eşimin kızı ve sorunlar

Arkadaslar
Anneleri vefat ettikten hemen sonra pedagog desteği almışlar. Pedagog özel de bir kutu vermiş bana gösterdi. Annesinin takılarını, çantasını, özel eşyalarını koymuş. Hatta bana dedi, istersen bu küpeyi sana vereyim sen tak, yok canım sağol sen sakla dedim 🙄 Biz nisanliyken de pedagog a gidiyorlardı, eşim bana diyordu seansımız var şimdi çıkıyoruz vs.. diye. Ki sanırım bu ülkede mecburi olabilir, farklı etkinlikler yapmışlar, ebeveynlerini kaybeden çocuklarla özel etkinlikler yapıyorlarmış. Pedagog da tamam artık bu çocukta sorun yok, annesinin ölümünü aşmış, yas sürecini yaşamış deyip bitirmiş. Bu arada bazı arkadaşlar yanlış anlamış, önceki evliliği, ilk evliliği. Bu çocuklar ikinci evlilikten. İlk eşiyle boşanmış, ikinci eşi vefat etmis. Vefat eden eşi İngiliz degil, aslen Hollanda Li. Buraya çalışmaya gelmiş kadın oyle tanışmışlar. Sonra kadın hamile kalınca kendi ülkesine gitmiş orada doğum yapmış, ama eşim sürekli gidip çocuğu görüyormuş. çocuk 2 3 yaşlarina gelince, buraya gelmiş. Eşimle evlenmişler. Sonra diğer çocuk olmuş iste.
 
Munisim
Aslinda ayni seyi soyluyoruz ben baska soylemis olabilirim.. bu baba sorumsuz..pisligi
Hali altina supurmesi evi temiz yapmiyor… ama istedigim sey suan bu kadin iyi ablalik yapiyorsa onuda kaybetmesinler.. tek dusundugum bu oldu konuyu okurken… yoksa dahada sefil olacaklar
Bunu adam düşünecek çocuklarının uzman desteğine ihtiyacı olduğunu kabul edecek, çocuklarını uzmana götürüp sürekli terapi almalarını sağlayacak, çocuğa saygısız demeyecek ama eşiyle de koordineli olacak, ne eşini çocuklarına ne çocuklarını eşine ezdirmezse, çocuklarına onları çok sevdiğini gösterirse zamanla her şey yoluna girer.

Mesela adam bir akşam yemeği öncesi mutfağa girse salatayı yaparken hadi hep beraber iş bölümü yapıyoruz dese, evde herkesin birbirine yardım etmesini sağlasa çocuklar birkaç defa kulak ardı eder ama zamanla babalarına uyum sağlarlar, babalarının eşini de benimserler babadır alışma sürecinde her iki tarafı da birbirine ısındıracak olan kişi.

Baba sorumluluğu atmış, üye açısından düşünüyoruz ama çocuklar açısından da düşünmek lazım, konu sahibesinden özür dilerim çocuk gözünden yazıyorum o yüzden yanlış anlaşılmasın lütfen, anneniz ölmüş babanız evlenmiş ve sizi evlendiği kadına bırakıyor, evlendiği kadın ellerinizi yıkayın diyor, odanızı toplayın diyor, size bir takım kurallar getirmeye çalışıyor, çocuklar burası bizim evimiz babamızla iyiydik, X bize annelik taslıyor bizim annemiz var tepkisi gösterir, anne veya babanızın yanında başkasını görmeyi kabullenmek kolay değildir tontriko, annen baban sağ mı bilmiyorum yaşıyorlarsa Allah sağlıklı ömür versin inşaallah, baban bugün evleniyorum dese evlense ve anne babanın evine bir kadın gelse, dünyanın en iyi kadını da olsa annenin daha önce kullandığı bardağa tabağa dokunması, kendi düzenini kurması bu yaşta senin bile tepkili yaklaşımına neden olur, babanın yanında onu görmek seni değişik duygulara sokar, annenin unutulduğunu düşünüp üzülürsün.

Bunu bir de çocuk yüreğinle düşün, annenin izlerinin o evden silineceği duygusunu her çocuk kaldıramaz.

Neden bu kadar empati yapabiliyorum, annemle babam yıllar evvel boşandı, ben 21 yaşındaydım ve evlenecektim kardeşim de gün gelecek evlenecekti, o yüzden babam bir süre sonra evlenmek istediğini söylediğinde olgunlukla karşıladık yalnız kalmasın istedik ama doğup büyüdüğümüz eve dünyanın en iyisi de olsa başka bir kadının gelmesine üzüldük de çünkü yatak odası gibi bazı eşyalar değişti ama koltuklar vitrinler, kullanılan mutfak eşyalarının bir kısmı annemindi, evden anneme ait eşyaların bir kısmı çıkacakken biz koliledik o duygu çok kötü, annenizin oturduğu koltukta başka bir kadının oturup sizin misafir gibi durmanız çok kötü, doğup büyüdüğünüz eve yabancılaşıyorsunuz, annenizin tüm fotoları kalkıyor ki biz kadın kırılmasın diye kendi odamıza bile annemizin fotosunu koyamadık, oysa babamın evlenip boşandığı 2 kocaman kızı olduğu saklanmadı.

O yüzden Allah sağlıklı ömür versin herkesin yuvasına huzur dirlik nasip olsun benimkine de inşaallah ama öksüz bir çocuğa annelik yapmam gerekse annesinin fotoları nasıl fotolar olursa olsun odasında durmasına sesimi çıkarmam, babası için geçmiş geçmişte kalır ama çocuk için dünyadaki mevcudiyetinin sebebidir annesiyle babası.



 
Bakın büyük konuşmayın, kendi öz çocuğunuz olur daha çok saygısızlık yapar. Benim oğlum 9 yaşına girecek iki ay sonra, çocuk bakımı ve gelişimi ile ilgili en az 10 kitap okumuşumdur. Benim oğlum da bana meydan okur, diklenir, bana karışamazsın der, hatta kızdığım bir gün annem ölsün diye dua etmiş ertesi gün gelip itiraf etti, özür diledi. Benim oğlum da suyunu benden ister, çoğu zaman vermiyorum ama hala istiyor. Kendi işini kendi yapmasını öğrenmeli. Diğer taraftan çocuğun öfke nöbetleri sevgi talebinden, ilgi istediğinden. Bırakın suyunu kendisi alsın ama onunla oturup bir aktivite yapın, mesela yarın yemek yapmayın ama birlikte kurabiye yapın. Birlikte film izleyin. Belki yapıyorsunuzdur bilmiyorum. Ama emin olun hiç kimse yaptığınız temizliği, düzeni hatırlamayacak ama birlikte paylaştıklarınızı hatırlayacak. Ayrıca sakın kendi çocukluğunuzla, ergenliğinizle kıyaslamayın. Şimdiki çocuklar çok farklı. Ama sevgi her şeyi iyileştirir.
Muhakkak olabilir, haklısınız o yüzden evladın hep hayırlısını istedim, tv de neler görüyoruz annesini babasını döven, öldüren çocuklar. O yüzden Allah hayırlısını versin dedim hep, olmazsa da vardır bir Hikmet dedim. Ama kendi çocuğun olunca, gece 12 oldugunda hala telefonla oynayıp uyumazsa, kolundan tutup çekebilirsin, telefonu elinden alabilirsin, ama bu şekilde yapamıyorsun malesef. Lafini zaten dinlemiyor. 10 aydır evde abinler varken, annenin kuzenleri geldiğinde, kısaca bir erkek geldiğinde yanlarında sere serpe uzanma, bedenini koru diye sürekli söylüyorum. Daha 1 hafta önce misafirler var, onlar İngilizce bilmediği için rahat rahat dedim, bak uzanma kizim ayıp, bana verdiği cevap “ben istersem uzanırım” ve koltuktan kalktı yerde uzandı, ben kendi istediğimi yaparım dedi. Bu arada evet sürekli aktivite halindeydik, ama 2 gündür hiç bir şey yapmıyorum, yapmakta hiç istemiyorum.
 
Bunu adam düşünecek çocuklarının uzman desteğine ihtiyacı olduğunu kabul edecek, çocuklarını uzmana götürüp sürekli terapi almalarını sağlayacak, çocuğa saygısız demeyecek ama eşiyle de koordineli olacak, ne eşini çocuklarına ne çocuklarını eşine ezdirmezse, çocuklarına onları çok sevdiğini gösterirse zamanla her şey yoluna girer.

Mesela adam bir akşam yemeği öncesi mutfağa girse salatayı yaparken hadi hep beraber iş bölümü yapıyoruz dese, evde herkesin birbirine yardım etmesini sağlasa çocuklar birkaç defa kulak ardı eder ama zamanla babalarına uyum sağlarlar, babalarının eşini de benimserler babadır alışma sürecinde her iki tarafı da birbirine ısındıracak olan kişi.

Baba sorumluluğu atmış, üye açısından düşünüyoruz ama çocuklar açısından da düşünmek lazım, konu sahibesinden özür dilerim çocuk gözünden yazıyorum o yüzden yanlış anlaşılmasın lütfen, anneniz ölmüş babanız evlenmiş ve sizi evlendiği kadına bırakıyor, evlendiği kadın ellerinizi yıkayın diyor, odanızı toplayın diyor, size bir takım kurallar getirmeye çalışıyor, çocuklar burası bizim evimiz babamızla iyiydik, X bize annelik taslıyor bizim annemiz var tepkisi gösterir, anne veya babanızın yanında başkasını görmeyi kabullenmek kolay değildir tontriko, annen baban sağ mı bilmiyorum yaşıyorlarsa Allah sağlıklı ömür versin inşaallah, baban bugün evleniyorum dese evlense ve anne babanın evine bir kadın gelse, dünyanın en iyi kadını da olsa annenin daha önce kullandığı bardağa tabağa dokunması, kendi düzenini kurması bu yaşta senin bile tepkili yaklaşımına neden olur, babanın yanında onu görmek seni değişik duygulara sokar, annenin unutulduğunu düşünüp üzülürsün.

Bunu bir de çocuk yüreğinle düşün, annenin izlerinin o evden silineceği duygusunu her çocuk kaldıramaz.

Neden bu kadar empati yapabiliyorum, annemle babam yıllar evvel boşandı, ben 21 yaşındaydım ve evlenecektim kardeşim de gün gelecek evlenecekti, o yüzden babam bir süre sonra evlenmek istediğini söylediğinde olgunlukla karşıladık yalnız kalmasın istedik ama doğup büyüdüğümüz eve dünyanın en iyisi de olsa başka bir kadının gelmesine üzüldük de çünkü yatak odası gibi bazı eşyalar değişti ama koltuklar vitrinler, kullanılan mutfak eşyalarının bir kısmı annemindi, evden anneme ait eşyaların bir kısmı çıkacakken biz koliledik o duygu çok kötü, annenizin oturduğu koltukta başka bir kadının oturup sizin misafir gibi durmanız çok kötü, doğup büyüdüğünüz eve yabancılaşıyorsunuz, annenizin tüm fotoları kalkıyor ki biz kadın kırılmasın diye kendi odamıza bile annemizin fotosunu koyamadık, oysa babamın evlenip boşandığı 2 kocaman kızı olduğu saklanmadı.

O yüzden Allah sağlıklı ömür versin herkesin yuvasına huzur dirlik nasip olsun benimkine de inşaallah ama öksüz bir çocuğa annelik yapmam gerekse annesinin fotoları nasıl fotolar olursa olsun odasında durmasına sesimi çıkarmam, babası için geçmiş geçmişte kalır ama çocuk için dünyadaki mevcudiyetinin sebebidir annesiyle babası.



Cocuklar acisindanda dusunmeye calisiyoruz tabii ama konuyu acan kisi kendini nasil ifade ediyorsa ona gore yorum yapiyoruz. Tabii cok zordur Allah hic hir cocuga yasatmasin…kim bilir cocuklar ne yasiyor iclerinde, onlara sormak lazim. Iste tamda bu noktada hepimizin dedigi sey uzman yardimj
 
Boyle çok şikayet ediyo gibi olmakta gerçekten beni rahatsız ediyor. Sanırım en güzeli gidince dönmemek ve iyi olmalari icin dua etmek. Zira ben bu üvey anne muhabbetine daha fazla dayanamicam artık. Ne yapsan da yaranamazmissin gerçekten,buradaki yazanlar dan bunu çok iyi anladım. Ne kadar iyi düşünsen de, çok güçlü bir sinir sistemin olmasi lazım. Saçını süpürge et, sonra bir laf ettiğinde, “ama o cocukkkk” “onların zaten bir anneleri varr, kötüsün” diyenler var. Bu lafları neden duyayim ki. Kendime hiç yakıştıramıyorum.
 
Arkadaslar
Anneleri vefat ettikten hemen sonra pedagog desteği almışlar. Pedagog özel de bir kutu vermiş bana gösterdi. Annesinin takılarını, çantasını, özel eşyalarını koymuş. Hatta bana dedi, istersen bu küpeyi sana vereyim sen tak, yok canım sağol sen sakla dedim 🙄 Biz nisanliyken de pedagog a gidiyorlardı, eşim bana diyordu seansımız var şimdi çıkıyoruz vs.. diye. Ki sanırım bu ülkede mecburi olabilir, farklı etkinlikler yapmışlar, ebeveynlerini kaybeden çocuklarla özel etkinlikler yapıyorlarmış. Pedagog da tamam artık bu çocukta sorun yok, annesinin ölümünü aşmış, yas sürecini yaşamış deyip bitirmiş. Bu arada bazı arkadaşlar yanlış anlamış, önceki evliliği, ilk evliliği. Bu çocuklar ikinci evlilikten. İlk eşiyle boşanmış, ikinci eşi vefat etmis. Vefat eden eşi İngiliz degil, aslen Hollanda Li. Buraya çalışmaya gelmiş kadın oyle tanışmışlar. Sonra kadın hamile kalınca kendi ülkesine gitmiş orada doğum yapmış, ama eşim sürekli gidip çocuğu görüyormuş. çocuk 2 3 yaşlarina gelince, buraya gelmiş. Eşimle evlenmişler. Sonra diğer çocuk olmuş iste.
Tamamda canim.. insan bazen yasadigi bir travmanin etkisini baska zamanlrda yasayabilir.. ya da tam gecmemis olabilir. Belki belli bir donem pedagog yardimi
Aldi ama simdi tekrar ihtiyaci olamaz mi? Sahsen ben psikolojik destek almistm bi ara ve dedim daha once neden farkli
Konularda yardim
Almadim..
 
Cocuklar acisindanda dusunmeye calisiyoruz tabii ama konuyu acan kisi kendini nasil ifade ediyorsa ona gore yorum yapiyoruz. Tabii cok zordur Allah hic hir cocuga yasatmasin…kim bilir cocuklar ne yasiyor iclerinde, onlara sormak lazim. Iste tamda bu noktada hepimizin dedigi sey uzman yardimj
Çocuklar benle açık açık konuşuyor, beni çağırıp arada bir annesinin esyalarini döküp gösteriyor. Ama annem öldü, sen bizim annemiz gibisin diyorlar. Bende annelerinin ölümü icin çok üzüldüğümü söylüyorum. Yanı benimle çok açık konuşuyor annesiyle ilgili olan anılarını anlatıyor. Bende ona kaybettiğim yakınlarımı ve anilarimi anlatıyorum. Beraber üzülüp agliyoruz. Anne konusu evde kapalı kutu degil yani.
 
Tamamda canim.. insan bazen yasadigi bir travmanin etkisini baska zamanlrda yasayabilir.. ya da tam gecmemis olabilir. Belki belli bir donem pedagog yardimi
Aldi ama simdi tekrar ihtiyaci olamaz mi? Sahsen ben psikolojik destek almistm bi ara ve dedim daha once neden farkli
Konularda yardim
Almadim..
Yoo bence çok haklısınız. Tabiki sonradan nüksedebilir. Bende zamanında destek aldım ve keşke imkan olsa her hafta psikoloğa gidebilsek. Bence kötü bisey degil.
 
Çocuklar benle açık açık konuşuyor, beni çağırıp arada bir annesinin esyalarini döküp gösteriyor. Ama annem öldü, sen bizim annemiz gibisin diyorlar. Bende annelerinin ölümü icin çok üzüldüğümü söylüyorum. Yanı benimle çok açık konuşuyor annesiyle ilgili olan anılarını anlatıyor. Bende ona kaybettiğim yakınlarımı ve anilarimi anlatıyorum. Beraber üzülüp agliyoruz. Anne konusu evde kapalı kutu degil yani.
Oyledir ama
Belki sana anlatmadiklari seyler vardir.. buarada olay zaten bu konunun kapali
Kutu olmasi degil, bazi konularda davranislari degil
Mi? Belki bazi soyleyemedigi duygularinin yansimasidir
 
