- 9 Eylül 2007
- 21.432
- 66.517
Ya da bakin su direksiyondaki var ya işte o benim benimm demek te olabilir :)
Ohoo naptin sen? Kvalide otursun desen cevap hazir :Bunun icin cesedimi çignemelisin dostumm
Aynen hiç çekilmiyorlarKiskanclik degil bence gicik kapmissin bende simarik cocuklari hic sevmem hiic ...
İki görüş..
-Kendi çocuğu aşırı ilgi gören durumdan memnun, ilerisini düşünmeyip "bu çocuk neden böyle tatminsiz mutsuz bir çocuk oldu?" diye soracak/sormayacak kadınlar ve kendi yeğenlerini şımarttığı için normal gören kadınlar..
-Bir de çocuğun her istediği yapılarak sevgi gösterilmez her zaman sınır olmalı diyen kadınlar.
Ben de kendi yeğenlerime hediye alırım ama abartmam. Genellikle ikinci gruptanım.
Anne olarak arada hatalar da yapıyorum.
Mesela kaç tip oyun çadırı eskittik bilmem. Bir tek plastik olan kaldı ona da hayatta o kadar para vermem :)
Daha bu hafta belediyenin oyuncak kutusuna bırakmak için 2 poşet oyuncak ayırdım. Evde oğlumdan saklayıp dönüşümlü çıkardıklarım hariç.. Ama aralarında anca 2 3 adet markalı vardır..
Mesela kp i hep ben frenlerim. Sürekli torununa bir oyuncak alma merakı var. Bazen bizimleyken şunu alacağım bunu alacağım diye anlatır. "Hayır ona gerek yok istemiyorum" derim.
Önceden eşim pek takmazdı ama onu da alıştırdım müdahale etmeye :)
Dün tren takımı aldı. Ne alacağını söyledik artık. Oğlum tren seviyor eksik olanı istedik biz de.
Başladı "tablet alacağım" demeye. 1 yaşından bu yana söylüyor zaten. Her seferinde "sakın alma vermem yatar kenarda" diyorum.
Bu sefer akülü araba, helikopter diye başlıyor..Evde koyacak yer yok..
Biz çok çocuktuk annem her hafta birimize pazardan bebek alırdı. Biz resmen sıramızı beklerdik. Beklerken diğerininkiyle oynardık. Paylaşmayı öğrendik..
Hep barbie bebek evi hayalim vardı her kız çocuğu gibi :)
Ama olmadığı için kendimi eksik falan hissetmiyorum ben.
Yalnız şu da var ki çevremdeki çocuklarda da yoktu. Olsa bile görmezdik zaten
Bu alımların sonu yok. Çocuk mutlaka onda olmayan şeyleri diğerlerinde görecek. Bırakın mücadele etsin onu kazanmayı istesin. Ben uğraştım desin..
O oyuncak onun olmadığı için travma yaşayacağını düşünüyorsanız asıl sizin çocukluğunuza inilmeli..
Bence kıskanclık degil sizinkiMerhaba kızlar. Birşey danışmak istiyorum.
Şuan eşimle ablasında izmirdeyiz. Ablasını çok severim, sayarım. 5 aylık evliyiz. Ablasının iki çocuğu var büyüğü 10 yaşında kız. Ve eşimin ilk yeğeni. O yüzden çok düşkün. Tüm aile düşkün gerçi. Bu yüzden çok çok şımarık bir kız. Her istediği yapılmış bu zamana kadar. Özellikle eşim tarafından. Bazen onu kıskandırınız hissediyorum. Daha doğrusu eşimi kıskanıyorum. Paylaşamıyor gibi hissediyorum. Mesela bir haftadır burdayız bir kaç kez araba da öne oturdu bana sormadan. Bişey demedim çocuk diye. Annesi kızdı sonra oturmadı. Eşim hiç bişey demedi yengen otursun filan. Mesela oyuncak istiyor 100-200 liralık eşim ikiletmeden alıyor. Onu alacağına düzgün bişey alalım giyecek filan diyorum olsun alsın benim yeğenim diyor. Ki bende buraya gelmeden bir sürü şey getirdim. Dün mesela tatlı almaya gittik ben pasta alalım dedim eşim ne gerek var Ablam yapmış dedi. Yeğeni de yanımızdaydı dayı pasta alalım diyince tamam kızım dedi hem pasta aldı hem tatlı... evlendiğimizden beri de aldığı oyuncaklar cabası. Hiç biri de ucuz değil. Benimde çok düşkün olduğum bir yeğenim var ama evlendiğimden beri bizi zorlayacak şeyler almıyorum yapmıyorum ona...
