- 25 Nisan 2007
- 6.600
- 11.284
-
- Konu Sahibi Melek1234567
- #21
kayinvalidenin torununa gel anneye demesine sasirdim.
kayinvalide sizi kiskaniyor bu aşikar. her kv genelde gelinini kiskanir bu cok sasilacak bisey degil.
lakin torununa anne dedirtiyorsa burda ciddi bi problem var demek.. bende kv de ruhsal sorun var.
bunu esinisle sakince konusmayi denediniz mi suclayici olmadan?
annenin ogluma gel anneye diye cagirmasi sence normalmidir. aglayan cocugumu emzirmek istedigimde bana vermemeleri normal midir... oglumu benden alıp goturup baska odada oynatmasi normalmidir gibisine.
Bir psikolog/psikiyart gibi yaptığınız yorumlara katılmıyorum. Torununa anne dedirtmek (tabi torunun bebek olduğuna dikkat çekelim) psikolojik bir vaka değildir.
Konu sahibinin kayınvalidesinin yaptıklarının daha fazlasını bana öz be öz annem yaptı. Torun çok daha tatlıdır büyükler için. Ben çocuğumu alıp eve dönerken arkamızdan lafları sıralardı. Sanırdınız ki düşmanıyım onun. Sütüme bahane bulur, anneliğime bahane bulur vs. vs. Kıskançlıktan gözü dönerdi. Tabi buna babamda eklenince o koalisyonun karşısında durmak zordu benim için. Kaldı ki ücretsiz iznimi bile yarıda kestirdi ve "zaten sütün bi halta yaramıyo, sen git işe başla ne duruyorsun boş boş buralarda" demişti.
Tabi konu anne olunca her şeyini sineye çekmiştim. Kayınvalide bunların %1 ini yapsan herhalde ortalık ayağa kalkardı.
Şimdi, konu sahibi haksız mı? Tabiki değil, kızmakta, kıskanmakta veya benzer şeylerde haklı. Ama malesef yaslılar böyleler işte. Torunu sahipleniyorlar. Ben etrafımda hep böyle gördüm.
Şimdi benim koca oğlum var, evlenirse ve torun sahibi olursan böyle davranmıyacağım diyorum ama tabiki başa gelmedikten sonra konuşmak kolay gelir.
Sonuç olarak, konu başlığınız bile şaşırtıcı. "eşimin ailesi bebeğimi aşırı seviyor" diye bir konu başlığı gerçekten ironik olmuş.
Katlanıp katlanmamak, bunu sorun edip etmemek tabiki konu sahibine ait.
kesinlikle psikolojik bir vaka. asiri sahiplenmek. ruhi bozukluk... tedavi edilmeli
sizin anneniz de tedavi edlmeli..
uzuldum
iste anlatmak istedigim buydu ama bazi arkadaşlaranlamiyor...bence de çok ciddi bir sorun bu.
torunları emziren bir babaanne vakası ve yansımalarını görünce bunun çok ciddi bir psikolojik hastalık olduğuna ben de inanıyorum.
eşimin babaannesinden bahsediyorum. eşimin annesiyle anne oğul ilişkisi hiç yok. çünkü babaanne yıllar boyu onun hakkı yok ben büyüttüm sizi diye diye öyle güzel işlemiş ki.
önce kayınvalidemin yanına gitsek ona bile alınıyor. istiyor ki gözde hep kendi olsun. bana da yapmaya çalışıyor ama ben uzak olduğum için şu anda bir sıkıntı yok.
ama duruma göre bakın mesela kv sizin yerinize mi koymaya çalışıyor kendini, çocuğunuza sizi unutturmaya çalışması gibi davranışları var mı?
benim annemler de çok düşkündür torunlarına. ama yengem çalışırken annem sürekli annelerinin en güzel anne olduğunu, annen gelecek gezmeye götürecek, senin için çalışıyor gibi şeyler söylerdi ki çocuklarla yengem arasında hiç problem olmadı.
ben abartılacak bir şey görmedim açıkcası. Torununa aşırı düşkün olabilir benim kayınvalidem de bütün torunlarına ismi ve anne şeklinde hitap ettirirdi xxxanne gibi. Hiç yadırgamadım yada kızımı elimden almaya kalkıyor gibi düşünmedim onlara gittiğimizde alırdı çocuğu kucağına akşama kadar onunla uğraşırdı. O şimdi mezarda ve kızım yanımda alıp götürmedi yani ..