Cocuklar acisindanda dusunmeye calisiyoruz tabii ama konuyu acan kisi kendini nasil ifade ediyorsa ona gore yorum yapiyoruz. Tabii cok zordur Allah hic hir cocuga yasatmasin…kim bilir cocuklar ne yasiyor iclerinde, onlara sormak lazim. Iste tamda bu noktada hepimizin dedigi sey uzman yardimj
Ben hayatımın her döneminde her konuda empati yaparım. Evet çocuklar açısından çok yıkıcı bir durum. Babamı kaybettiğimde dünyam yıkıldı. Annemi kaybettiğimi düşünemiyorum bile. Babamı başka bir kadınla gorsem evet çok zoruma giderdi. Ama 6 yıl da az bir zaman degil Ve birileri bize bir iyilik yapıyorsa bence kötülükle karşılık vermemiz gerekiyor. Acımızı kendi içimizde yaşamalıyız. Kii gerçekten gelmem icin çocuklar çok ısrar etti. Ben bile bile lades deyip, sorunların ortasına atlamadım. Akıl edemedim.
 
Oyledir ama
Belki sana anlatmadiklari seyler vardir.. buarada olay zaten bu konunun kapali
Kutu olmasi degil, bazi konularda davranislari degil
Mi? Belki bazi soyleyemedigi duygularinin
Oyledir ama
Belki sana anlatmadiklari seyler vardir.. buarada olay zaten bu konunun kapali
Kutu olmasi degil, bazi konularda davranislari degil
Mi? Belki bazi soyleyemedigi duygularinin yansimasidir
Bilmiyorum dediğiniz gibi olabilir. Onun söylediği, kardeşini daha çok sevmem, ona hiç kizmamam, onun mükemmel bir çocuk olduğunu düşünmem falan. Dün artık açık açık dedim, sen bizim evlenmemizi kabul edemedin mi, yok asla ben seni çok seviyorum dedi.
Ama ben artık çok yoruldum ki, gerçekten içinden neler geçiriyor, neler düşünüyor bilmiyorum ama bana hayatı zindan ediyor. Bende tükendim artık, daha fazla dayanacak gücüm gerçekten kalmadi. O kapıyı arkamdan kilitlendikten sonra, artik benim için bitti, o son damlaydı, yoksa herseyine dayanıyordum.
 
Cocuklar acisindanda dusunmeye calisiyoruz tabii ama konuyu acan kisi kendini nasil ifade ediyorsa ona gore yorum yapiyoruz. Tabii cok zordur Allah hic hir cocuga yasatmasin…kim bilir cocuklar ne yasiyor iclerinde, onlara sormak lazim. Iste tamda bu noktada hepimizin dedigi sey uzman yardimj
Amin, kız aynı zamanda ergenlik döneminde, uzman yardımına katılıyorum, ergenlik dönemi zaten başlı başına kaostur, önceden destek almış olsun olmasın ergenlik dönemini uçlarda yaşayan çocukların pedagog desteği alması şart.

Annesi babası bir arada çocukların bile ergenliği fırtınalı geçiyor, ebeveynlerden birinin olmaması durumunda bazı şeyler ergenlikte patlak veriyor, bir üye seneler önce boşanmıştı bir kızı bir oğlu vardı, oğlu ergenliği ağır geçiriyordu nitekim çocuk uyuşturucu bağımlısı oldu, anneyle baba ayrıldığında belki bu kadar kötü geçmedi o süreç ama bildiğim kadarıyla yanlış hatırlamıyorsam babanın ilgisiz olması da ergenliği daha zor hale getirdi ve sonuç maalesef hapse giren uyuşturucu kullanan bir çocuk:(
 
Bilmiyorum dediğiniz gibi olabilir. Onun söylediği, kardeşini daha çok sevmem, ona hiç kizmamam, onun mükemmel bir çocuk olduğunu düşünmem falan. Dün artık açık açık dedim, sen bizim evlenmemizi kabul edemedin mi, yok asla ben seni çok seviyorum dedi.
Ama ben artık çok yoruldum ki, gerçekten içinden neler geçiriyor, neler düşünüyor bilmiyorum ama bana hayatı zindan ediyor. Bende tükendim artık, daha fazla dayanacak gücüm gerçekten kalmadi. O kapıyı arkamdan kilitlendikten sonra, artik benim için bitti, o son damlaydı, yoksa herseyine dayanıyordum.
Ya hem seni seviyor hemde kotu davraniyor bazen.. insan ister istemez dusunuyor…yani bu davranislari ergenlikten mi yoksa annesinin kaybiyla ilgili
Mi? Yani gercekten cok uzucu.. iyi davranmasan neden seni sevsin?
 
Amin, kız aynı zamanda ergenlik döneminde, uzman yardımına katılıyorum, ergenlik dönemi zaten başlı başına kaostur, önceden destek almış olsun olmasın ergenlik dönemini uçlarda yaşayan çocukların pedagog desteği alması şart.

Annesi babası bir arada çocukların bile ergenliği fırtınalı geçiyor, ebeveynlerden birinin olmaması durumunda bazı şeyler ergenlikte patlak veriyor, bir üye seneler önce boşanmıştı bir kızı bir oğlu vardı, oğlu ergenliği ağır geçiriyordu nitekim çocuk uyuşturucu bağımlısı oldu, anneyle baba ayrıldığında belki bu kadar kötü geçmedi o süreç ama bildiğim kadarıyla yanlış hatırlamıyorsam babanın ilgisiz olması da ergenliği daha zor hale getirdi ve sonuç maalesef hapse giren uyuşturucu kullanan bir çocuk:(
Gecen bi yazi okudum sanirim.. cocuklukta yasanilan seyler ergenlikte ortaya cikar diye.. ne kadar dogru bilemem tabii.. valla munisim cok uzuldum bu konuya.. konu sahibide bikmis gitmeyi kafaya koymus ne yazikki
 
Bir de ben yapı itibariyle dağınıklığa pisliğe pek tahammül edebilen biri degilim ama düşünün 1 yıldır tahammül ediyorum, evi süpürüp siliyorum arkamdan ayakkabılarıyla gelip dolaşıyor sonra özür dilerim diyor. Bir de çocuğun suçu degil demişsiniz, peki annelerinin vefat etmesi benim suçum mu?
Allah yardimciniz olsun, öncelikle zora talip olmuşsunuz, bunu siz secmissiniz, cocuk sizi seçememis siz eşinizi çocuğuyla tercih etmişsiniz, bunu bir kabullenmeniz gerek.

siz kendi pencerenizden bakıp, kendi doğrularınizla, yargılıyorsunuz. o çocuk başka bir kültürün çocuğu, belki de annesi hayattayken ayakkabıları ile eve giriyordu ve bu onun normaliydi. özür dilemesine rağmen yapması bana bunu düşündürdü. 12 yıllık alışkanlığını bir çırpıda bırakması beklenemez.

babayı ve size alınanları kıskanması ise çok tanıdık geldi, 12 ve 8 yaşlarında iki kizim var, üst üste iki kere kendime kıyafet alsam hemen bize yok mu derler. büyük olan pek çaktırmamaya çalışır ama yüzünde anlarim, sizin çocuğunuz da olsaydı belki bunları yaşayacaktiniz ama gözünüze takilmayacakti. hele ki anneyi kaybetmiş ve onun yerine başka biri gelmiş bir ergende bu davranışın zirve yapması çok normal.

Freud çok eleştirilse oedipus ve elektra kompleks teorileri durumun özeti gibi. kiz cocuklar babayı, erkek çocuklar anneyi paylaşmak istemez.

başta yazdığım gibi zora talip olmuşsunuz, kesinlikle uzman yardımıyla hareket etmeniz gerek, önce eşiniz ve siz, sonra da çocuklar profesyonel yardım almalı, yoksa işler içinden çıkılmaz hale gelecek
 
Ben hayatımın her döneminde her konuda empati yaparım. Evet çocuklar açısından çok yıkıcı bir durum. Babamı kaybettiğimde dünyam yıkıldı. Annemi kaybettiğimi düşünemiyorum bile. Babamı başka bir kadınla gorsem evet çok zoruma giderdi. Ama 6 yıl da az bir zaman degil Ve birileri bize bir iyilik yapıyorsa bence kötülükle karşılık vermemiz gerekiyor. Acımızı kendi içimizde yaşamalıyız. Kii gerçekten gelmem icin çocuklar çok ısrar etti. Ben bile bile lades deyip, sorunların ortasına atlamadım. Akıl edemedim.
kardesini daha cok seviyormussun filan.. yani uslu soz dinleyen cocugu daha cok severiz bu normaldir.. gecen bir soz duydum.. hak edene degil, hak etmeyene daha cok ilgi ve sevgi verilmelidir diyordu.
 
