İnsanların iyi niyetini, sevgisini, ilgisini dipsiz zannedip bile bile kanırtıp sömürüyorsunuz sonra artık bam dedikleri noktada anlıyorsunuz ki kuş uçuyor. Sonra pişmanlık vs. vs.
Bunları dürüstçe itiraf etmeniz, kendinizi eleştirebiliyor olmanız çok güzel çünkü genelde ama o da... ama ben.. diye başlayan savunma cümleleri kurulur.
Evli barklı adama psikopatça ne etraf resmi, ne kıskançlığı, hele ki onu ailesine rencide etmek, ailesini rencide etmek..
Bu adam gerçekten seviyormuş ani karar vermemiş. Beklemiş, sabretmiş, şans vermiş, gerçekten bitmiş ve dürüstçe söylemiş.
Aslında doğrusu adama geri kalan hayatında huzur vermek ve daha fazla sorun yaratmadan gitmek, bu telafi eder.
Ama illa da geri kazanacağım diyorsan (asla eskisi gibi olmayacağını bil) bırak nefes alsın biraz, bunalmaktan ölmüş. Sonra hiç onu suçlamadan, ama sen de... demeden al karşına sakince hatalarını kabul ettiğini onu kaybetmek istemediğini söyle ve bunu UYGULA. Bu adam sevgisine yenilip saf duygularla davranır ve seni affederse 3 gün sonra eskiye dönme, bu sefer inancını kırmış olursun çünkü. Üstü makyajlı günlere, İzmir'de 2 romantik güne değil, gerçek hayatında düzelmee ihtiyacı var bu adamın. Özür dilerim ama Allah sizin gibi davrananları ıslah etsin. Sevmek psikopatça kıskanmak değil, bu adamın sizi sevdiği gibi, siz birini sevseydiniz anlardınız..