kendi sucun kim dedi sana altı üstlü otur diyeArkadaslar artik ne yapacagimi sasirdigim bir konuyu paylasmak istiyorum. Artik psikolojim bozulmaya basladi ve hayattan zevk alamaz oldum. Ben 4 yillik evliyim ve kayinvalidemlerle altli üstlü oturuyoruz. Oglum var 10 aylik. Esimin ailesi oglumu kendi evlatlari gibi seviyorlar. Kayinvalidem oglumu sevdigim an suratini asiyor. 1 haftalikti oglum; emzirdikten sonra kucagimdan aliyorlardi. tekrar agladiginda emzirmek istiyordum, ki bunu yapmam gerekiyordu sütümün cogalmasi icin, lakin duymamazliktan geliyorlardi oglumu vermiyorlardi- yada biz sakinlestiririz onun karni ac degil diyorlardi. sütüm hic cogalmadi zaten hem bu yüzden hem üzüntüden. onlara indigimde oglumu aninda kucagimdan aliyorlar ve iyi niyetli bir müdahelede dahi bulunsam(mesela- ogluma tatli seyler vermeyelim dedigimde), beni bozuyorlar surat asiyorlar. kayinvalidem ogluma "annesinin yavrusu, oglum gel anneye" diye hitap ediyordu, artik patladim. öyle deme seni babaannesi olarak bildin dedim. gitti esime sikayet etti, ne varmis ki bunda falan demis. tartistik bana diyorki sen evladimi benden ayirmaya calisiyorsun. bahsettigi kisi evladi degil torunundan bahsediyor. artik kafayi yemek üzereyim. zaten evledigimizden beri devamli emri vaki yapiyorlar hergün asagi cagiriyorlar, gitmeyince surat asiyorlar. ne söylesemnasil konussamdevamli beni takipte, konusma tarzima karisiyor, devamli beni süzüyor. hatami ariyor ve ogluna sikayet ediyor. esim arada kaliyor. kocasinida parmagina dolamis zaten. devamli iyilik melegi görünümünde beni cildirtiyor. icli disli olmak istiyor ama bende evimde yemegimi yapayim normal insanlar gibi yasayayim istiyorum. bu yüzden gayet mesafeliyim. gidip gelmeyeyim demiyorum zaten gemen hemene hergün görüsüyoruz ama saatlerce görüsmek istemiyorum. zaten sohbet muhabbet yok. yaptigi sirf oglumu alip diger odada oynamak. oglumun sagliksal bir sorunundan dolayi dikkat etmemiz gereken seyler vardi, onlari bile dikkate almiyordu. esim konustugunda "tamam oglum dikkat ederim" diyordu ama o yokken yine tersini yapiyordu, ogluma cocuk arabasi aldim diye küstü. neymis efendim onunda hevesi varmis o almak istemismis. artik tartismaya basladik yüzgöz olunca böyle oluyor.bana sen hep surat asiyorsun bizim huzurumuzu bozdun dedi. esim gitti konustu ben tartismanizi istemiyorum dedi. tamam oglum demis. onun yaninda dünya iyisi, o yokken sirf oglumla ilgileniyor benimle dogru dürüst konusmuyor bile. ve evde oldugum hergün kayinpederim arayip cocugu asagi getir sevecem diyor. ben ne yapacagim? ayri eve tasinmamiz imkansiz, esim ikinci cocugu istiyor ve cok kafam karisik:-(
iste anlatmak istedigim buydu ama bazi arkadaşlaranlamiyor...
annesi dururken cocugu annenin kucağından alip emzirmeye kalkmak nedir?
toruna anne dedirtmek nedir?
nedir efendim bunlar.. bunlar psikolojik sorunlardir... baska izahati yok!
