- 24 Ekim 2014
- 59.307
- 330.405
- 698
Ayrılmak için geç değil
Ayrılmak için geç değilPeki 1 keresinde ailemin yanına döneceğim dediğimde ağlayıp, seni çok seviyorum, sen benim annem gibisin, özür dilerim yaptıklarım icin deyip, ağlayarak kendi kaybetmesine ne diyeceksiniz?? Ben ailemin yanımda 1 elim yağda 1 elim baldaydı. İşime gidip evime geliyordum. İstediğim gibi alışverişimi yapıyordum ve gayet lüks yaşıyordum. Burada eski eşyalarla ve daha dusuk standartlar da yaşıyorum. Bunun lafını şuan burada size cevap vermek için açıyorum. Yoksa önem verdiğim şeyler degil. Siz benim anlatmak istediğimi anlamamışsınız. Ben şuan yaşadıklarımın yüzde birini farketsem gelmezdim. Razı olup gelmişsiniz diyorsunuz. Ben çevremdeki çocuklar gibi, çocuktur diye düşündüm. Ne bileyim böyle olacağını.
bence boşanmalısın bu adam seni evde hizmetçi gibi tutuyor resim konusunda da gayet haklısın hergün eşini eski karısını öperken görmek zorunda değilsin yapmıişsın bir hata evlenmişsin ömrünü bu şekilde geçirme çok yazık millete normalde kal yurt dışında derim ama sen dön bencePeki 1 keresinde ailemin yanına döneceğim dediğimde ağlayıp, seni çok seviyorum, sen benim annem gibisin, özür dilerim yaptıklarım icin deyip, ağlayarak kendi kaybetmesine ne diyeceksiniz?? Ben ailemin yanımda 1 elim yağda 1 elim baldaydı. İşime gidip evime geliyordum. İstediğim gibi alışverişimi yapıyordum ve gayet lüks yaşıyordum. Burada eski eşyalarla ve daha dusuk standartlar da yaşıyorum. Bunun lafını şuan burada size cevap vermek için açıyorum. Yoksa önem verdiğim şeyler degil. Siz benim anlatmak istediğimi anlamamışsınız. Ben şuan yaşadıklarımın yüzde birini farketsem gelmezdim. Razı olup gelmişsiniz diyorsunuz. Ben çevremdeki çocuklar gibi, çocuktur diye düşündüm. Ne bileyim böyle olacağını.
Benim kızımda aynı kendi doğurdugum çocuk büyüdükçe düzelecek inşallah eşim katı kural konusunda onu bile dinlemiyor bazen.Kıskançlık konusunda babam benim sen sarılma en çok beni seviyor evet seni daha çok seviyor bende seni babandan daha çok seviyorum diyince gelip sarılıyor.Kafanıza çok takmayın sadece üzüldüğünüzü dile getirin seninle yeri geldiğinde arkadaş yeri geldiğinde anne kız olmayı çok istiyorum diyin ben öyle dediğimde çok değişiyor.Benimde dağınıklığa tahammülüm yok bağırmaktan boğazım agrıyor sinirden dişlerimi çok sıkıyorum.Eşim bekliyor başında odasını toplatıyor ben yapamıyorum hem kızıyorum hem kendim topluyorum hatayı orda yaptıgımın farkındayım sizde odasını toplamayın bırakın kendi toplasın eğer sabrederim dersenizArkadaşlar merhaba
Ben yaklaşık 1 yıl önce evlendim, yurtdisindayim. Eşimin eski esinden 12 yaşında kızı ve 7 yaşında oğlu var. Anneleri vefat etmis, yaklaşık 6 yıl önce. Benim çocuğum yok. Evlenirken çocuklari hiç dert etmedim, çünkü genel itibariyle çocuklarla iletişimim çok iyidir ve yeğen vs.. çok ta çocuk baktım. Özümde herkeste iyi bir insan olduğumu söyler ama eşimin kızıyla yaşadığım sorunlar gerçekten beni illallah ettirdi. Çok guzel bir hayatim vardı, severek bilerek isteyerek evlendim. Bu