babalık egonu tatmin ediyorsun belli ki çünkü bana ebeveynlik öğretecek son kişisin tabi çağırıyorum önce gel başka oda da konuşalım falan ama hep burun buruna geliyoruz.. bunları buraya yazmama da biraz önce ki durum sebep oldu. Ortanca oğlumun pek okul ile merakı yok iteleyerek gidiyor bende ödevlerini yaptırıyorum bağırdım bi yok çocuk senden korkuyor falanlar böyle öğretilmez sen zaten yarı yarıya çocuklara sorumluluk alsan ben zaten sinirleri yipranik biri olmayacağım.. diyorum ki ya hep var ol ya da yok ol.. bana bırak bu işi canın istediğinde müdahil olup sıkıldığında kalabileceği bir yer değil cocuklar
Not: cocuklar çok uyanık varlıklar böyle açıkları yakaladığında anne baba arasında çok iyi kullanıyor ve onları birbirine düşürüyor ozellikle de ben merkezli oldukları yaşlarda
Bizim psikoloğun bize hep söylediği bişey var; "çocuğun eğitiminde anne-baba hep aynı takımda olmalı"
Yani ikiniz her zaman aynı fikirde olmak zorundasınız çocukların karşısında. Birinizin evet dediğine diğeriniz hayır diyemez. Çocuklar ikiniz arasında her zaman tutarlılık görmeliler.
Tartışmalarınızı bu yüzden ASLA çocukların önünde yapmayın.

Madem "böyle öğretilmez" filan diye bıkbık edecek kadar çok biliyor, oğlunuzun ödev desteğini tamamen kocanız üstlensin. Her akşam 1 saatini ayırsın ödevlerine yardım etsin. Anlaşma yapın. Siz de diğer çocuğunuz/çocuklarınızla ilgilenin, onların sorumluluğunu alın.

Oturup herşeyi ince ince konuşup planlamadan, anlaşmadan olmaz bu iş.
 
Benim kocam da aynıydı.
Çocuklar 4 yaşına gelene kadar.
Sonra ayrılırım senden diye bi rest çektim, bir de madem öyle asla ev işi çocuk bakımı yapmam madem biliyorsun sen yap dedim, tam 1 hafta elimi birşeye sürmedim, sadece işe gittim geldim, eve gelince de yatak odasına çekildim dinlendim orda, ev yıkıldı, pislikten öleceklerdi az kalmıştı :) 1 hafta sonra pes a etti, haklıymışsın daha da sen ne dersen o dedi, tüm dağıttıklarınodaları, çamaşırı, bulaşığı da eşime toplattım temizlettim, o gün bugündür ne dersem o, valla beynimi fena attırmıştı, şimdi de hemen bişey demeye kalksa hatırlatıyorum, tamam tamam aman sen işleri bırakma da ne dersen o diyor:) illa bi son noktaya getirecekler insanı başka türlü anlamıyorlar
 
Bizim psikoloğun bize hep söylediği bişey var; "çocuğun eğitiminde anne-baba hep aynı takımda olmalı"
Yani ikiniz her zaman aynı fikirde olmak zorundasınız çocukların karşısında. Birinizin evet dediğine diğeriniz hayır diyemez. Çocuklar ikiniz arasında her zaman tutarlılık görmeliler.
Tartışmalarınızı bu yüzden ASLA çocukların önünde yapmayın.

Madem "böyle öğretilmez" filan diye bıkbık edecek kadar çok biliyor, oğlunuzun ödev desteğini tamamen kocanız üstlensin. Her akşam 1 saatini ayırsın ödevlerine yardım etsin. Anlaşma yapın. Siz de diğer çocuğunuz/çocuklarınızla ilgilenin, onların sorumluluğunu alın.

