- 10 Kasım 2014
- 8.944
- 15.759
- 44
- Konu Sahibi vesikaliyarim
- #1
Dünden beri benle konuşmuyor sebepse benim bunaldım artık , yapamayacağım bu şekilde devam edemiyorum demem.
Üstüste incir çekirdeğini doldurmayacak tartışmalardan bunalmış olmam. Ona göre o beni mutlu etmek için herşeyi yapıyor, ama yaptığı şeyleri de her tartışmada sürekli başıma kakıyor. Bense hep hatalıyım nedense.
Daha dün akşamdan örnek vereyim. Ben bi kursa gidiyorum, kurstaki ortam falan güzel orda bayan arkadaslar da edindim. Kurs artık bitiyor 1 haftası kaldı. Kurstan konu açıldı eşime kurstan memnun olduğumu söyledim son gün de kurs çıkışı topluca bi yerde 1 saat falan oturalım dendi, eşler sevgililer yok sadece kursiyerler. Bundan eşine bahsettim kesin de değil dedim. Sen misin diyen nezaketen de olsa onu cagırmam gerekirmiş, kimse eşiyle gelmicek kurs cıkısı biraz oturup kalkılcak desem de iyi sen takıl arkadaslarınla takılmaya da devam et dedi...Böyle gereksiz sert sözlere kırılıyorum, zaten tartışmak hiç istemiyorum boyle basit şeylerden. Aynısını o yapsa ben niye gelmiyorum diye bozulmam sonucta ne işim var kurs hoca sınav muhabbeti olur vs. Ki beni kursa bırakmıştı birgün, kursun içine kadar geldi benle ve herkese gösterircesine beni öperek gitti. Tamam olabilir buna bişey demiyorum hatta bazen insanın hoşuna da gider sahiplenilmek, kıskanılmak...Ama benim dayanamadığım sert tavırlar, "Sen arkadaşlarınla takılmaya devam et" gibi....
Benim güzel olmamı kaldırmıyor sanki, yani amacım burda kendimi övmek değil durumu açıklamak, han çok güzel diye tabir edilenlerdenim, kendisi de her fırsatta bunu kıskanır , onda da tipten ziyade çene vardır çenesiyle sempati kazanır...Ama ben nasıl biriyim ki her sosyal ortamda begendigim birine mi gidicem gercekten cok sacma
Böyle ufak şeylerden sürekli kavga çıkarıyor. Bu tartışma esnasında da şöyle bişey oldu: İstanbul'da görmek istediğim bir müze vardı, uzun zamandır da gezmedik gitmedik biyere. İstanbul'a gitsek demiştim, o da tamam gideriz demişti ufaktan plan yapmıştık. Bu tartışma esnasında İStanbul'a da gitmiyoruz dedi...Nerden çıktı bu kadar lafın içine bunu da şıkıştırdın aklınca bana ceza mı kesiyorsun dedim, biz böyleyken onu düşünecek halim yok merak etme zaten dedim. Yok içinden gelmiyormuş beyefendinin.
Benim sosyal bir hayatım olmasını kaldıramıyor, artık ona bişey anlatamaz oldum, şurda şu kişiyle şunu konuştuk desem günlerce ağzına sakız eder...Grup olarak arkadaşlarınla tabiki görüşebilirsin der ama gitmek istediğimde tavır yapar, sanki onu aldatıyormusum gibi bi tavır takınır.
Artı onun yanındayken asla telefonuma dokunmamı bile istemiyor. Benim hiçbir olayım yok, ona hicbizaman ihaneti bırak yanından bilegeçmem allah korusun ama herkes gibi ben de bazen telefonumu kontrol ederim, sosyal medyalara gozatarım ama bu onu cok rahatsız ediyor, ne zaman telefonumu elime alsam siniri bozulur, gecen gun de uyardı...
Ama kendisine gelince arkadaslarıyla dısarı cıkar, işyeri iftarlarına katılır vs. onun hakkı bunlar.
Artık rahat davranamıyorum onun yanında, telefonuma bile bakamıyorum suçlu gibi oldum.
Evlenmeden önce ilişkimizin başında başkalarıyla yazıştığını görmüştüm, hatta yazışmaları okudum, kızın biriyle resmen flörtöz bir tarzda yazışmıştı. Kız da beni bilmediği için buna pas vermiş. Onun dışında önceden gelen bi kadınla ilişkisini mesaj üzerinden arada da olsa devam ettiriyordu sanki. Ben bunları ortaya çıkarmıştım ve çok tavırlar aldım ayrıldım, herşeyi siliyorum demişti bütün sosyal medya hesaplarını falan kapatmıştı hala da kapalı...Sonra evlendik işte.Ama o güven duygusunu ben geri alamadım sanırım. Hadi ben öyleyim ama o neden beni bu kadar kısıtlıyorsa...Bu gidişle sonumuz iyi görünmüyor
Hem kızgınım hem üzgün hem hayalkırıklığı içindeyim. Şu anda kimbilir belki de başkasıyla muhammet ediyordur ben bu haldeyken. Önceki eşini de aldatmış ama haklı görüyor kendini, sorunlar olduğu için...
Benim her derdime koşar hakkını yiyemem, çiçek alır, isteklerimi geri çevirmez, sadece olumlu yönlerini anlatsam daha ne istiyorsun dersiniz ama tartışma esnasında da bütün bunları başıma kakmasını da iyi bilir. Sanki ben nankörün teki, o mükemmel koca gibi konuşur. Haksız olduğu yerde söylesem de kabul etmez.
