sizi çoook iyi anlıyorum... Bizde bekarken 3 kız kankaydık, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez, birbirimizde yatar kalkardık. ailelerimizde tanışır, birbirlerini sever..Bu iki arkadaşım benden önce evlendiler,hepsinizin sözü,nişanı,kınası,düğünü canım çıktı peşlerinde dolanmaktan. Ben evleneceğim zaman ailem eşimi sırf evi olmadığı için istememişti. Bizim kızlar o zamandan beri bi tavırlar bi tiripler her görüşmemizde, konuşmamızda "bu devirde kirada yaşanmaz, hadi ev kira ama bari kocanın iyi bi mesleği olsaydı,hiç olmadı memur bişey olsaydı bari, ayy nasıl çalışıyosun hamile hamile, ay hiç çekilmez, ben hep yattım uyudum,valla çalışıpta elin adamını mı!! doyurcam hiç de çalışamam, ben bebeğimi bırakıp çalışamam sen nasıl kıyacaksın el kadar bebeğe... Evime bir sürü laf, eşyalarıma bir sürü laf... 10 yılımız beraber geçirdik yedik içtik ama insanları tanımak gerçekten çok zormuş...
Mesafenizi koyun başkada hiç birşeyi kafanıza takmayın boşverin. Çok şükür aç değiliz açıkta değiliz, yolunda giden bir evliliğimiz var, kısa zamanda varlığıyla dünyamızı değiştirecek yavrumuz gelecek, bunları düşünün siz başkaları ne yaparsa yapsın takmayın...