Oturup herşeyi ince ince konuşup planlamadan, anlaşmadan olmaz bu iş.
Kesinlikle bende aynını söylüyorum destek almaya da varım bu konuda fakat kendi istemiyor beni sinir hastası yaptı yani çocuklardan sonra evliliğinde nasıl yıprandım anlatamam.. birde geçmiş karşıma sen doktora git senin psikolojin bozuk diyor
 
Benim kocam da aynıydı.
Çocuklar 4 yaşına gelene kadar.
Sonra ayrılırım senden diye bi rest çektim, bir de madem öyle asla ev işi çocuk bakımı yapmam madem biliyorsun sen yap dedim, tam 1 hafta elimi birşeye sürmedim, sadece işe gittim geldim, eve gelince de yatak odasına çekildim dinlendim orda, ev yıkıldı, pislikten öleceklerdi az kalmıştı :) 1 hafta sonra pes a etti, haklıymışsın daha da sen ne dersen o dedi, tüm dağıttıklarınodaları, çamaşırı, bulaşığı da eşime toplattım temizlettim, o gün bugündür ne dersem o, valla beynimi fena attırmıştı, şimdi de hemen bişey demeye kalksa hatırlatıyorum, tamam tamam aman sen işleri bırakma da ne dersen o diyor:) illa bi son noktaya getirecekler insanı başka türlü anlamıyorlar
Ya bizimki ne yapamam o olayı delirdimler falan işe yaramıyor adamda ayrıca çok da teşekkür ederim çok hızlı dönüşler geldi kadınlar kulübü baya aktifmiş
 
Eşim çocukluk döneminde huzursuz bir ortamda büyüdüğü için çocuklara melek gibi davranıyor e bildiğimiz gibi kendi çocukluğumuzu çocuklarınızın ile karsilastirmayin diye bir durum var. Eşim çok fazla iyi gibi gorunsede aslında sorumluluk almıyor çocuklarla ilgili ve yalnızca canı istediğinde sevmek kalıyor ona.bu vaziyette çocukların eğitilmesi terbiyesi okul ödevler ve niceleri bende .. bende bu curcuna içinde evde asayişi sağlamak için istemediğim halde dominant davranmak zorunda kalıyorum ve eşim gidip çocukları severken benim onlara yumuşaklık gösterip onları şımartamamam beni çok üzüyor (şu anda bile ağlıyorum) eşimin açığını da kapatmak oldukça yorucuydu birde çocuklara bazı durumlarda kızgın olmam ya da bazen sabrımın taşımasına eşim hemen bana ebeveynlik öğreten taraf oluyor birde çocukların önünde.. diyorum bak sen babalık egonu tatmin ediyorsun belli ki çünkü bana ebeveynlik öğretecek son kişisin tabi çağırıyorum önce gel başka oda da konuşalım falan ama hep burun buruna geliyoruz.. bunları buraya yazmama da biraz önce ki durum sebep oldu. Ortanca oğlumun pek okul ile merakı yok iteleyerek gidiyor bende ödevlerini yaptırıyorum bağırdım bi yok çocuk senden korkuyor falanlar böyle öğretilmez sen zaten yarı yarıya çocuklara sorumluluk alsan ben zaten sinirleri yipranik biri olmayacağım.. diyorum ki ya hep var ol ya da yok ol.. bana bırak bu işi canın istediğinde müdahil olup sıkıldığında kalabileceği bir yer değil cocuklar
Not: cocuklar çok uyanık varlıklar böyle açıkları yakaladığında anne baba arasında çok iyi kullanıyor ve onları birbirine düşürüyor ozellikle de ben merkezli oldukları yaşlarda
Bugün benzer bi sebepten tartıştığımız için diyorum. Çok biliyorsan sen yap dedim gerçekten asabım sinirim bozuluyor. Çocuk gibiler ya ben çocuktan sonra anladım erkekler gerçekten yorucu. Yani bazı konularda sert olmazsan tepene çıkıyorlar, alışık değiller konuşarak çözüme varmaya. İlla çıldırtıp delirtince değişiyorlar. Zaten adet öncesi dönemdeyim valla böyle konular görünce Pandora’nın kutusunu açıyorum. Üstün bilişsel özelliklerini daha kendileri yönetemiyorlar gelip çocuğun nasıl yöneteceğine dair fikir beyan ediyorlar. En mükemmel erkek bile mansplaning yapıyor.
 
