çocuğun hayatımı kısıtlayacağı düşüncesine katılmıyorum çünkü sosyal hayatım zaten gece kulüplerinde barlarda gece gündüz dans etmeyi seven sık sık tatillere çıkmadan duramayan inssanlar gibi aktif değil yani tabi bende severim bunları ama ayda yılda bir yaparız tadı damağımızda kalır bana göre yeterli beni tatmin eder yani. Eşim benim kadarda değil ona göre hiç gitmesekte olur. Bir tek halısaha maçlarına çok düşkün onada benide götürüyor izlemeye benim de hoşuma gidiyor onu izlemek ama beni kesmiyor işte birtek bu...bizi bir aile olarak görüp görmediğini sorgulamaya başladım artık. acaba benimle sadece cinselliği meşrulaştırmak içinmi evlendi diye düşünüyorum. Çünkü gerçekten bana net bir şekilde fikrini söylememesi bana herşeyi düşündürüyor... okadar kafam karışıkkii...istediğim herşeyi elde etmesini bildim ama bu konuda hiç birşey yapamıyorum buda benim yapıma uymuyor kendimi çok kötü yenilmiş gibi hissediyorum
bence bizim saatin pili bitmiş.Benim biyolojik saatim bozuk galiba
İç çekip cevap verdiyse sağlıkla ilgili söyleyemediği birşeyde olabilir. Bence açıkça konuşun eşinizle...eşimde bende farklı kamu kurumlarında çalışıyoruz, ben 25 yaşındayım eşim 27 yaşında 1 yıllık evliyiz. ilk bakışta yeni evliyiz belki şartlar daha iyi hale gelebilir diye düşünebilirsiniz fakat bu benim içimdeki çoçuk sahibi olma isteğini erteleyemiyor..okadar çok çocuk sahibi olmak istiyorumki arkadaşlarımın çocuklarını severken kucağımdan bırakmak istemiyorum. yani neden anlayamıyorum bunu ona açıkça da söyledim çocuğumuz nezaman olacak diye sordum düşünceli bir şekilde içini çekti ama cevap vermedi Maddi olarak büyük bir sıkıntımız yok çok şükür zaten evimizde kendimizin. herşey vaktinde güzel değilmi şimdi düşünsek belki hemen olmayacak belki tedavi olmak zorunda kalıcaz artık günümüzde hemen hemen herkes tedavi görmek zorunda kalıyor bunun için.kendini hazır hissedip hissetmediğini anlamaya çalışıyorum çocukları çok seviyor genel olarak ama neden istemediğini anlayamıyorum, istemiyorum da demiyor istiyorum da demiyor...ben baskı da yapmak istemiyorum bu konuda bir kez açıkça söyledim ondan sonra dile getirmedim ama çok istiyorum ..
Belki de saat bile yokbence bizim saatin pili bitmiş.
eşimde bende farklı kamu kurumlarında çalışıyoruz, ben 25 yaşındayım eşim 27 yaşında 1 yıllık evliyiz. ilk bakışta yeni evliyiz belki şartlar daha iyi hale gelebilir diye düşünebilirsiniz fakat bu benim içimdeki çoçuk sahibi olma isteğini erteleyemiyor..okadar çok çocuk sahibi olmak istiyorumki arkadaşlarımın çocuklarını severken kucağımdan bırakmak istemiyorum. yani neden anlayamıyorum bunu ona açıkça da söyledim çocuğumuz nezaman olacak diye sordum düşünceli bir şekilde içini çekti ama cevap vermedi Maddi olarak büyük bir sıkıntımız yok çok şükür zaten evimizde kendimizin. herşey vaktinde güzel değilmi şimdi düşünsek belki hemen olmayacak belki tedavi olmak zorunda kalıcaz artık günümüzde hemen hemen herkes tedavi görmek zorunda kalıyor bunun için.kendini hazır hissedip hissetmediğini anlamaya çalışıyorum çocukları çok seviyor genel olarak ama neden istemediğini anlayamıyorum, istemiyorum da demiyor istiyorum da demiyor...ben baskı da yapmak istemiyorum bu konuda bir kez açıkça söyledim ondan sonra dile getirmedim ama çok istiyorum ..
çocuğun hayatımı kısıtlayacağı düşüncesine katılmıyorum çünkü sosyal hayatım zaten gece kulüplerinde barlarda gece gündüz dans etmeyi seven sık sık tatillere çıkmadan duramayan inssanlar gibi aktif değil yani tabi bende severim bunları ama ayda yılda bir yaparız tadı damağımızda kalır bana göre yeterli beni tatmin eder yani. Eşim benim kadarda değil ona göre hiç gitmesekte olur. Bir tek halısaha maçlarına çok düşkün onada benide götürüyor izlemeye benim de hoşuma gidiyor onu izlemek ama beni kesmiyor işte birtek bu...bizi bir aile olarak görüp görmediğini sorgulamaya başladım artık. acaba benimle sadece cinselliği meşrulaştırmak içinmi evlendi diye düşünüyorum. Çünkü gerçekten bana net bir şekilde fikrini söylememesi bana herşeyi düşündürüyor... okadar kafam karışıkkii...istediğim herşeyi elde etmesini bildim ama bu konuda hiç birşey yapamıyorum buda benim yapıma uymuyor kendimi çok kötü yenilmiş gibi hissediyorum
Son paragrafa katılmıyorum. Bu sorumlulukları almak istemeyen bireyler çocuk sahibi olmuyorlar."çocuğun hayatımı kısıtlayacağı düşüncesine katılmıyorum" diyorsunuz ama henüz çocuğunuz yok. Ben de öyle derdim; ben pimpirikli bir anne de değilim; çocuk ile her yere gidilir de derdim bunlar doğru.
ama çocuk da bir birey ve fiziksel olarak daha güçsüz olduğu için de onun istekleri daha ön planda oluyor.
Benim oğlum 4,5 yaşında ve yazın ... yere gitmeyelim, denizi çok soğuk diyor. Sadece gezme tozma değil içerik de etkileniyor.
Yani hayatınız değişiyor; en basit örnek çocuğun uyanık olduğu zamanlarda TV açmıyorsunuz; biraz büyüyünce çizgi film izliyor... sizi eşiniz ile konuşturmuyor; ilk cümlede o alternatif bir şeyler buluyorrr
bunların hepsi hayatın gerçeği ama kimse de çocuk yapmaktan vazgeçmiyor; ama ben yine de eşinizin sağlık ile ilgili endişeleri olduğu için bu konudan uzak kaldığını düşünüyorum.
Ben çocuğu asla düşünmeyen 29 yaşında biriyim. Hani zamanım da geçiyor ama eşim de ben de düşünmüyoruz, bunun aileyi tamamlamayla ilgisi yok. Ben eksik bir şey hissetmiyorum mesela. Motosiklete atlayıp gezmeye çıkmak, kafamıza estiğinde gece yürüyüşe çıkmak, istediğimiz filmi istediğimiz zaman izlemek, tatil günlerinde gece yarılarına kadar oturup öğlene kadar uyumak büyük rahatlık. Canım istemezse temizlik dahi yapmıyorum, hadi bugün dışarıdan yiyelim diyorum. Çocuk olunca tuvalete gitmeniz bile kısıtlanacak. Ömrünüz artık ona göre şekillenecek ve her insan buna kolayca evet diyemeyebilir. Henüz yeni bir evlilik acele etmeyin bence.çocuğun hayatımı kısıtlayacağı düşüncesine katılmıyorum çünkü sosyal hayatım zaten gece kulüplerinde barlarda gece gündüz dans etmeyi seven sık sık tatillere çıkmadan duramayan inssanlar gibi aktif değil yani tabi bende severim bunları ama ayda yılda bir yaparız tadı damağımızda kalır bana göre yeterli beni tatmin eder yani. Eşim benim kadarda değil ona göre hiç gitmesekte olur. Bir tek halısaha maçlarına çok düşkün onada benide götürüyor izlemeye benim de hoşuma gidiyor onu izlemek ama beni kesmiyor işte birtek bu...bizi bir aile olarak görüp görmediğini sorgulamaya başladım artık. acaba benimle sadece cinselliği meşrulaştırmak içinmi evlendi diye düşünüyorum. Çünkü gerçekten bana net bir şekilde fikrini söylememesi bana herşeyi düşündürüyor... okadar kafam karışıkkii...istediğim herşeyi elde etmesini bildim ama bu konuda hiç birşey yapamıyorum buda benim yapıma uymuyor kendimi çok kötü yenilmiş gibi hissediyorum
canım çok teşekkürler herşey gönlünüzce olsun inşallah istiyorsanız Allah versin.. darısı başımızabenim eşim de aynı ydi 2 hafta önce adet gecikmesi yaşadım...ttabi ikimizde acaba hamile miyim diye düşündük...eeşim öyleyse olsun inşallah bende istiyorum dedi. ..sşok oldum resmen... istemeyen adam bi anda ihtimal i bile kabullendi...
belki senin eşine de böyle bi şok lazım...
adetim gecikti acaba hamile miyim de...
bi tepkisini ölç bakalım ne diyecek...
kesinlikle katılıyorum çok haklısın. insan bir şeyi körü körüne istememli .Son paragrafa katılmıyorum. Bu sorumlulukları almak istemeyen bireyler çocuk sahibi olmuyorlar.
Bence herkes çocuk sahibi olmamalı zaten. Sırf anne olayım diye doğuranların çoğu hayatı kendine de, çocuğa da zindan ediyor.
Çocuk yüzünden rahatının kaçtığını düşünüyor çünkü. Ama bunun sorumlusu aslında çocuk değil. Bunları hesaba katmayan annede suç.
Dolayısıyla kendine güvenmeyen, "Ama çocuk olmadan da olmaz ki." diyen lütfen ama lütfen doğurmasın.
ya arkadaşım ne kadar doğru yazmışsın gerçekten etraflıca düşündükçe gözümün önüne örnekler geliyor yazan birkaç forumdaşta dahil.. gerçekten çocuk sahibi olmak için olmuşlar ve hayatlarından hobilerinden ettikleri fedakarlıklarından şikayet etmekten çocuklarına yaptıkları anneliği gözden geçirmeye fırsat bulamıyorlar. sonuçta dünyaya gelen hayata sıfırdan hiç birşey bilmeyerek başlayan bir canlı getiriyoruz dünyaya o bizim için eşsiz bir sanat eseri olabilir tabiki iyi bir anne olmak için birşeylerden fedakarlık etmek gerekecek, uykumuz sosyal hayatımız vs...gerekçemiz çocuk daha önemli ne olabilirki zaten bi zahmet okadarda olacak..Son paragrafa katılmıyorum. Bu sorumlulukları almak istemeyen bireyler çocuk sahibi olmuyorlar.
Bence herkes çocuk sahibi olmamalı zaten. Sırf anne olayım diye doğuranların çoğu hayatı kendine de, çocuğa da zindan ediyor.
Çocuk yüzünden rahatının kaçtığını düşünüyor çünkü. Ama bunun sorumlusu aslında çocuk değil. Bunları hesaba katmayan annede suç.
Dolayısıyla kendine güvenmeyen, "Ama çocuk olmadan da olmaz ki." diyen lütfen ama lütfen doğurmasın.
bu arada nekadar çok çocuk istemeyen kadın varmışherkes bana çoccuğum olursa hayatımda nelerden vazgeçmek zorunda kalacağımı nelerden mahrum olacağımı yazmış.. ama kimse hayatıma neler katabileceğini yazmamış. eşimin istememe sebebi şu anda meçhul. tahminlerimize göre hazır hissetmiyor. ama bunun sebebini üzerine gitmeden dolaylı yollardan öğrenip paylaşacağım. inşallah sağlık sorunu değildir diyeceğim kocacıma kıyamamam ama duygusal olma sebebi beni ürkütüyor. peki ben bu durduramadığım isteğimi nasıl dizginleyebilirim