kız hayati bana zindan ediyor. Bir gün iyi, iki gun kötü. Sadece bana degil, özünde çok kıskanç bir kız. Hiç arkadasi yok diyebilirim. Bütün gun evi dağıtır döker, afedersiniz donlarını yerlerden toplarım, temizlerim, yediririm içiririm, her gun baştan asagi kıyafetlerini değiştirip yıkayıp tertemiz okula yollarım. Severim, ilgilenirim. Ama ben kendime birsey aldığımda, babası bana bir hediye aldığında çok kıskanıyor ve benimle konuşmuyor, suratıma dusman gibi bakıyor. Daha anlatamadigim çok şey. Ben uyumadan odasına gitmez, benim lafımı hiç dinlemez. 1 senedir ayakkabıyla evde dolaşmamasi gerektiğini, elleriyle pilav yada yemek yememesi gerektiğini, yemekten sonra yağlı elleriyle saçlarına dokunmaması gerektiğini, ellerini yıkaması gerektiğini bir türlü öğrenemedim. Babasına her dediğimde “o çocuk”. O yüzden eşime artık cok bisey demiyorum. Onun yüzünden sürekli aramızda sorun olsun istemiyorum. Ama eşimde işine geldiğinde onlar senin çocukların der, ben en ufak sesimi yükseltip kızsam, bana tepki verir. Eee diyorum madem çocuğum neden kızıyorsun. İnsan çocuğuna kızamaz misesimi cok nadir yükseltilirim. Bütün gun ehli keyif, ellerini sıcak sudan soguk suya sokmam, artık başedemiyorum, 50 kere söylüyorum yapmiyor diye, içim rahat etmiyor diye birsey söylemiyorum. Kafam çok karışık. Bu hep böyle mi olacak. Psikolojim bozuldu valla. Birazcık saygı bekliyorum. Saygı sıfır. Ben hayatlarını bu kadar güzel yapmaya çalışırken, azıcık saygı beklemek çok mu? Çocuğu olanlarla evlenmek hep böyle sorun mu? Offff offf çok zorr
Ee ne istiyorsunuz o zaman çocuktan gayette sizi seviyor sayıyormuş iletişimimizi güçlendirip ona da kendinize de yardımcı olabilirsiniz uzman yardımı alabilirsiniz ev işleri ağır geldi ise eve yardımcı alabilirsiniz çocukların babaanneleri yada anneanneleri veya çok yakın akrabaları varsa 1 2 gün şeklinde tatil gibi gitmelerine izin verebilirsiniz iki taraflı iyi gelirPeki 1 keresinde ailemin yanına döneceğim dediğimde ağlayıp, seni çok seviyorum, sen benim annem gibisin, özür dilerim yaptıklarım icin deyip, ağlayarak kendi kaybetmesine ne diyeceksiniz?? Ben ailemin yanımda 1 elim yağda 1 elim baldaydı. İşime gidip evime geliyordum. İstediğim gibi alışverişimi yapıyordum ve gayet lüks yaşıyordum. Burada eski eşyalarla ve daha dusuk standartlar da yaşıyorum. Bunun lafını şuan burada size cevap vermek için açıyorum. Yoksa önem verdiğim şeyler degil. Siz benim anlatmak istediğimi anlamamışsınız. Ben şuan yaşadıklarımın yüzde birini farketsem gelmezdim. Razı olup gelmişsiniz diyorsunuz. Ben çevremdeki çocuklar gibi, çocuktur diye düşündüm. Ne bileyim böyle olacağını.
Ama o onların anneleri duvarlarında olması kadar doğal bir şey var mı.Ahh bu fotoğraf konusunu daha uzatmak istemiyorum. Büyük konuşanlar yasamadan anlamayacak sanırım. Umarim yaşayıp anlarsınız. Yahu benim hergün aynı yataga girdiğim kocam, Allah rahmet eylesin vefat etmis. Vefat etmis bile olsa, siz kocanızın başka bir kadınla öperken, korkarken olan fotoğraflarını günde 50 kere görmek ister miydiniz??
