eşimin kızı ve sorunlar

Yani çocuklu bir insanla evlenirken her şeyi kabul ederek evlenmek gerekli. Odalarındaki Vefat etmiş annelerinin resimlerine karışmamanız da lütuf değil, karışma hakkınız yok zaten. Çocukları olan biriyle evlendiniz. Saygı duymak kabullenmek zorundasınız. Hele ki ergenliğe (artık ergenlik yaşı çok düştü) girmeye başlamış bir kız çocuğu söz konusuysa… Biyolojik anneler bile ergen çocukları ile anlasamayabiliyorken sizin bunları yasamanız çok doğal. Eşinizin sadece aşık olduğu için evlendiğini sanmıyorum muhtemelen çocuklarla evle biri ilgilensin aynı zamanda hoşlandığım bir kadın olsun mantığıyla evlendi. Çocuklarla aranızda bir problem olunca arkanızda duracağını da sanmıyorum. İyi geçinmeye, ortak hareket edip iş bölümü yapmaya bakın. Diğer türlü huzursuzluk hep devam edecek.
 
Merhaba
Sizin yorgunluğunuzu anlıyorum ancak çocuğun bu senaryoda bir gram suçu yok. Çokkk küçük yaşta annesiz kalmış bir kız çocuğu. Onu kim büyüttü siz evlenene kadar, nasıl bir eğitim verdi, ne psikolojik sorunlarla boğuştu bilmiyoruz. Her şey 4 4 lük olsa bile, o yaşlarda annesizliği yaşamak kolay mı sanıyorsunuz? Belki ömür boyu atlatamayacağı bir durum bile olabilir bu. Çocuğu düzenli olarak terapiste götürüyor musunuz? Siz sadece güler yüz ve sınırsız hizmetle gönlünü kazanamayabilirsiniz. Zor yani. O çocuk sizi kıskanabilir, babasının sizi sevmesi annesine saygısızlık gibi düşünebilir. O yaşta böyle düşünüp size agresif davranması çok doğal. Ergenliğe gireceği yaşlar yani tam. Sizin eşinizle birlikte güzelce konuşup sorumluluk paylaşımı yapmanız gerekiyor. Sadece siz ilgilenmemelisiniz, eşiniz de aktif olarak çocukların sorumluluğunu alabilmeli. Çocuk bile bile kötü bir şey yaptığında onu uyarma hakkınız olmalı tabi ki ama asla ses yükseltmeyin şu dönemlerde. Bir de 12 yaşında en azından kendi odasını toplayabilmeli ya da masadaki kendi bardak ve tabağını makineye dizebilmeli. Eşinizden destek alarak yavaş yavaş bu tip sorumlulukları edindirmelisiniz. Artık oyun oynar gibi eğlenceli bir yol mu bulursunuz ne yaparsınız bilemedim. Uzman gözünden öneri almanız gerekiyor. Dediğim gibi yılgınlığınızı çok iyi anlıyorum, zor durumdasınız ama çocuğu suçlar gibi konuşmamalısınız. Siz de çocuğa düşmanlık besliyor gibisiniz sanki. Onun suçu yok. Ve siz zaten bunları bilerek evlenmişsiniz. Kolaylıklar dilerim.
 

Yaa lütfen lütfennnn beni yanlis anlamayın ama üstteki mesajıma ek olarak ben bu yorumunuzdan sonra sizin de psikolojik destek almanız gerektiğini düşünüyorum. 12 yasındaki annesiz bir çocuktan 30 yaş olgunluğu beklemeniz ayrı, çocuğa "çocukça" bir kin tutmanız ayrı, çocuğun ölmüş annesinin fotoğrafından bahsetmeniz ayrı bir problem.
Siz eşinizin yeni eşisiniz, çocuğun biyolojik annesi değilsiniz. Babası evlendi diye çocuk öz annesinin fotoğraflarını niye kaldırsın? "Annesine de çok çektirmiş" diye günah keçisi ilan etttiğiniz çocuk, annesi öldüğünde 6 yaşındaymış. Ne yapmış da annesine çektirmiş olabilir? Allahaşkına yapmayın ya. Çocuğun problemleri olduğu ve size agresif davrandığı bir gerçek ama sizin de kendinizde düzeltmeniz gereken yönleriniz var. Kendinize de objektif değerlendirme yapın. Bir aksiyon almayıp sadece böyle hayat geçirip o çocuğa da kendinize hayatı zindan edecekseniz boşanma ihtimalini de düşünün derim.
 
