Bu arada bu benim tecrübem belki herkesin böyle olmaz.
Evlilikte zaman geçtikçe, paylaşılanlar arttıkça eşler arasında bağ güçleniyor.
Daha yenisiniz.
Benim eşim ilk yıllar benimle ailemi aramadın, sev onları, abim o benim kavgalarini o kadar çok ederdi ki.. Onu bırakacağımı söylediğimde bile pek etkilendiğini, korktuğunu hissetmezdim.
Hissettiğim onların çok kıymetli olduğu benim ise bir hiç olduğumdu.
Yıllar geçtikçe benimle ettiği o saçma kavgaları bıraktı. Artık bırakır giderim mutlu mutlu yaşarsınız.
Ohh baban sana gönlüne göre gelin de bulur gibi espriler bile yapsam bozuluyor.
Bensiz bir hayatı düşlemeyi bırak konuşmak bile zoruna gidiyor hissediyorum.
Aramam, sormam ailesine değer vermem.
Hak etmiyorlar çünkü.
Bunların lafını etmemeyi, evliligimizi onlar için hırpalamamayi öğrendi.
Elbette bugünlere kolay gelinmiyor.
Sakin olun.
Ilgiyi üzerinden çekin.
Ailesi elbette kıymetli ama sizin yeriniz de ayrı..