Çocukların annelerini kaybetmeleri o yaşlarda gerçekten çok zor bir imtihan ama konu sahibi sizin durumunuz da zor. Bizler kendi çocuklarımıza yeri geliyor tahammül edemiyoruz da kızıp bağırıyoruz. Yerine göre sizin de tabi ki bir düzen sağlamak için kurallar koymanız ve bu kurallara uymalarını istemeniz gayet normal. Sizin böyle bunalmanız ve kızın bu şekilde davranışı eşiniz kaynaklı. İnsanın üzerine ne kadar yük binerse o kadar da tahammülü azalıyor. Her harekete yumuşak yüzlü olunursa saygı duyulmaz. Tavır da koyunca üvey anne durumuna düşülür. Siz eşinizle konuşun. Tek çözüm babada.
 
Merhaba benim de 12 yaşında biz kızım var. Bir de 6 yaşında oğlum. Kızım ile o kadar çok sorun yaşıyorum ki. Ergen olduğu için anlattıklarınız bizde de var. Yani ben öz annesiyim beni bile çıldırtıyor. Bunlar normal şeyler. Kendi çocuğunuz da olsa olacak bu sorunlar. Çocuğun size karşı yaptığı bir şey değil. Hem annesini kaybetmiş çocuk yaşta. Travmanın büyüğünü yaşamış. Biraz sabır az görmezden gelme ile hallolur hem seni sevdiğini söyleyip özür diliyormuş. Bu çok güzel bir şey.
 
Muhakkak olabilir, haklısınız o yüzden evladın hep hayırlısını istedim, tv de neler görüyoruz annesini babasını döven, öldüren çocuklar. O yüzden Allah hayırlısını versin dedim hep, olmazsa da vardır bir Hikmet dedim. Ama kendi çocuğun olunca, gece 12 oldugunda hala telefonla oynayıp uyumazsa, kolundan tutup çekebilirsin, telefonu elinden alabilirsin, ama bu şekilde yapamıyorsun malesef. Lafini zaten dinlemiyor. 10 aydır evde abinler varken, annenin kuzenleri geldiğinde, kısaca bir erkek geldiğinde yanlarında sere serpe uzanma, bedenini koru diye sürekli söylüyorum. Daha 1 hafta önce misafirler var, onlar İngilizce bilmediği için rahat rahat dedim, bak uzanma kizim ayıp, bana verdiği cevap “ben istersem uzanırım” ve koltuktan kalktı yerde uzandı, ben kendi istediğimi yaparım dedi. Bu arada evet sürekli aktivite halindeydik, ama 2 gündür hiç bir şey yapmıyorum, yapmakta hiç istemiyorum.
Allah korusun bizim çocuklarımız inşallah olmaz öyle, onlar çok uç örnekler. Ama bu dönemde çocuklar bizim gibi değiller. İstemedikleri bir şeye direkt hayır diyorlar, duygularını çok güzel ifade ediyorlar, haklarını çok iyi savunuyorlar. Biz öyle değildik sus diyince susan otur diyince oturan bir çocuktum. Ama çocuğumun öyle olmasını istemezdim. Hakkını savunması, duygularını ifade etmesi, istemediği bir şeyi sırf başkalarını kırmamak için evet dememesi hoşuma gidiyor. Anlattıklarınızdan siz de benim gibisiniz hep başkalarını memnun etmeye, mutlu etmeye çalışıyorsunuz. Yeni üyesiniz sanırım bu site insana çok şey katıyor. Yorumlara kızmayın gerçekten farklı bir pencereden bakacaksınız bir süre sonra. Çok sıkılmışsınız bütün yük size kalmış. Biraz dinlenin kafanızı toplayın. Çok fedakarlık yapınca yalnızca yorgunluğu kar kalıyor.

