- 26 Şubat 2020
- 100
- 48
Spinal anestezi ile sezaryen oldum. Doğumdan hiç korkmadım çünkü ilk doğumum normal doğumdu ve bu sebeple bebeğim oksijensiz kalarak engelli dünyaya geldi. Buna binaen ikinci doğumu ne olursa olsun sezaryen istiyordum. Zaten son günlerde bebeğimin boynuna iki tür kordon dolanmış olması sezaryeni iki kere zorunlu hale getirdi benim için. Doğuma girerken oldukça soğukkanlıydım. Tek endişem ilk doğumda yaşadığım kabusu tekrar yaşama olasılığımdı. Onu da sezaryen olacak olmam nedeniyle minimum seviyede hissetmeye gayret ediyordum. Anestezide sonra doktorumun da gelmesiyle süreç çok hızlı ilerledi ve dakikalar içinde bebeğimin sesini duydum. Beni en ama en fazla mutlu eden şey onu görmek bile değil sesini duymaktı. Çünkü ilk doğumda bunu yaşayamamıştım. Doğum sürecinde beni korkutan üzen hiçbir şey olmadı çok şükür. Çünkü zaten çok daha ağırlarını daha önce tecrübe etmiş olduğum için yaşadığım her acıyı, ağrıyı çok sevdim. Bebeğime sağlıkla kavuşmuş olmanın verdiği moralle çok kısa sürede toparlandım.
Hikayeniz beni çok etkiledi. Paylaşımınız için çok teşekkür ediyorum, umarım bundan sonra evlatlarınızla birlikte sağlıklı ve mutlu bir ömrünüz olur Eğer aşağıdaki soruları da cevaplayabilirseniz çok sevinirim
- Doğum yaptığınız ameliyathane ortamını hatırlıyor musunuz? Hatırladığınız kadarıyla bu ortamı anlatır mısınız?
- Ameliyat masasında neler yaşadınız, hissettiniz ve düşündünüz?
- Doğum esnasında neler hissettiniz ve düşündünüz?
- Bebeğinizi ilk ne zaman gördünüz?
- İlk kez ne zaman ve nasıl bebeğinize dokundunuz?
- Bebeğiniz ameliyathaneden ne zaman götürüldü?
- Bebeğiniz gittikten sonra ne düşündünüz?
- Doğumda size destek olmak için yanınıza bir yakınınız girdi mi?
- Doğum sürecinde zaman nasıl geçti?
- Dikişler dikilirken neler hissettiniz ve düşündünüz?
- ''Keşke .... olsa daha iyi olurdu'' dediğiniz bir şey oldu mu?