Çocuksuz kadın çocuksuz adamla evlenmeli.
Yoksa bu tür sorunlar olabiliyor kaldı ki bu çocukların annesi yok.

Siz ne kadar çok ilgi göstersenizde hep annelerini arayacaklar çünkü çok ama çok küçük yaşta kaybetmişler...

Ve sizde dahil kimse annelerinin yerine dolduramaz.

Kıskanç olması da anne yokluğu. Düzeltmeye çalışmayın bazı şeyleri boşverin o nasıl rahat edecekse o şekilde olsun. Hediye konusunda da eşiniz size hediye aldığında ondan habersiz veriversin... Ergenliğe giriş dönemlerinde bu tür şeyler olabilir. Onun ki bir tık üstü ama onu da alttan almak lazım.

Bir kaç yıla kadar üniversite iş hayatı falan derken hep uzakta olacak. Eşinizle bunun dışında bir sıkıntı yoksa bence çok da takmamak gerek. Bırakın bir zaman sonra düzelir kendini beğenmeye başlar genç kızlık dönemlerinde kendine önem vermeye başlar bu saydıklarının hepsi geçer gider...
 

Cocugu olan adamla evlenip fotograf kiskanmakta bana ayri garip geliyor. Orasi cocuklarin evi, konu sahibi sonradan geldi dahil oldu diye kendi odalarindaki ANNE ve babalarinin fotograflarini biyere tıkmak zorunda değiller, olmamalilar bence.

Adamin eski eşiyle yasadiği ilişkinin canli kanitlari (cocuklar) devamli gozunun onundeyken sorun yok, foto gorunce ne oluyor anlamiyorum.
 
Son düzenleme:
Şaka mı bu kızın odasında anneciğinin fotoğrafının olmasını sorun ediyorsunuz??

Siz şaka mısınız?
Kocanızı garanti gözüyle görüp mantık evliliği yapmıs iki bireysiniz.

Sizin vefat etmiş annesinin resmini odasına koyan bir ana kuzusuna laf etmeye ne haddiniz ne de gücünüz yeter!!

İğrenc bir insansınız. Daha da bu konuya yorum yapmıyorum. Kötü kalbinizde boğulun.
 

Çok haklısınız. Ben de bu olaya benzer bir olay içerisindeydim. Ben babamı 4 yaşında kaybettim ve ben 16 iken annem evlendi. Bu çocuktan daha büyük olmama rağmen belki de ilk 1 - 2 sene içten içe üzüldüm annemin yanında baska birini es olarak gördüğüme. Ki anneme evlen diyen ben olmama rağmen üzüldüm. O dönemler babamı unuttuk diye vicdan azabı yapıp odama hep babamın fotoğraflarını koymuştum, telefon arka planımda annem babam ve ben vardık. Annemin yeni esi bir kere bile problem etmedi bunu. Hatta durumu anladığı için bana destek olmak adına ben babamı ziyarete giderken beni babamın mezarına götürmeyi tercih etti, benle ve annemle beraber çiçek ekip dua etti. O gün kazandı o adam benim kalbimi. Dedim babamın yokluğu onun suçu değil, annem hayatına devam ediyor diye babamı yok saymış olmuyoruz... şimdi baba demesem de, bana babalık ettiğini görüyorum ve saygı duyuyorum ona. Çok da seviyorum. Kız isteme törenimde bile abim veya dayımdan değil, beni ondan istediler mesela. Ama o zamanında benimle yarış içine girip, babamın fotoğrafına falan laf etseydi sanıyorum ki annemle boşansınlar diye yapmadığım fenalık kalmazdı.
 
O yaşlar zaten çok zor birde üstüne psikolojik olarak sorunlu çocuğa denk gelmişsiniz. Özde olsaydınız bu yaşların çoğunluğu cok zor . ALLAh sabır versin .
 