Bence cok tecrubesizmissiniz. Bu olaylari yasamaniz cok olasiymis. Burada konu acsaniz herkes soylerdi onceden. Ayrica cocuklarin 6 yil annesi basLarinda degilmis, basibos yetismisler. babalari da ilgilenmiyor. Benim cocugum bana bagirsa esim once annenle dogru konus der. Mutlaka yardim alin kendi basiniza cozemezsiniz. Bence Cok zor bir durum degil sizinki ama siz acemisiniz esiniz de sorumsuzPeki 1 keresinde ailemin yanına döneceğim dediğimde ağlayıp, seni çok seviyorum, sen benim annem gibisin, özür dilerim yaptıklarım icin deyip, ağlayarak kendi kaybetmesine ne diyeceksiniz?? Ben ailemin yanımda 1 elim yağda 1 elim baldaydı. İşime gidip evime geliyordum. İstediğim gibi alışverişimi yapıyordum ve gayet lüks yaşıyordum. Burada eski eşyalarla ve daha dusuk standartlar da yaşıyorum. Bunun lafını şuan burada size cevap vermek için açıyorum. Yoksa önem verdiğim şeyler degil. Siz benim anlatmak istediğimi anlamamışsınız. Ben şuan yaşadıklarımın yüzde birini farketsem gelmezdim. Razı olup gelmişsiniz diyorsunuz. Ben çevremdeki çocuklar gibi, çocuktur diye düşündüm. Ne bileyim böyle olacağını.
Annelerini kaybedeli ne kadar zaman olmuş?Oğlandan bahsetmiyorum ama kız ergenlik yaşında,üstüne annelerini kaybetmiş olmaları daha da hırçın yapmış.İnsan bazen kendi doğurduğu çocukla bile çatışmalar,anlaşmazlıklar yaşayabiliyor.Bazen kendi evladına bile sabır gosteremeyebiliyor.Bu konuda kendinizi yetersiz ve kötü hissetmeyin.O çocukları siz doğurmuş olsaydınız bile aranızda sorun olduğunda babaları çocuk o düzelir diyecekti.Yani tepkisi aynı olacaktı.Eşiniz sorumluluklarından böyle kaçma yolunu bulmuş.Çocuklarin yaşları daha ufak olsaydi düzen ve disiplin oluşturmanız daha kolay olurdu.Agac yaşken eğilir demişler.Erkek çocuk için çok geç sayılmaz.Kiza gelecek olursak sosyal faaliyetlere katılmasını sağlayabilirsiniz.Yuzme,jimnastik,spor,müzik vs gibi.Yani çocuk enerjisini bu tür yollarla atarsa belki hırçınligida azalır.Sosyal ortamı genişler.Eve dersleri içinde yardımcı bir abla tutabilirsiniz.Boylece yükünüz hafiflemiş olur.Sizi de anlıyorum hem evlilige alışmaya çalışmak,hem çocuklara alışmak,farklı bir ülke,yeni bir düzen oluşturmaya çalışmak çok zor.Allah yardımcınız olsun.Arkadaşlar merhaba
Ben yaklaşık 1 yıl önce evlendim, yurtdisindayim. Eşimin eski esinden 12 yaşında kızı ve 7 yaşında oğlu var. Anneleri vefat etmis, yaklaşık 6 yıl önce. Benim çocuğum yok. Evlenirken çocuklari hiç dert etmedim, çünkü genel itibariyle çocuklarla iletişimim çok iyidir ve yeğen vs.. çok ta çocuk baktım. Özümde herkeste iyi bir insan olduğumu söyler ama eşimin kızıyla yaşadığım sorunlar gerçekten beni illallah ettirdi. Çok guzel bir hayatim vardı, severek bilerek isteyerek evlendim. Bu kız hayati bana zindan ediyor. Bir gün iyi, iki gun kötü. Sadece bana degil, özünde çok kıskanç bir kız. Hiç arkadasi yok diyebilirim. Bütün gun evi dağıtır döker, afedersiniz donlarını yerlerden toplarım, temizlerim, yediririm içiririm, her gun baştan asagi kıyafetlerini değiştirip yıkayıp tertemiz okula yollarım. Severim, ilgilenirim. Ama ben kendime birsey aldığımda, babası bana bir hediye aldığında çok kıskanıyor ve benimle konuşmuyor, suratıma dusman gibi bakıyor. Daha anlatamadigim çok şey. Ben uyumadan odasına gitmez, benim lafımı hiç dinlemez. 1 senedir ayakkabıyla evde dolaşmamasi gerektiğini, elleriyle pilav yada yemek yememesi gerektiğini, yemekten sonra yağlı elleriyle saçlarına dokunmaması gerektiğini, ellerini yıkaması gerektiğini bir türlü öğrenemedim. Babasına her dediğimde “o çocuk”. O yüzden eşime artık cok bisey demiyorum. Onun yüzünden sürekli aramızda sorun olsun istemiyorum. Ama eşimde işine geldiğinde onlar senin çocukların der, ben en ufak sesimi yükseltip kızsam, bana tepki verir. Eee diyorum madem çocuğum neden kızıyorsun. İnsan çocuğuna kızamaz misesimi cok nadir yükseltilirim. Bütün gun ehli keyif, ellerini sıcak sudan soguk suya sokmam, artık başedemiyorum, 50 kere söylüyorum yapmiyor diye, içim rahat etmiyor diye birsey söylemiyorum. Kafam çok karışık. Bu hep böyle mi olacak. Psikolojim bozuldu valla. Birazcık saygı bekliyorum. Saygı sıfır. Ben hayatlarını bu kadar güzel yapmaya çalışırken, azıcık saygı beklemek çok mu? Çocuğu olanlarla evlenmek hep böyle sorun mu? Offff offf çok zorr
Anneleri 6 yıl önce vefat etmişAnnelerini kaybedeli ne kadar zaman olmuş?Oğlandan bahsetmiyorum ama kız ergenlik yaşında,üstüne annelerini kaybetmiş olmaları daha da hırçın yapmış.İnsan bazen kendi doğurduğu çocukla bile çatışmalar,anlaşmazlıklar yaşayabiliyor.Bazen kendi evladına bile sabır gosteremeyebiliyor.Bu konuda kendinizi yetersiz ve kötü hissetmeyin.O çocukları siz doğurmuş olsaydınız bile aranızda sorun olduğunda babaları çocuk o düzelir diyecekti.Yani tepkisi aynı olacaktı.Eşiniz sorumluluklarından böyle kaçma yolunu bulmuş.Çocuklarin yaşları daha ufak olsaydi düzen ve disiplin oluşturmanız daha kolay olurdu.Agac yaşken eğilir demişler.Erkek çocuk için çok geç sayılmaz.Kiza gelecek olursak sosyal faaliyetlere katılmasını sağlayabilirsiniz.Yuzme,jimnastik,spor,müzik vs gibi.Yani çocuk enerjisini bu tür yollarla atarsa belki hırçınligida azalır.Sosyal ortamı genişler.Eve dersleri içinde yardımcı bir abla tutabilirsiniz.Boylece yükünüz hafiflemiş olur.Sizi de anlıyorum hem evlilige alışmaya çalışmak,hem çocuklara alışmak,farklı bir ülke,yeni bir düzen oluşturmaya çalışmak çok zor.Allah yardımcınız olsun.
Annesini anılarını mı atsın çocuk? Ne kadar ayıp dedikleriniz. Altı yaşında minicikken annesiz kalmış bir küçük kız çocuğu. Şu an ergenlikte. Annesiyle de olsa öyle olurdu. Ergenlikteki çocuklar dağınık olur mesela bu normaldir. Yada isyankar olurlar. Bilerek evlenip sonra böyle şeyler demeye hakkınız yokYa aslında kendisi bana sürekli gelir seni çok seviyorum der, günde en az 3 5 kez. Ama yapı itibariyle biraz zor bir çocuk. Eşimin anlattığına göre annesine de çok çektirirmiş ama sanırım ben annesi gibi istediğimi soyleyemedigim icin kızım diyemiyorum. Gayet iyi niyetle soruyorum, sizin eşinizin eski eşiyle birlikte olan fotoğrafları kızınızın odasında var mi? Ben o fotoları gördükçe ve eşim bana en ufak birsey aldığında 2 gun bizi huzursuz ettikçe “kızım” diyemiyorum malesef. Diyebilmeyi çok isterdim sizin gibi.
Dediğim gibi babaları çocuk o düzelir,çocuk o yaramazlık yapar kafasında.Anne ya da baba olmak çocuğun her yaptığını onaylamak değildir.Cocuklarla ilgili ebeveynler ortak karar almalı bence.Yani annenin olmaz dediği şeye baba yapsin derse bu durumda annenin bir ağırlığı kalmaz.Kapiyi üstüme kapattı demiş mesela.Eşine söylediğinde şaka yapmıştır diye gecistirmiş.Ama bu durumun hoş olmadığını bir daha yapmaması gerektiğini söyleseydi belki bir daha yapmayacaktı.Anneleri 6 yıl önce vefat etmiş
Acaba kim ilgilendi 5 yıl çocuklarla ?