Yorumlarda herkes eşinizi suçlamış. Örnek vermişsiniz telefon mevzusunu, orada eşinizin devreye girmesi gerekir. Eşiniz çok pasif kalmış, siz biraz sert çıkınca da siz kötü oluyorsunuz. Benim oğlum da yatmak istemiyor bazen, odana git kitap oku diyoruz. Tablet vs vermiyoruz. Mecburen gidip kitap okuyup uyuyor, uyumadan önce gidip saçını okşayıp öpüyorum, kızgın olsa bile geçiyor. Burada eşinizle ikinizin aynı tarafta olması gerek, eşiniz karışmayıp siz kural koyarsanız olmaz.

Temizlik konusunda haklısınız benim iki tane oğlum var, küçüğü 2 yaşına yaklaştı evi acayip kirletiyor. Akşam not kağıtlarını bulmuş odanın her yerine dağıttı, hala dağınık duruyor, gündüz dolaplara kilit aldık ama kilitsiz bulduğu anda kahvesi kutusunu alıp yere döktü. Mutfağa halı sermedim. Bugün süpürüp silsem yarın her yer kirli oluyor, birşeyler döküyor. Bir ara her gün bir şey kırıyordu. Ben artık yetişemiyorum. O uyanıkken asla iş yapamıyorum çünkü süpürgeyi elinden alıyor. Bu daha bebek sayılır 2 yaşında bile değil. O konuda çocuğu ergenlik yaşında olanlar yorum yapsa daha iyi. Çünkü ben takmamayı seçtim. Dört dörtlük olamıyorum. Ama eskiden misafir falan çok ağırlardım (eşimin ailesini) artık yapmıyorum. Zaten hiç kıymeti bilinmiyor. Sizin yerinizde olsam evi çok mu dağıttılar, o gün yemek yapmazdım temizlik yaptım halim kalmadı diyip dışarıdan yada kahvaltı ile geçiştirirdim. Söylenirlerse siz de evi dağıtmayın temiz tutun ben de yorulmayayım derdim.
 
Ben hayatımın her döneminde her konuda empati yaparım. Evet çocuklar açısından çok yıkıcı bir durum. Babamı kaybettiğimde dünyam yıkıldı. Annemi kaybettiğimi düşünemiyorum bile. Babamı başka bir kadınla gorsem evet çok zoruma giderdi. Ama 6 yıl da az bir zaman degil Ve birileri bize bir iyilik yapıyorsa bence kötülükle karşılık vermemiz gerekiyor. Acımızı kendi içimizde yaşamalıyız. Kii gerçekten gelmem icin çocuklar çok ısrar etti. Ben bile bile lades deyip, sorunların ortasına atlamadım. Akıl edemedim.
Bakın siz bile bile lades demişsiniz. Yaşınız kaç bilmiyorum ama herkes bilir ki üvey çocuğa bakmak kolay bişey değil. Çocuklarla anlaşıyorum tamm kabul demeniz bana hiç mantıklı gelmiyor. Hadi siz akıl edemediniz çevrenizde de mi akıl eden çıkmadı. Enine boyuna düşünen hiç mi aklı selim kimseniz yoktu. Sizde benim anlamadığım nokta küçücük çocuklardan 80 yaşında ki insan olgunluğu bekliyor oluşunuz siz daha olgun değilsiniz. Olgun olsaydınız iyilik yaptık iyilikle karşılık versin demezdiniz. Size ilk yorumumda da söyledim çocukta ki travma nedeni ile yaptığı şey kötülük gelmiyor ona zaten çocuk ne bilir kötülüğü. Gelen misafirin yanında 12 yaşında ki kıza uzanma bedenini koru demişsiniz kusura bakmayın ama bedeni korumakla misafirin yanında uzanması arasında hiç bir bağ kuramadım. Avrupa'da Türk kültürü ile büyümek türk bir ailenin çocuğu için bile zorken siz tam bağ kuramadığınız çocuğa Türk kültürünü aşılamaya çalışıyorsunuz. Benim anlamadığım herkes size terapiyi önermiş ne dememizi bekliyorsunuz. Aaaa öyle çocuk mu olur vurun ağzının ortasına siz çok sabırlısınız bravo çok merhametlisiniz en mükemmel üvey anne sizsiniz falan mı diyelim anlamadım ki.
 
Back