ayrı eve taşınmadıgın sürece ıkıncı cocukta yok de eşine bukadar basitArkadaslar artik ne yapacagimi sasirdigim bir konuyu paylasmak istiyorum. Artik psikolojim bozulmaya basladi ve hayattan zevk alamaz oldum. Ben 4 yillik evliyim ve kayinvalidemlerle altli üstlü oturuyoruz. Oglum var 10 aylik. Esimin ailesi oglumu kendi evlatlari gibi seviyorlar. Kayinvalidem oglumu sevdigim an suratini asiyor. 1 haftalikti oglum; emzirdikten sonra kucagimdan aliyorlardi. tekrar agladiginda emzirmek istiyordum, ki bunu yapmam gerekiyordu sütümün cogalmasi icin, lakin duymamazliktan geliyorlardi oglumu vermiyorlardi- yada biz sakinlestiririz onun karni ac degil diyorlardi. sütüm hic cogalmadi zaten hem bu yüzden hem üzüntüden. onlara indigimde oglumu aninda kucagimdan aliyorlar ve iyi niyetli bir müdahelede dahi bulunsam(mesela- ogluma tatli seyler vermeyelim dedigimde), beni bozuyorlar surat asiyorlar. kayinvalidem ogluma "annesinin yavrusu, oglum gel anneye" diye hitap ediyordu, artik patladim. öyle deme seni babaannesi olarak bildin dedim. gitti esime sikayet etti, ne varmis ki bunda falan demis. tartistik bana diyorki sen evladimi benden ayirmaya calisiyorsun. bahsettigi kisi evladi degil torunundan bahsediyor. artik kafayi yemek üzereyim. zaten evledigimizden beri devamli emri vaki yapiyorlar hergün asagi cagiriyorlar, gitmeyince surat asiyorlar. ne söylesemnasil konussamdevamli beni takipte, konusma tarzima karisiyor, devamli beni süzüyor. hatami ariyor ve ogluna sikayet ediyor. esim arada kaliyor. kocasinida parmagina dolamis zaten. devamli iyilik melegi görünümünde beni cildirtiyor. icli disli olmak istiyor ama bende evimde yemegimi yapayim normal insanlar gibi yasayayim istiyorum. bu yüzden gayet mesafeliyim. gidip gelmeyeyim demiyorum zaten gemen hemene hergün görüsüyoruz ama saatlerce görüsmek istemiyorum. zaten sohbet muhabbet yok. yaptigi sirf oglumu alip diger odada oynamak. oglumun sagliksal bir sorunundan dolayi dikkat etmemiz gereken seyler vardi, onlari bile dikkate almiyordu. esim konustugunda "tamam oglum dikkat ederim" diyordu ama o yokken yine tersini yapiyordu, ogluma cocuk arabasi aldim diye küstü. neymis efendim onunda hevesi varmis o almak istemismis. artik tartismaya basladik yüzgöz olunca böyle oluyor.bana sen hep surat asiyorsun bizim huzurumuzu bozdun dedi. esim gitti konustu ben tartismanizi istemiyorum dedi. tamam oglum demis. onun yaninda dünya iyisi, o yokken sirf oglumla ilgileniyor benimle dogru dürüst konusmuyor bile. ve evde oldugum hergün kayinpederim arayip cocugu asagi getir sevecem diyor. ben ne yapacagim? ayri eve tasinmamiz imkansiz, esim ikinci cocugu istiyor ve cok kafam karisik:-(
Bir psikolog/psikiyart gibi yaptığınız yorumlara katılmıyorum. Torununa anne dedirtmek (tabi torunun bebek olduğuna dikkat çekelim) psikolojik bir vaka değildir.
Konu sahibinin kayınvalidesinin yaptıklarının daha fazlasını bana öz be öz annem yaptı. Torun çok daha tatlıdır büyükler için. Ben çocuğumu alıp eve dönerken arkamızdan lafları sıralardı. Sanırdınız ki düşmanıyım onun. Sütüme bahane bulur, anneliğime bahane bulur vs. vs. Kıskançlıktan gözü dönerdi. Tabi buna babamda eklenince o koalisyonun karşısında durmak zordu benim için. Kaldı ki ücretsiz iznimi bile yarıda kestirdi ve "zaten sütün bi halta yaramıyo, sen git işe başla ne duruyorsun boş boş buralarda" demişti.
Tabi konu anne olunca her şeyini sineye çekmiştim. Kayınvalide bunların %1 ini yapsan herhalde ortalık ayağa kalkardı.
Şimdi, konu sahibi haksız mı? Tabiki değil, kızmakta, kıskanmakta veya benzer şeylerde haklı. Ama malesef yaslılar böyleler işte. Torunu sahipleniyorlar. Ben etrafımda hep böyle gördüm.
Şimdi benim koca oğlum var, evlenirse ve torun sahibi olursan böyle davranmıyacağım diyorum ama tabiki başa gelmedikten sonra konuşmak kolay gelir.
Sonuç olarak, konu başlığınız bile şaşırtıcı. "eşimin ailesi bebeğimi aşırı seviyor" diye bir konu başlığı gerçekten ironik olmuş.
Katlanıp katlanmamak, bunu sorun edip etmemek tabiki konu sahibine ait.