En sonki tartışmamızda artık bu şekilde yapamıyorum dedim, bende de hata var sonra konuşalım dedi ve 1 gündür konuşmuyor. Şimdi siz söyleyin ne yapayım
Üstüste incir çekirdeğini doldurmayacak tartışmalardan bunalmış olmam. Ona göre o beni mutlu etmek için herşeyi yapıyor, ama yaptığı şeyleri de her tartışmada sürekli başıma kakıyor. Bense hep hatalıyım nedense.
Daha dün akşamdan örnek vereyim. Ben bi kursa gidiyorum, kurstaki ortam falan güzel orda bayan arkadaslar da edindim. Kurs artık bitiyor 1 haftası kaldı. Kurstan konu açıldı eşime kurstan memnun olduğumu söyledim son gün de kurs çıkışı topluca bi yerde 1 saat falan oturalım dendi, eşler sevgililer yok sadece kursiyerler. Bundan eşine bahsettim kesin de değil dedim. Sen misin diyen nezaketen de olsa onu cagırmam gerekirmiş, kimse eşiyle gelmicek kurs cıkısı biraz oturup kalkılcak desem de iyi sen takıl arkadaslarınla takılmaya da devam et dedi...Böyle gereksiz sert sözlere kırılıyorum, zaten tartışmak hiç istemiyorum boyle basit şeylerden. Aynısını o yapsa ben niye gelmiyorum diye bozulmam sonucta ne işim var kurs hoca sınav muhabbeti olur vs. Ki beni kursa bırakmıştı birgün, kursun içine kadar geldi benle ve herkese gösterircesine beni öperek gitti. Tamam olabilir buna bişey demiyorum hatta bazen insanın hoşuna da gider sahiplenilmek, kıskanılmak...Ama benim dayanamadığım sert tavırlar, "Sen arkadaşlarınla takılmaya devam et" gibi....
Benim güzel olmamı kaldırmıyor sanki, yani amacım burda kendimi övmek değil durumu açıklamak, han çok güzel diye tabir edilenlerdenim, kendisi de her fırsatta bunu kıskanır , onda da tipten ziyade çene vardır çenesiyle sempati kazanır...Ama ben nasıl biriyim ki her sosyal ortamda begendigim birine mi gidicem gercekten cok sacma
Böyle ufak şeylerden sürekli kavga çıkarıyor. Bu tartışma esnasında da şöyle bişey oldu: İstanbul'da görmek istediğim bir müze vardı, uzun zamandır da gezmedik gitmedik biyere. İstanbul'a gitsek demiştim, o da tamam gideriz demişti ufaktan plan yapmıştık. Bu tartışma esnasında İStanbul'a da gitmiyoruz dedi...Nerden çıktı bu kadar lafın içine bunu da şıkıştırdın aklınca bana ceza mı kesiyorsun dedim, biz böyleyken onu düşünecek halim yok merak etme zaten dedim. Yok içinden gelmiyormuş beyefendinin.
Benim sosyal bir hayatım olmasını kaldıramıyor, artık ona bişey anlatamaz oldum, şurda şu kişiyle şunu konuştuk desem günlerce ağzına sakız eder...Grup olarak arkadaşlarınla tabiki görüşebilirsin der ama gitmek istediğimde tavır yapar, sanki onu aldatıyormusum gibi bi tavır takınır.
Artı onun yanındayken asla telefonuma dokunmamı bile istemiyor. Benim hiçbir olayım yok, ona hicbizaman ihaneti bırak yanından bilegeçmem allah korusun ama herkes gibi ben de bazen telefonumu kontrol ederim, sosyal medyalara gozatarım ama bu onu cok rahatsız ediyor, ne zaman telefonumu elime alsam siniri bozulur, gecen gun de uyardı...
Ama kendisine gelince arkadaslarıyla dısarı cıkar, işyeri iftarlarına katılır vs. onun hakkı bunlar.
Artık rahat davranamıyorum onun yanında, telefonuma bile bakamıyorum suçlu gibi oldum.
Evlenmeden önce ilişkimizin başında başkalarıyla yazıştığını görmüştüm, hatta yazışmaları okudum, kızın biriyle resmen flörtöz bir tarzda yazışmıştı. Kız da beni bilmediği için buna pas vermiş. Onun dışında önceden gelen bi kadınla ilişkisini mesaj üzerinden arada da olsa devam ettiriyordu sanki. Ben bunları ortaya çıkarmıştım ve çok tavırlar aldım ayrıldım, herşeyi siliyorum demişti bütün sosyal medya hesaplarını falan kapatmıştı hala da kapalı...Sonra evlendik işte.Ama o güven duygusunu ben geri alamadım sanırım. Hadi ben öyleyim ama o neden beni bu kadar kısıtlıyorsa...Bu gidişle sonumuz iyi görünmüyor
Hem kızgınım hem üzgün hem hayalkırıklığı içindeyim. Şu anda kimbilir belki de başkasıyla muhammet ediyordur ben bu haldeyken. Önceki eşini de aldatmış ama haklı görüyor kendini, sorunlar olduğu için...Benim her derdime koşar hakkını yiyemem, çiçek alır, isteklerimi geri çevirmez, sadece olumlu yönlerini anlatsam daha ne istiyorsun dersiniz ama tartışma esnasında da bütün bunları başıma kakmasını da iyi bilir. Sanki ben nankörün teki, o mükemmel koca gibi konuşur. Haksız olduğu yerde söylesem de kabul etmez.
En sonki tartışmamızda artık bu şekilde yapamıyorum dedim, bende de hata var sonra konuşalım dedi ve 1 gündür konuşmuyor. Şimdi siz söyleyin ne yapayım
Son düzenleyen: Moderatör:
