Geleneklerimiz, aile içi kurallarımız yetiştiğimiz ailelere, etnik kökenlerimize göre bile değişebiliyor, kimimizin saygısızca bulduğu bir şey diğerlerimize normal gelebilir, benim de babam ataerkil büyümüş ama karşısında sigara içmem ya da alkol almamı saygısızlık olarak görmezdi, kimisi babasının yanında bikiniyle denize girmeye çekinir veya kayınpederi yanında denize girmek istemez saygısızca bulur, bizde böyle şeyler gayet normaldir.
Eşim deseniz kızının uzanmasına bir şey demez, 26 yaşındaki kızının kucağına oturması babam deyip öpüp sarılması saygısızlık değildir, başkaları için farklıdır belki ama bizim için birbirimizi sevdiğimizi göstermenin yollarından biridir zira annenin evlat üzerinde ne kadar emeği varsa ne kadar can verdiyse baba da o kadar emek ve can veriyor, sapkın psikopat ebeveynler hariç, Allah tüm evlatları öyle ebeveynlerden korusun.
Hepimiz aynı noktadayız, başından beri tepki gösterdiğimiz kısım eşe yapılması gerekenlerin kıza yapılması.
Diyelim ki binbir vaadle söz verilerek evliliğe ikna edildiniz, çocuklu bir evde her şeyi kestirmek de mümkün değildir ama neyse hadi diyelim yine de inanıp evlendiniz, çocukları da çekip çeviririm dediniz lakin eşiniz sizi her konuda yalnız bırakıyor, o zaman giderim lafını eşinize söyleyeceksiniz çocuğa değil çünkü 12 yaşındaki biri isterse 1,80 boyunda erişkin görüntülü olsun aklı mantığı çocuktur, çocuk duygularıyla tepki gösterir aynı konudaki bu kız gibi.
Hele de zaten anneden yaralı bir çocuk düzelmezseniz giderim diye korkutulmaz, eşine her türlü gözdağını ver, bu çocuğu uzman götürmezsek şöyle yaparım de, ev işlerini yapma, yemek yapma, adamla hiç ilgilenme bunlara tamam ama çocukların üzerinden olmaz böyle şeyler.
Sizlerin çocukları var mı bilmiyorum, Allah isteyen herkese evlat sahibi olmayı nasip etsin, şöyle düşünün kayınvalideleriniz çocuklarınıza yaramazlık yaparsan giderim deseydi evlatlarınızı ağlatsaydı tepkisiz kalır mıydınız? Çoğunuz kayınvalideye sinirinden ne yapacağınızı bilemezdiniz, çocuklara babaları bile biraz ters davransa anneler olarak bizler pantere dönüyoruz niye çünkü onlar çocuklarımız, dedesi, halası, babaannesi bile incitip ağlatsa dayanamıyoruz, şimdi bir de ne kadar zor karaktere sahip de olsalar annesiz çocukları düşünelim, insanı sinirden çatlatan olaylar yaşansa da evdeki sorunun temeli onlar değil baba, adam kızını paso kötülemiş, saygısız demiş, annesine de çektiriyordu demiş, annesine çektiriyordu dediği çocuk o zamanlar 5 yaşında, baba için kızı çektiren bir evlat, sorumluluğu başımdan gitsin de nikahlandığım kadın uğraşsın demiş, ki şuraya yazıyorum bu çocuk kız diye de dışlanıyor, 3 erkek evladına gösterdiği ilgiyi kızına göstermiyor.
sesimi cok nadir yükseltilirim. Bütün gun ehli keyif, ellerini sıcak sudan soguk suya sokmam, artık başedemiyorum, 50 kere söylüyorum yapmiyor diye, içim rahat etmiyor diye birsey söylemiyorum. Kafam çok karışık. Bu hep böyle mi olacak. Psikolojim bozuldu valla. Birazcık saygı bekliyorum. Saygı sıfır. Ben hayatlarını bu kadar güzel yapmaya çalışırken, azıcık saygı beklemek çok mu? Çocuğu olanlarla evlenmek hep böyle sorun mu? Offff offf çok zorr
