üzüldüm durumunuza,benim fikrimce eşinizin size anlayışla yaklaşması gerekirdi neyse ailevi durumlara karışmamak gerek ama ben kendi fikrimi söyleyeyim,,ben hayvanseverim hayvansever olmayan kişilerde olabilir tabi bu kötü ama ne yapalım bu durumlarda yaşanıyor kabul etmek gerek.hani sizin için söylemiyorum yanlış anlamayasın ama ben kendim olsam sonuna kadar karşı çıkardım eşime bu tutumu yüzünden kıyamazdım veremezdim başkasına...benim kedim var tüylümü tüylü çoğu tedirgin kişilik taşıyan akrabam evime gelmiyor kedi tüyü bilmemne diye eksik olsun gelmesinler zaten,,onlar geldikleri zaman ben kedimi odaya kapatamam hapsedemem kusura bakmasın kimse valla...benim nişanlımda sevmez pek evde hayvan ama umrumda değil kedişim hakkında tek kelime ettiği zaman cevabını alır savunurum sen sevmiyor olabilirsin ben seviyorum saygı göster diyorum bebekliğinden beri benimle yaşayan büyüttüğüm bir çoçuk gibi hastalandığında üzüldüğüm kedişimi kimseye değişmem,,karşımdaki insan bana değer veriyosa eğer benim değer verdiklerimede anlayışlı olmalı.... o benim hayatımın parçası olmuş birileri onu istemiyor diyede atamam kusura bakmasın...