- 11 Eylül 2011
- 442
- 323
üzgün bile değilim sadece hissizim diyebilirim.
3yılı aşkın süredir evliyim. biz de pek cok yıpratıcı, üzücü şeyler yaşadık. en son yaz aylarında birkaç hareketinden sonra iyice eşimden soğudum. zaten o da bana karsı pek sıcak değildi.artık ben de soğuyunca iyice iki yabancı haline geldik. ne kadar canımı acıtsa da artık onun beni sevmediğine inanıyorum.birbirimize karsı saygımızı hiç yitirmedik. hiç bir kötü lafını duymadım, ben de ona söylemedim. ama varsa yoksa ailesi ve akrabaları. bunu bile yüzüne vurdugumda inkar etmedi. ben seninin için 3. sıradayım dedim evet öyle dedi. ama sanırım aylardır kafamı kemiren içimi içten içten yiyip bitiren benden çocuk yapmaya hevesli olmaması. hatta bunu hiç istememesi. en son artık bana bu konuda istediği hayatı anlattı, eğer ben o hayatı kabul edersem çocuk isteyecekmiş; etmezsem de böyle yaşamaya devam edicez. son yıllarda tek düşündüğü şey ailesi.
bu yıl tayin isteme hakkımız var ve artık hiç olmadıgı kadar kendi memleketine tayin isteyip oldugumuz yerden gitmek istiyor. ben onun memleketine gitmek istemesem de..
inanın ailesini sevmeeyi de cok isterdim keşke sevebilseydim cok denedim ama olmuyor. maalesef düğün zamanında içime giren şeyler bir türlü çıkmadı. en ufak bi seviyesizlik yaşamadık ama zaman gecmesine ragmen halen mesafeliyiz, soğuğuz birbirimize karsı. ve ben asla eşimin memleketine gitmek de istemiyorum. gidersek hepten kopacagımıza eminim. aslında o kadar cok sey var ki anlatacak ama en cok canımı sıkan beni sevmemesi. bana cok asıktı, ben de ona. ama zamanla kaybettik. beni düşündüğünü gösteren en ufak bir sevgi hareketi, gözlerinde bir ışık yok. alyansını evliliğin başlarında takıyordu parmagı alerji olunca bırakmıstı sonra hepten bıraktı, ben yeni yüzük yaptıralım desem de takmam ki diyor. insan gün içinde bir kez eşini arayıp sormaz mı sesini duymak istemes mi kaç kez söyledim hiç umursamadı. bikaç gün ben dedim diye aradı sonra aksam zaten görüşüyoruz ne gerk var oldu. inanın onun için hiçbir değerim yok gibi geliyor. bir sey almak isterim o kadar pintidir ki ne gerek var diye benle dalga gecmeye baslar hemen ben savurgan olurum.kendi cebimdeki parayı bile harcayamamak kac kez gücüme gitti.
yaz tatilinde arabayla şehir içinde şuraya götür, buraya götür diyemedim bile yine ne gerek var diye işi yokusa sürer diye. ama maalesef kardesi denize gitmek istiyor diye 100 km ötede bi yere gideriz. bir de babası memleketine arabayla gitmek istiyormus(biraz gösterişi sever kendisi) ama arabaları yok tabi, bizim arabamızla 10 saatlik memleketlerine eşimle gidip kalcaklarmıs seneye yazın(eşim ve ailesi). onlar plan yaptıktan sonra en son ben ögreniyorum tabi. bir de böyle çifte standartlarımız var işte.
tüm bunlar birikti içimde, hiçbirini söyleyemedim ama. kavga bile etmiyoruz artık. ben sadece kendi kabuguma cekildim, o da öyle.gelecekle ilgili hiçbir şey konusmak dahi istemyorum. cok umutsuzum
sadece dertleşmek biraz rahatlamak istedim. zaman ayıran herkese tesekkürler
3yılı aşkın süredir evliyim. biz de pek cok yıpratıcı, üzücü şeyler yaşadık. en son yaz aylarında birkaç hareketinden sonra iyice eşimden soğudum. zaten o da bana karsı pek sıcak değildi.artık ben de soğuyunca iyice iki yabancı haline geldik. ne kadar canımı acıtsa da artık onun beni sevmediğine inanıyorum.birbirimize karsı saygımızı hiç yitirmedik. hiç bir kötü lafını duymadım, ben de ona söylemedim. ama varsa yoksa ailesi ve akrabaları. bunu bile yüzüne vurdugumda inkar etmedi. ben seninin için 3. sıradayım dedim evet öyle dedi. ama sanırım aylardır kafamı kemiren içimi içten içten yiyip bitiren benden çocuk yapmaya hevesli olmaması. hatta bunu hiç istememesi. en son artık bana bu konuda istediği hayatı anlattı, eğer ben o hayatı kabul edersem çocuk isteyecekmiş; etmezsem de böyle yaşamaya devam edicez. son yıllarda tek düşündüğü şey ailesi.
bu yıl tayin isteme hakkımız var ve artık hiç olmadıgı kadar kendi memleketine tayin isteyip oldugumuz yerden gitmek istiyor. ben onun memleketine gitmek istemesem de..
inanın ailesini sevmeeyi de cok isterdim keşke sevebilseydim cok denedim ama olmuyor. maalesef düğün zamanında içime giren şeyler bir türlü çıkmadı. en ufak bi seviyesizlik yaşamadık ama zaman gecmesine ragmen halen mesafeliyiz, soğuğuz birbirimize karsı. ve ben asla eşimin memleketine gitmek de istemiyorum. gidersek hepten kopacagımıza eminim. aslında o kadar cok sey var ki anlatacak ama en cok canımı sıkan beni sevmemesi. bana cok asıktı, ben de ona. ama zamanla kaybettik. beni düşündüğünü gösteren en ufak bir sevgi hareketi, gözlerinde bir ışık yok. alyansını evliliğin başlarında takıyordu parmagı alerji olunca bırakmıstı sonra hepten bıraktı, ben yeni yüzük yaptıralım desem de takmam ki diyor. insan gün içinde bir kez eşini arayıp sormaz mı sesini duymak istemes mi kaç kez söyledim hiç umursamadı. bikaç gün ben dedim diye aradı sonra aksam zaten görüşüyoruz ne gerk var oldu. inanın onun için hiçbir değerim yok gibi geliyor. bir sey almak isterim o kadar pintidir ki ne gerek var diye benle dalga gecmeye baslar hemen ben savurgan olurum.kendi cebimdeki parayı bile harcayamamak kac kez gücüme gitti.
yaz tatilinde arabayla şehir içinde şuraya götür, buraya götür diyemedim bile yine ne gerek var diye işi yokusa sürer diye. ama maalesef kardesi denize gitmek istiyor diye 100 km ötede bi yere gideriz. bir de babası memleketine arabayla gitmek istiyormus(biraz gösterişi sever kendisi) ama arabaları yok tabi, bizim arabamızla 10 saatlik memleketlerine eşimle gidip kalcaklarmıs seneye yazın(eşim ve ailesi). onlar plan yaptıktan sonra en son ben ögreniyorum tabi. bir de böyle çifte standartlarımız var işte.
tüm bunlar birikti içimde, hiçbirini söyleyemedim ama. kavga bile etmiyoruz artık. ben sadece kendi kabuguma cekildim, o da öyle.gelecekle ilgili hiçbir şey konusmak dahi istemyorum. cok umutsuzum
sadece dertleşmek biraz rahatlamak istedim. zaman ayıran herkese tesekkürler