Eşimin öfke kontrol problemi var

Loveangel1

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
17 Eylül 2016
449
160
34
Herkese selam.gerçekten çok bunaldım çok sıkıldım artık.eşim öfkesini kontrol edemiyor.örnek verecek olursam kızım iştahsız bi çocuk hep böyleydi bu sabah yine kahvaltı sofrasına oturduk ben yumurta haşladım kahvaltılık koydum çay demledim zaten her sabah mutlaka hazırlarım kahvaltı kızım sofraya oturdu daha tabağına yumurta koymadan başladı hemen bunu mu yicek çocuk demeye.yumurta yiyor o dedim.terslendi hemen.çocuk yemek yerken elli sefer laf söylüyor.bende dayanamadım artık dedim ki her gün aynı şeyi yapıyorsun yapma şunu sabah sabah huzurumuzu bozup gitme.bu sefer bana başladı yok ben yapmıyormuşum ben alıştırmamışım kahvaltı etmeye yok bilmem ne.size yemin ederim 8 yıllık evliyim çok nadirdir kahvaltı hatırlamadığım.yani kendide kahvaltı edip gider.1 saat kavga ettik.benim eşim gerçekten normal bi insan değil yaz günü bile çocuklara çorap giydir diye kavga çıkartır.çocuklar hasta olsun kavga çıkartır.ben gerçekten onun bağırmalarına ve bu hallerine dayanamıyorum artık.güya babalık yapıyor kendince.ama ben dayanamıyorum artık.sürekli diken üzermdeyim sizce böyle bi ömür geçer mi.işe gidince mesaj attım ya doktora gideriz tedavi olursun yada boşanalım artık ben dayanamıyorum artık diye.sizce tedavi olsa düzelir mi yoksa adamın yapısı mı bu.bende çocuklarım da zarar görüyoruz artık.bi akıl verin lütfen artık dayanacak gücüm yok.
 
birebir aynı modelden bende de vardı. huylu huyundan vazgeçmiyor maalesef.
 
Öfke kontrolünün olmaması hiç iyi bir şey değil canım.
Benim eşimde de vardı o hala vardır ama şu an tedavi olmim diye mi artık bilmiyorum baya baya değiştirdi kendini ama nasıl biz artık düğüm olmuştuk.
Çok büyük kavga ettik ve her seferinde bir tık fazla yapıyordu.
En son kolumu sıktı o sinirle ve o an dedim tamamdır fiziksel temas bitti bu iş diye anında ailemi aradım çünkü öfke bu her an bir tık ileriye gidiyor gereken tepkiyi vermezsen.
Herkesi topladık babam geldi beni aldı gittim ailemin yanına 1 ay boyunca düşündüm tşaındım ailemle konuştum, tabi ki benim de eksikliklerim hatalarım vardı hepsini gözden geçirdik eşimle de bi 20 gün sonra ilk konuştuğumuzda söyledim çok utandı yemin ediyorum hatrlamıyorum kolunu sıktığımı dedi dedim bu daha kötü demek ki öfkeyle ne yaptığını bilmiyorsun benim canımın garantisini kim verecek dedim baya baya onu resmen yerin dibine soktum sürekli.
Tedavi şartıyla dönmüştüm.
En ufak dedim bi sıkıntını göreyim gitmez böyle dedim ama 5-6 aydır o kadar değişti ki.
O da artık daha rahat kafaya her şeyi takmıyor ben de büyütmüyorum aştık gibi bin şükür.
Demem o ki isteyince çok da güzel kontrol sağlıyorlar ama sağlam bir tepki şart.
 
Psikolojik destek alması iyi olur. 2 - 3 seans sonrası ilaç veriliyor çoğunlukla. Zamanla artık değişmeye başlıyor. Bu şekilde ömrünüz çürür kesinlikle katlanmayın.
 
Son düzenleme:
Bu zamana kadar gitmedim hiç. çok büyük kavgalarda ettik ama artık benimde dayanacak gücüm kalmadı.çünkü gidersem dönmem dedim bu da onu biliyor.ama artık sabrımın sonundayım.ciddi ciddi boşanmayı düşünüyorum çünkü bi ömür böyle bi hayatı yaşamak istemiyorum.
 
Tedavi olmaya yanaşırsa ne ala, değişip değişmediğini görmüş olursunuz. Tedaviye yanaşmazsa boşan bir ömür geçmez çünkü böyle.
 