Bizde de tam tersi. Eşim sesini yükseltir, benim sinirlerim hoplar. Eşim de tıpkı sizin gibi sen araya girme ben bağırdığımda der.
Valla ben öyle kötü huzursuz çocukluk geçirdiğimden de değil, çocuklara bağırılması aşırı derecede rahatsız ediyor beni ve evet korkuyorlar, hatta tam olarak korku da değil, aşağılanmış hissediyorlar.

Ben eşimin bağırarak bir şey çözebildiğini görmedim henüz. Olayları genelde ben çözerim.
yani elbette insanız, zaman zaman ses yükseltilebilir ama çok sık bağırıyorsanız siz de bi toparlanmalısınız.
 
Söylenmek yerine icraate gecseniz etkisi plur mu acaba. Esinize "bugun odevi sen yaptiracaksin" deyin, cocuguda babasinin yanina yollayin.
Ya hep var ol ya yok ol diyen adamin agzina islak havluyla vurma hayali kurardim herhalde.
 
Benim kocam da aynıydı.
Çocuklar 4 yaşına gelene kadar.
Sonra ayrılırım senden diye bi rest çektim, bir de madem öyle asla ev işi çocuk bakımı yapmam madem biliyorsun sen yap dedim, tam 1 hafta elimi birşeye sürmedim, sadece işe gittim geldim, eve gelince de yatak odasına çekildim dinlendim orda, ev yıkıldı, pislikten öleceklerdi az kalmıştı :) 1 hafta sonra pes a etti, haklıymışsın daha da sen ne dersen o dedi, tüm dağıttıklarınodaları, çamaşırı, bulaşığı da eşime toplattım temizlettim, o gün bugündür ne dersem o, valla beynimi fena attırmıştı, şimdi de hemen bişey demeye kalksa hatırlatıyorum, tamam tamam aman sen işleri bırakma da ne dersen o diyor:) illa bi son noktaya getirecekler insanı başka türlü anlamıyorlar
Ben çalışıp hemde eve gelince bütün işleri sizmi yapiyorsunuz?
 
Ben çalışıp hemde eve gelince bütün işleri sizmi yapiyorsunuz?
Ben yapıyorum çünkü eşim erken gidip geç geliyor, işleri çok yoğun. Benim mesai kavramım var, onda mesai kavramı yok malesef ne zaman işi biterse. Yardım isteyince yardım ediyor ama adam eve gelince bile elinde telefon sürekli iş, arayan çok oluyor.
 
Bizde durum tam tersi eşim asker sanırım bu yüzden midir nedir bilmiyorum daha bebeklikten koğuş kalk modundaydı.
Kızıp bağırarak eğiteceğini de düşünüyordu ben konuşarak,gerekirse bir tık o ses yükseliyor ama bağırmadan iletişim kurma taraftarıyım baktım günün sonunda 2-3 yaşındaki çocukları asker edecek küçük çaplı bir delirdim,küstü tamam çocuklar senin hiç konuşma hakkım olmasın benim diye triplere girdi resti çektim.
Evet benim çocuklarım öyle sevip sevip birden bağırarak insan eğitilmez hiç dokunma daha iyi diye verdim ayarı.
Ben geri adım atmayınca daha ıılımlı olmaya başladı.
Çözümü de şöyle bulduk yemek,süpürge olayı eşimde.Temizlik ortak,ütü kimin vakti varsa derken genel olarak ev işleri onda,çocukların kitap okuma,ders etkinlik,kişisel ihtiyaçları bakımları gibi şeyleri bende.
Ha tabiki bende yemeğe yardım ediyorum o da çocuklara kitap okuyor ilgileniyor ama böylelikle ne o çocuklarla geriliyor ne ben çok yorulup ona sarıyorum.
Geri kalan vaktinde şuan kendisi de daha iyi iletişim kuruyor çocuklarla.
Ev işlerini ya da çocuk takibini bölüşmekte bir çözüm olabiliyor.
Kızarak yap demekte yanlış,fazla taviz vermekte diye düşünüyorum.
 
X