Ya kadin ölmüş ölmüş.

Zavalli kadin gencecik yaşta ölmüş.

Minicik bebeklerine doyamadan, kocasına doyamadan ölmüş.

Bu kin bu hirs niye?

Kadin cocuklari birakip baska bir adama gitmemis ki.

Size terkedip gitmemiş.

Kocasini aldatip bosanmak zorunda kalmamis.

Ölmüş kadin ölmüş.

Büyük çocuğun bile annesini hayal meyal hatirladigina eminim.

Küçük hicbir sey hatirlamiyordur zaten.

Guzel gunlerinden bir anıyı canli tutmaya calismalarinin ne zararı var size?

Gerçekten cok kotu birisiniz.
 
Son düzenleme:
minnos01 .!.:
Ama olmaz ki böyle onların annesi sizsiniz artık.Sizi saymaları,saygı duymaları lazım.Eşiniz böyle yaptıkça size saygı duymacaklar ama.Çocukta suç yok kabahat eşinizde.
Genişletmek için tıkla...
"Bu kadın artık sizin anneniz" diyince çocuk annesi gibi mi görecek kadını? Evlenmeden önce ne kadar vakit geçirmişler, ne kadar sevmişler, kabul etmişler? Oh babamız bir kadınla evlensin al anne desin. Yok öyle bir şey anneleri falan değil. Çocukla kadın doğal bir bağ kurulmadıkça böyle davranır, anne gibi görmez. Hoş olsa da görmeyebilir, görmesin ama sevebilir en azından. Çocuk konu sahibini hiç sevmemiş.
 
6 yaşındayken annesini kaybetmiş şu anda da ergenlik döneminde olan, farklı bir ülkede farklı bir kültürle büyümüş bir kız çocuğundan bahsediyorsunuz bilmem farkında mısınız?
12 yaşındayken ergen bir çocuğun duyguları zaten sürekli değişkenlik gösterir, 6 yaşında annesini kaybetmiş bir çocuğun ergenlik süreci daha da zor olabilir, sizin, ailenizden veya çevrenizden birilerinin çocukluğu veya çocuklarına bakarak bu çocuğun da aynı olmasını beklememelisiniz, ki sitede ergenlik çağında çocukları olan annelere sorsanız çoğu anne çocuklarının kişisel temizlik ve odalarının dağınıklığından şikayetçidir, laf dinlemeyebilirler, lafa lafla karşılık verirler, size veya 12 yaşındaki bir çocuğa has bir sorun değil bu.

Ellerini sıcak sudan soğuk suya sokmuyorum demişsiniz, öz anneleri de olsanız olması gereken o yaşta çocukların ellerini sıcak sudan soğuk suya sokmamaktır zaten, yemek yapıp bulaşık çamaşır yıkamalarını beklemiyorsunuz değil mi?
Şu an diğer çocukla sorun yaşamamanız ileride sorun yaşamayacağınız anlamanı da gelmiyor, ergenliğe girdiğinde benzer sorunları onunla da yaşayacaksınız, annelik böyle bir şeydir çünkü.

Siz bu çocuklara iyi bir abla olmak istiyorsanız çocukları kıskanç vs diye yaftalamayın, ne olursa olsun onlar çocuk, annelerini kaybettikleri için de biraz daha zor çocuklar, sevgi ve sabırla yaklaşacaksınız, yılmadan bıkmadan doğru davranışlar edinmeleri için uğraşacaksınız, metodlarınız yanlış belki, metodları değiştirmeniz gerekebilir bunun için de ergen psikolojisinde uzman bir hekimden yardım almalısınız.

Ayrıca annelerinin fotosundan bahsetmişsiniz belki eleştirilerim için bana da kızacaksınız ama sorun değil, ölmüş annelerinin fotoları çocukların özeli ve odalarında durmasından daha doğal bir şey yok, ölmüş bir kadını kıskanmadığınızı umuyorum zira bir mesajınızda aynı yatağa girdiğiniz eşinizin ölmüş karısının fotosunu günde 50 kere görmekten duyduğunuz rahatsızlığı dile getirmişsiniz, kadıncağız biri 6 yaşında biri 1 yaşında yavrularını geride bırakıp ölmüş, çocukların size duyması gereken saygıdan bahsetmişsiniz, saygı saygı duyarak kazanılır.

