Öfke problemi olanla ömür geçmiyor inanki. Hem çocuklara hem de karşıdaki ebeveyne yazık oluyor. Benim babamın da yoktu, en ufak bir şeyde bağırır çağırırdı. Zamanında annemi darp da etti, bizi dövdü de. En son yediği bklara annem dayanamayınca evden kovdu, boşandılar. Adam haftasına evlendi dostuyla, şimdi ona kedi kedi. Çünkü o kadın alttan almaz annem gibi, etrafında pervane olmaz, göz yummaz. Annemse keşke daha önce boşansaymışım, şu anda hayatımı yaşıyorum diyor. Tabii ilk yılı zor geçti, 30 senelik alışkanlıktı falan. Ben de 5-6 senedir görüşmüyorum ama hala yaptıkları aklıma geldikçe kuduruyorum. Şimdiki bilgilerim olsa uzaklaştırma kararı vs vs neler yapardım.
Ay neyse demem o ki hem çocukta hem de annede iz kalıyor. Ablamda kardeşim de anne de öfkeli insanlar, yenemiyorlar, çoğu zaman farkında bile değiller davranışlarının. Hatta kardeşimle yanyana geldiğimde ben de öyle oluyormuşum, eşim söylemişti. O yüzden bence yapabiliyorsan eşini tedavi için ikna et, olmuyorsa ona göre düşün gerisini.
