- 3 Ocak 2021
- 61
- 33
- Konu Sahibi papatya12a
- #1
Selam herkese,
2 senedir devam eden bir ilişkim var.Erkek arkadaşım çok iyi bir insan ve gerçekten kendisine inanılmaz bağlıyım.Hayatıma giren ilk erkek olmasından kaynaklıdır belkide.Ben burada bir bankada çalışmaya başlayacağım yakın zamanda.Kendisi de deniz astsubayı olacak.Hepimiz biliyoruz ki seyir süreleri görev zamanlarının uzunluğu gemide geçirecekleri vakitten dolayısıyla sağlıklı bir aile hayatının olmaması hem kadını hem erkeğide kötü etkiliyor.Erkek arkadaşım bir şekilde halledlir vs dese de evde ona ihtiyacım olduğunda yanımda bulamamak,sofrada tek başıma yemek yemek,yatağımda tek başıma uyumak acaba ne zaman gelicek seyirden,ne zaman gidecek diye düşünmek doğacak çocuğumu babasız büyütmekte istemiyorum.Ona çok ağladım çok dil döktüm ama bir şekilde hallederiz burada işsiz mi kalayım gibi şeyler söylüyor.Beni üzen noktada birlikte olmayı tercih etmek yerine keşke seni kendimden soğutabilsem demesi ve elinden bir şey gelmediğini söylemesi.Üstünde çok baskı var ona da bir şey demek istemiyorum ama artık kendimde değilim.Kendimi toparlayamıyorum gelecek ile ilgili plan kuramıyorum.21 yaşındayım.Eğitime gitse eğitim senesi 2 sene,zorunlu gemi görev senesi 9 sene hayatımızdan11 sene geçtip gidecek bile.Hayatımı şuan tamamen kısıtlanmış hissediyorum.Aileme bir şey anlatamıyorum arkadaşlarıma da.Bir kaç zamandır düşünmekten sağlık sorunu yaşar oldum.Bana akıl verin destek çıkın lütfen.
Yoksa kendime zarar vereceğim.
2 senedir devam eden bir ilişkim var.Erkek arkadaşım çok iyi bir insan ve gerçekten kendisine inanılmaz bağlıyım.Hayatıma giren ilk erkek olmasından kaynaklıdır belkide.Ben burada bir bankada çalışmaya başlayacağım yakın zamanda.Kendisi de deniz astsubayı olacak.Hepimiz biliyoruz ki seyir süreleri görev zamanlarının uzunluğu gemide geçirecekleri vakitten dolayısıyla sağlıklı bir aile hayatının olmaması hem kadını hem erkeğide kötü etkiliyor.Erkek arkadaşım bir şekilde halledlir vs dese de evde ona ihtiyacım olduğunda yanımda bulamamak,sofrada tek başıma yemek yemek,yatağımda tek başıma uyumak acaba ne zaman gelicek seyirden,ne zaman gidecek diye düşünmek doğacak çocuğumu babasız büyütmekte istemiyorum.Ona çok ağladım çok dil döktüm ama bir şekilde hallederiz burada işsiz mi kalayım gibi şeyler söylüyor.Beni üzen noktada birlikte olmayı tercih etmek yerine keşke seni kendimden soğutabilsem demesi ve elinden bir şey gelmediğini söylemesi.Üstünde çok baskı var ona da bir şey demek istemiyorum ama artık kendimde değilim.Kendimi toparlayamıyorum gelecek ile ilgili plan kuramıyorum.21 yaşındayım.Eğitime gitse eğitim senesi 2 sene,zorunlu gemi görev senesi 9 sene hayatımızdan11 sene geçtip gidecek bile.Hayatımı şuan tamamen kısıtlanmış hissediyorum.Aileme bir şey anlatamıyorum arkadaşlarıma da.Bir kaç zamandır düşünmekten sağlık sorunu yaşar oldum.Bana akıl verin destek çıkın lütfen.
Yoksa kendime zarar vereceğim.