Belki anneciği hakkında konuşmak istiyor, hiç annesinin ölümüyle ilgili duygularını sordunuz mu mesela? Belki sorsanız, hissettiklerinden bahsetmesini, duygularını anlatmasını sağlasanız çocuğu doğru yerden yakalarsınız.
 
Dokunamazsınız da laf edemezsiniz de. Ne haddinize? Çocuk sizi sevmemekte haklı valla.
 
Çocuk belki de dan diye hayatına dahil olup, annelik rolü üstlendiniz diye sinir olmuştur. Anne zaten yok babayı da sizinle mi paylaşsın?

Çocuğun annesi olmaya çalışmadan önce insan gibi bir bağ kurun, güven verin. Ablası falan olursunuz anne şart değil.
 

Çok acaip bir evlilik gerçekten. Konu sahibesi adamın çocuklarını görmemiş bile, çocuklar da konu sahibesini görmemiş. Adamla ks de tanışmıyor uzaktan uzağa konuşmuşlar, adam gel demiş ks haydi evleneyim diyip çıkıp İngiltereye gitmiş. Adam d bir acaip, madem evleniceksin bir bak, 2 taraf da birbirine ısınsın, çocuklar konu sahibesini görsün alışsın değil mi... Konu sahibesi de aynı şekilde ben bu çocuklara annelik yapabilir miyim diye bir kez ölçmemiş tartmamış tanımadığı 2 çocukla yaşamak üzere yola çıkmış. Adam da acaip, konu sahibesi de.

Konunun başında k.s. yazmış ki, çocuklu adamla evlenen her kadın çile çekmek zorunda mı, eee canım kardeşim annesi ölmüş 2 küçük bebe var, seni bir kez görmemişler sen de çocukları 1 kez görmemişsin çıkmışsın beraber yaşayamaya gitmişsin ya ne olacaktı? Ya ne olacaktı? Ortada 2 çocuğun hayatı varsa insan 100 kez düşünür ama konu sahibesi de hoppa akıllı öylece tanımadığı adama çıkmış gitmiş. Burda daha neler okuyacaz cidden şaşkınım
 
Normalde konuları birbirinden bağımsız değerlendirmeye çalışırım ama bu konuda küçük yaşta annesiz kalmış 2 çocuk var ve konu sahibesinin ilk açtığı konudaki detaylar kızın davranışlarını açıklayıcı bence.

Konu sahibesi 2021 Şubat'ından beri çocuklarla, Mart ayında üye annesine ailesine özlemini dile getirmiş, evlendiği için pişman olduğunu yazmış, kocaman kadınlar olarak bizler dahi annemizi özlerken bacak kadar çocukların ölmüş annelerinin hasretiyle farklı davranması normal değil mi?
Çocukların annesi oğlana hamileyken kanser olmuş, bebeğinin kokusuna doyamadan da vefat etmiş, küçük olan o süreci anlamamıştır ama kız 6 yaşındaymış annesinin hastalığını acılarını anlamıştır yavrucak, ki çocuk düşünceli ve aslında yaralı bir kız, üyenin fotoğraftan rahatsız olup olmadığını bile sormuş.

Bu çocuklar yarım kalan sevgiyi, sıcaklığı istiyor, annelerinin yerini kimse alamaz ama abla sevgisi şefkati gösterilebilir.




 
Adam zerre kizini umursamiyor. Kizinin psikolojisi böyleyken yine evlenmeyi seçti. Ne kizini, ne eşini düşünüyor. Istediği şey düzen ve seks. Diğer herkesin cani ceheneme.

Böyle bir adam nasil sevilir? O kiz ilgisiz, disiplinsiz babasindan dolayi böyle. Ve sen boşanmanin yerine, bebek yapma peşindesin. Akil fikir diyorum ya.
 
Şu düşünceli ve sevgiye aç çocuk için mi yazmış bunları konu sahibi? Yazık çocuğa ya.
 

Burdaki baş suçlu bence baba, yani eşşek değilsin ya kör müsün çocuğun zorlanıyor neden adam gibi bir danışmana götürmüyorsun? Konu sahibesi de usanmış, annesi ölmüş ergen bir çocuğa nasıl davranacağını bilmemesi normal onun da bir uzmandan akıl alması, ona göre davranması gerek. Ses su otur aşağı çocuğuma karışma diyerek adam hem çocuğun hem k.s.nin hayatını rezil ediyor. Üstte yazdığım gibi ya bir uzmana danışmayı kabul eder bu hödük herif ya da konu sahibesi boşansın gelsin.
 
bezaaa .!.:
Şu düşünceli ve sevgiye aç çocuk için mi yazmış bunları konu sahibi? Yazık çocuğa ya.
Genişletmek için tıkla...
Çocuk sevgi ve ilgi istiyor, konu sahibesi elinden geleni yapıyordur belki ama annesini kaybetmiş üstelik ergenlik çağındaki bir çocuk sevginizi, ilginizi sürekli sorgular, sabrınızı da sınar, bir çocuğun duygularıyla baş etmek kolay değildir ama direkt kıskanç diyerek yaftalamak, çocuğun yaşadığı psikolojik sıkıntıları görmezden gelmek de adil değil.
Haklısın babasının kabahati büyük, çocuklar anneyi kaybetmiş 5-6 yıl yalnızca babanın bakımıyla büyümüşler, baba anne sevgi ve ilgisini sağlayamadığını anladığı anda çocuklar için psikolojik destek almak yerine, çocuklar ve eş adayı birbirini tanımadan bir evin içine koyup hayatına kaldığı yerden devam etmeyi seçmiş.

Anne ölmeseydi dahi çocuklu biri evlenmeden önce eş adayıyla çocuk/larını kaynaştırmak zorunda, hiç tanımadan birbirlerini anlamadan birden bire hepsi aynı evin içine girince böyle sorunlar yaşanıyor, ki insan kendi doğurduğuyla bile çekişmeler yaşayabiliyor, ergenlik döneminde çocuğundan şikayetçi olmayan anne yok denecek kadar azdır, en uyumlu çocuk bile büyüdüm her şeyi ben bilirim deyip anne babasıyla çata çat tartışır, ne yapmasını isterseniz tam tersini yapar, odaları dolapları çöp eve döner, bir şeyi yaptırmak için defalarca söylersiniz bazen söylemekten içiniz tükenir çocuk büyütmek kolay değildir, ki öksüz kalmış bir kızın hırçın olması da gayet doğal, annesi hastayken o çocuk neler düşündü içinde ne fırtınalar koptu bilemeyiz, bence babası bile çocuğunun anne acısının tam olarak farkında değil, kaldı ki bu çocuk beni sevin diye çığlık atıyor resmen, zıtlaşmalarının, ne denirse tersini yapmasının sebebi bu bence, hem çocuk kendi ülkesinde kendi ülkesinin kültürüyle büyümüş, ona kendi kültürünüzün gerekliliklerini dayatmak veya öğretirken bizim çocuklar gibi hemen yapmasını beklemek ne derece doğru onu da bilemiyoruz, ayrıca bu çocuklar Türkçeyi de yeni öğreniyor, baba Türk olmasına rağmen öğretmemiş İngilizce konuşuyorlarmış, bu da az evvel kurduğum cümleyi yinelememe neden oluyor, bu çocuklar kendi ülkelerinin kültürüyle bu yaşa gelmiş, onlara şimdiye kadar ki bildiklerinizi unutun, bundan sonra düzen bu demek öyle 8-10 ayda olacak iş değil.
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

D
Eşim oğlum ve ben..
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
3K
birmuhendisanne
4 yıllık evlilik ve düğün nikah günü tartışmaları.
5 6 7
Yorumlar
125
Görüntüleme
3K
eyeofthesky
S
Eşimin şovcu kadınlarla konuştuğunu gördüm
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
3K
Morisedai
M
2
Anne baba sorunsalı
2 3 4
Yorumlar
62
Görüntüleme
2K
guzelgozler298
G
G
Eşimin sorununu çözemedim..
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
4K
llll25
L
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…