Valla ben de arkadaşımla beraber uzakta olsam da sanki yanındaymışım gibi hissettim yaşadım o stresi...
Arkadaşımın 41. haftası dolmuştu hala doğum belirtileri yoktu.. Doktoru yatış verdi suni sancıyla dneyeceğiz dedi...
Sabah 8 de yatış yapıldı ilk suni sancı sabah 10:00'da verildi.. 8 saat etkisi var dediler 8 saat bekleyeceğiz dediler..
Arkadaşım öyle sancı felan hissetmedi başlarda.. Akşama doğru hafif hafif vuruyor diyordu.. Açılması 2,5 cm iken taktılar epidurali (erken taktılar bana göre).. Kasılma hissediyorum karnım sertleşiyor ama sancım yok diyordu... Böyle böyle gece 1 gibi doğum olur dediler ama bekledik olmadı bir türlü.. AÇılma yavaş ilerliyordu.. Bence açılma 4-5 cm olmadan epidurali taktıkları için doğumu çok yavaşlattı... En son sabaha karşı bir kere doğumhaneye indirdiler 8 cm açıklıkla ama arkadaşım ıkınamıyordu epiduralin etkisinden.. Bir daha odaya çıkardılar.. Epidurali çıkardılar.. Tabi o arada sancıları artmış baya feciydi dedi ama sonra tekrar indirdiler doğumhaneye.. Orda baya bir ıkınmış zorlanmış.. "Ebem çok uğraşmasaydı o kadar açıklıkla sezaryene gidiyordum az daha" dedi.. Biraz zor doğurdu arkadaşım... Sabah 10:00'da başlayan macera diğer sabah 06:00 da bitti ve kızımız sabah 6 da ancak geldi...
Ama sana şunu söyleyeyim.. Ben zorunlu sezaryen oldum...
Arkadaşım sabah bana 06:30 da mesaj atmış ben o ara dalmışım.. Bebeğim 06:00 da doğdu diye..
O kadar dinç o kadar iyiydi ki yarım saatte toparlamıştı kendini..
Normal doğumun güzelliği orada bence..
Ben kendimi düşündüm o ara sezaryenden çıktım ağrılar bir yandan emzirme sıkıntısı oturamama yürümeye çabalama o acı...
O kadar özendim ki arkadaşıma..
Son an insan iyi sancı çekiyor ama sonra kuş gibi hafifliyorsun dedi..
Bu duyguyu o kadar deli gibi yaşamak istiyorum ki..
Rabbim hakkında hayırlısı neyse onu nasip etsin..
Bebeğini sağ salim kucağında göstersin inşallah..