Bazen kendimi kötü hissediyorum böyle düşündüğüm için ama bazende kafaya takıyorum. Ben mi abartıyorum... Lütfen acımasız yorumlar yapmayın. Şimdiden teşekkürler.
Muhteşem bir yorum.Mantıklı olmak lazım.
Benim de yeğenlerim var.
İnsan seviyor, hem de çok seviyor.
Eşimin de yeğeni var, ailelerinin ilk göz ağrısı.
Ancak hepimiz yorganımıza göre ayağımızı uzatmayı ve mantıklı davranmayı biliriz.
Çok verme arsız, az verme hırsız olur diye bir laf boşuna yok herhalde.
Herşey kararında olmalı bence.
Hediye zamanlı olmalı bana göre, durduk yere alınan hediyeler her zaman gereksizdir, çocukları yanlış şekilde hareket etmeye iter. Maddeci yapıyor malesef ki böyle davranışlar.
İster hem fikir olun, ister olmayın ancak benim düşüncem bu.
Amca, dayı, teyze, hala, akrabalık derecesi ne olursa olsun, her zaman ölçülü ve tutarlı bir yaklaşım (hediye vs. alımlarından bahsediyorum) sergilenmeli.
Yoksa can, o ayrı, sevgiye boğulsunlar, ama bu sevgi oyuncak, her istediğini yapmak, her şekilde dilediğini yerine getirmekle olmamalı. Sevginin çok çeşidi var sonuçta. İlla birşey almaktan, dünyayı ayaklarına sermekten geçmez sevgi göstermek.
İmkanı varsa maddi açıdan sıkıntı yoksa çocuğa her istediği alınmalı diyenler 12 yaşındaki oğluna sürat teknesi alan ebeveynler! için ne düşünüyorlar merak ediyorum..
İmkansa onlarınki de imkan dahilinde işte
Alıırşırsınız .Benim kardeşim de çocuklarıma çok düşkün .Saçma sapan rakamlara hediyeler alır. Evlendin artık sorun olur dedim . Ayın 12 si ufaklığın doğumgünüydü . İki hediye kendisi bir tane de eşi almış. Ben o paraya çocuğun o ay tüm sosyal faaliyetlerinin parasını öderdim .Ve Asla kıyafet almaz .Merhaba kızlar. Birşey danışmak istiyorum.
Şuan eşimle ablasında izmirdeyiz. Ablasını çok severim, sayarım. 5 aylık evliyiz. Ablasının iki çocuğu var büyüğü 10 yaşında kız. Ve eşimin ilk yeğeni. O yüzden çok düşkün. Tüm aile düşkün gerçi. Bu yüzden çok çok şımarık bir kız. Her istediği yapılmış bu zamana kadar. Özellikle eşim tarafından. Bazen onu kıskandırınız hissediyorum. Daha doğrusu eşimi kıskanıyorum. Paylaşamıyor gibi hissediyorum. Mesela bir haftadır burdayız bir kaç kez araba da öne oturdu bana sormadan. Bişey demedim çocuk diye. Annesi kızdı sonra oturmadı. Eşim hiç bişey demedi yengen otursun filan. Mesela oyuncak istiyor 100-200 liralık eşim ikiletmeden alıyor. Onu alacağına düzgün bişey alalım giyecek filan diyorum olsun alsın benim yeğenim diyor. Ki bende buraya gelmeden bir sürü şey getirdim. Dün mesela tatlı almaya gittik ben pasta alalım dedim eşim ne gerek var Ablam yapmış dedi. Yeğeni de yanımızdaydı dayı pasta alalım diyince tamam kızım dedi hem pasta aldı hem tatlı... evlendiğimizden beri de aldığı oyuncaklar cabası. Hiç biri de ucuz değil. Benimde çok düşkün olduğum bir yeğenim var ama evlendiğimden beri bizi zorlayacak şeyler almıyorum yapmıyorum ona...
Bazen kendimi kötü hissediyorum böyle düşündüğüm için ama bazende kafaya takıyorum. Ben mi abartıyorum... Lütfen acımasız yorumlar yapmayın. Şimdiden teşekkürler.