Bu 5 yıl disiplinsiz büyüdükleri için belki bu kadar dagınıktır çocuklar
Bakın hanımefendi inanın insan kendi evladına bile söz geçiremiyor ki sizin baktığınız evlatlar anneleri vefat etmiş annesiz büyümüş çocuklar.Arkadaşlar merhaba
Ben yaklaşık 1 yıl önce evlendim, yurtdisindayim. Eşimin eski esinden 12 yaşında kızı ve 7 yaşında oğlu var. Anneleri vefat etmis, yaklaşık 6 yıl önce. Benim çocuğum yok. Evlenirken çocuklari hiç dert etmedim, çünkü genel itibariyle çocuklarla iletişimim çok iyidir ve yeğen vs.. çok ta çocuk baktım. Özümde herkeste iyi bir insan olduğumu söyler ama eşimin kızıyla yaşadığım sorunlar gerçekten beni illallah ettirdi. Çok guzel bir hayatim vardı, severek bilerek isteyerek evlendim. Bu kız hayati bana zindan ediyor. Bir gün iyi, iki gun kötü. Sadece bana degil, özünde çok kıskanç bir kız. Hiç arkadasi yok diyebilirim. Bütün gun evi dağıtır döker, afedersiniz donlarını yerlerden toplarım, temizlerim, yediririm içiririm, her gun baştan asagi kıyafetlerini değiştirip yıkayıp tertemiz okula yollarım. Severim, ilgilenirim. Ama ben kendime birsey aldığımda, babası bana bir hediye aldığında çok kıskanıyor ve benimle konuşmuyor, suratıma dusman gibi bakıyor. Daha anlatamadigim çok şey. Ben uyumadan odasına gitmez, benim lafımı hiç dinlemez. 1 senedir ayakkabıyla evde dolaşmamasi gerektiğini, elleriyle pilav yada yemek yememesi gerektiğini, yemekten sonra yağlı elleriyle saçlarına dokunmaması gerektiğini, ellerini yıkaması gerektiğini bir türlü öğrenemedim. Babasına her dediğimde “o çocuk”. O yüzden eşime artık cok bisey demiyorum. Onun yüzünden sürekli aramızda sorun olsun istemiyorum. Ama eşimde işine geldiğinde onlar senin çocukların der, ben en ufak sesimi yükseltip kızsam, bana tepki verir. Eee diyorum madem çocuğum neden kızıyorsun. İnsan çocuğuna kızamaz misesimi cok nadir yükseltilirim. Bütün gun ehli keyif, ellerini sıcak sudan soguk suya sokmam, artık başedemiyorum, 50 kere söylüyorum yapmiyor diye, içim rahat etmiyor diye birsey söylemiyorum. Kafam çok karışık. Bu hep böyle mi olacak. Psikolojim bozuldu valla. Birazcık saygı bekliyorum. Saygı sıfır. Ben hayatlarını bu kadar güzel yapmaya çalışırken, azıcık saygı beklemek çok mu? Çocuğu olanlarla evlenmek hep böyle sorun mu? Offff offf çok zorr
Anneleri ölmüş ama annelerinin fotolarının duvarda olması anormal değilMalesef sanırım oyle. Çünkü böyle saygısızlıklar görünce bende kinleniyorum, kalbimi kötüleştirmek istemiyorum. Kendi kendime diyorum sırf onların kalbi kırılmasın diye, eşimle annelerinin sarılarak olarak fotoları odalarında duvarda Birsuru var, dokunmadım laf etmedim de. Eee karşılığı bu mu? Saygı olmayınca zamanla herşey gözüme batacak gibi geliyo
Beğenmedim atılan mesajlar annelerinin ölmesinden ben mi suçluyum demesi ve annelerinin fotoğraflarınin odalarında durmasına izin veriyorum tarzı konuşmasi. Elbette orada duracak. Ölmüş de olsa o çocukların bir annesi var. Nüfuz cuzdanlarinda hayatlarının her döneminde annelerinin adı karşılarına çıkacak. Ön yargı değil yani.İnsanların gözünde üvey annesiniz, kendinizi paralasanizda bu boyle. Bakın bu forumda da eşinizin çocuğu olduğunu belirtmeseydiniz bu kadar "beğenmedim" almazdiniz, yaptığınız her yoruma hanımlar önyargılı malesef. İşiniz çok zor yaşları yakin iki çocuğum da benim var ve malesef sabretmek, öğretmek, yönetmek çok zor oluyor. Bu devirde insanlar kendi çocuklarına zor bakarken iki çocuklu adamla evlenmek iyi cesaret, çocuklardan da, eşinizden de, çevrenizden de, takdir ve övgü beklemeyin. Beklentisiz olarak birşeyler yapın ya da ayrılın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?