insan elbet herseyi düşünüyor, hersey aklına geliyor. hersey bizim için sonucta. ama düşünüyorum işte kafayı yiyecek gibi oluyorum ben mi abartıyorum elle tutulur bir sebep yok mu acaba diye. cok kararsızım ve beni bu düşünceye yaklastıran en güçlü sebep benden çocuk yapmak istememesi. bu nedenle kendimi eksik hissediyorum. kendisinden çocuk istenmeyecek neyim var acaba diye sorguluyorum inanın.o kadar hesapcı ve kitapcı ki ve bir de bunları o kadar içinden yapar ki asla düşüncelerini paylaşmaz insanla.
içten pazarlıklı,eşiyle hiçbirşey paylaşmayan insanla nasıl yaşanır ki...
her an acaba aklından neler geçiriyor,benle pilanları ne diye geçer insanın aklından.
çocuk yapmak istememesini bi kenara bırak artık.
yapmasında zaten.
emin ol sizin sorununuz çocuk değil.
bir evladınız olsa emin ol şuan ki iletişim kuramama sıkıntınız daha da zor bir boyut alır.
şuan düşüneceğin şey çocuk olmasın.
ben bu adamla bir ömür geçirebilir miyim?
bunu sor kendine..
zannetmiyorum ki geçirebilesin.
eşin çocuk çocuk diye yalvarsa dahi asla düşünme.
senin şuan çok daha önemli sorunların var.
tahmin edebiliyorum anne olma dürtülerini engelleyemiyorsun,
ama aklına sık sık şu manzarayı getir.
çocuğunuz var ama eşin ikinizi bir kenara atıp ailesini 1.planda tutuyor,
seninle hiç birşey paylaşmıyor....
bu sıkıntılarla evladın için nasıl mutlu anne olabilirsin?
duyguların ön planda gördüğüm kadarıyla ama şuan mantığını devreye sokma zamanı.
benim biraz gözüm karadır.şuan ben senin yerinde olsam çoktan kararımı verip uygulamıştım bile,
fakat sende o cesaret yok henüz ama olmalı.
inan bu adamla mutlu olamazsın.
çıkarcı,içtenpazarlıklı,aile delisi....
bir kadının en tahammül edemeyeceği huylar bir adamda toplanmış..
o yüzden sana tavsiyem otur tart.boşansam ne olur ne kaybederim,
evli kalırsam benden neler gider?
eğer vereceğin cevaplarda dürüst olursan kararında ortaya çıkar zaten.