Arkadaşlar diğer postlarımda paylaştım tekrar yazmayacağım. Bugün eşim bugün ya da yarın teyzemleri çağıralım dedi. Bende eşime tamam teyzeni ve eşini çağıralım ama anneni yormak istemiyorum dedi. Eşimde olmaz nezaketen çağıralım ben dışarıdan herşeyi alırım tabakları da ben hazırlarım dedi. Bende eşime konu tabak hazırlamak felan değil 2 tabak fazla ya da eksik hiç farketmez konu ben daha önceden nezaketen çok çağırdım kendi ailemden çok senin aileni çağırdım ama peki bana dediğin gibi annene kendi ailene de dedin mi nezaketen karımı da çağırın? Ben giderim gitmem bu bana kalmış birşey. Ben çok kez adım attım ama annen beni dışladığı saygı duymadığı sürece de ben de ona her zaman geri adımda duracağım dedim. Ben kimsede yemeye içmeye meraklı değilim olmadımda. Konu yeme içme vs değil konu ben annene saygı duydukça üzerime düşeni yaptıkça annenin beni dışlaması. Bende insanım bir gururum bir dur noktam var dedim. Hadi beni geçtim ben el kızı ama sen onun oğlusun beni bırak sana bile demiyor. Bütün akrabalar toplanıp sana bile demiyorlar. Bende istenmediğim yerde ot gibi bitmem kimseye de yalakalık yapmam dedim. Eşimde şaşırdığım bir şekilde evet haklısın doğru vb şeyler söyledi sustu dinledi. Çok şaşırdım. Eşimde herşeyin farkında ama Annesine karşı dik duramıyor ya da benim yanımda olamıyor. Sizce bunları söylemekle iyi etmiş miyim? En azından içimi döktüm rahatladım