Bende de var aynı adam modeli 8 senedir evliyiz. Normalde çok iyi bir eş ve babadır gecesini gündüzüne katar ama sinirlenince hakim olamıyor. Mesela ilk dönemler deli gibi davranırdı kendine vururdu acayip şeyler söyleyip kendini odaya kapatırdı sesi kısılana kadar . Sonraları baya açık açık bağarmaya kavgaya başladı . Bende hiç susmam tabi. Çocuğumuz oldu 4 sene sonra yine aynı bişeye kızınca öfke kontrolü yok . Elektrikli süpürge masa çocuğumun sandalyesini kırmışmışı var. Yani yere çarpa çarpa parçalamaktan bahsediyorum. Bikere de kolumdan tutup git dedi . Çocuğumuda alıp giderim deyince korktu geri geldi 10 dk sonra kontrol etmeye. Şimdilerde sizinki gibi çocuğa takıyor daha 4 yaşında yemek yemiyor falan filan . Bağırıp çağırıyor odaya görürüyor ama izin vermiyorum.
Uzun anlattım vesselam.
Çareyi normal olduğu zamanlarda mantıklı konuşmakta buluyorum. O bağırınca her zaman haksız çıkıyor. Bende kriz geçirince ona deli muamelesi yapıyorum. Kaale almıyorum. Eskiden ağlardım asla ağlamıyorum. Böyle problemin çözülmediğini anladı. Ama bu geçici bişey değil bende onu anladım. Bu edinilmiş bi davranış bağırıp çağırıp atacak öfkesini. Boşanmaya kadar gittiğine üzüldüm ayrıca sizin adınıza. Senelerdir bu dertlerden ilaç kullanan bir yakını da var eşimin. Genel aile öyle yani . Bir işe yaramadı hala aynı.
 
tedaviye gitmesi için önce problemini kabullenmesi lazım.

doğru ben haksızım hatalıyım deyip gider mi doktora? giderse bi deneyin, düzelecek mi gözlemleyin. yok aynı ise ömür geçmez.
 
Bende 9 yıllık evliyim ayni model bende de var hatta mutfaktaki poşete kadar karışır sinirli dırdırcı bosanmaylada tehdit ettim babamin evine de gittim noldu biraz düzeldi sonra fabrika ayarlarina döndü antidepresan kullanıyorum düşün...
 
Boşa blöflerinizi yemiyor demek ki adam. Sizin niye kendinizden bu derece nefret ettiğinizi anlamıyorum.
 
Psikolojik destek alması iyi olır. 2 - 3 seans sonrası ilaç veriliyor çoğunlukla. Zamanla artık değişmeye başlıyor. Bu şekilde ömrünüz çürür kesinlikle katlanmayın.
Evet gerçekten ömrüm çürüyor.yani düşünüyorum bi daha mı gelcem ben dünyaya böyle bi adamla neden ömrümü ç
benimde sonum o olcak bu gidişte.yemin ederim hayattan zevk almıyorum onun yüzünden
 
Aynen canım babası da aynı
 
Boşa blöflerinizi yemiyor demek ki adam. Sizin niye kendinizden bu derece nefret ettiğinizi anlamıyorum.
Canım kaç kere boşamaya kalktim adliyeye gittim eşim bırakmıyor yalvarıyor resmen...

Şimdi işler tersine döndü zayif noktasını buldum 9 yil sonra olsada takmiyorum artık hatta şuan tatildeyim eşimle degil tabiki
 
Benim esimin dedesi ve babasi da aynı canim konuşurken bile bağırıyorlar şaka gibi.

Kayinbabam kvmi zamaninda sindirmiş eşimde bana aynısını yapmaya kalktı ama noldu yemedi işte ben sesimi çıkarıyorum annesi gibi degilim diye...
Takmamaya çalışıyorum artık onu kendi silahıyla vuruyorum...
Ben şunu anladım ...erkekler konuşmadan ağlamadan bağırıp cagirmadan anlamıyor boşuna kendimizi parçalıyoruz...
Asla cevap vermiyorum nötr davranıyorum artık normal hayatıma devam ediyorum herseyi yapiyorum ama onunla konuşurken mesafeli davranıyorum o zaman hatasını anlayıp yaklaşıyor ben bunu çözdüm haa sinir oluyorum tabiki ama ben hastalik hastasi olacagima o olsun yeter artik dedim
 
İlk defa ciddi ciddi söyledim.ya tedavi olursun ya boşanırız diye.


Öfke problemi olanla ömür geçmiyor inanki. Hem çocuklara hem de karşıdaki ebeveyne yazık oluyor. Benim babamın da yoktu, en ufak bir şeyde bağırır çağırırdı. Zamanında annemi darp da etti, bizi dövdü de. En son yediği bklara annem dayanamayınca evden kovdu, boşandılar. Adam haftasına evlendi dostuyla, şimdi ona kedi kedi. Çünkü o kadın alttan almaz annem gibi, etrafında pervane olmaz, göz yummaz. Annemse keşke daha önce boşansaymışım, şu anda hayatımı yaşıyorum diyor. Tabii ilk yılı zor geçti, 30 senelik alışkanlıktı falan. Ben de 5-6 senedir görüşmüyorum ama hala yaptıkları aklıma geldikçe kuduruyorum. Şimdiki bilgilerim olsa uzaklaştırma kararı vs vs neler yapardım.

Ay neyse demem o ki hem çocukta hem de annede iz kalıyor. Ablamda kardeşim de anne de öfkeli insanlar, yenemiyorlar, çoğu zaman farkında bile değiller davranışlarının. Hatta kardeşimle yanyana geldiğimde ben de öyle oluyormuşum, eşim söylemişti. O yüzden bence yapabiliyorsan eşini tedavi için ikna et, olmuyorsa ona göre düşün gerisini.
 
Aynı canım babası dediğin gibi kv yi sindirmiş.buda bana aynısını yapmaya çalışıyor.2 gün sonra annelere gitçem tatil içindi normalde.geri gelmiycem görsün bakalım nasıl oluyormuş.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…