- 10 Şubat 2015
- 51
- 18
- 42
-
- Konu Sahibi necektinbekadin
- #1
İyi akşamlar arkadaşlar
Evet başlıkta da belirttiğim gibi neredeyse tüm yakınlarıma göre ben çok kötü, fesat, yalancı bir insanım...
Artık aklım almıyor anlam veremiyorum gerçekten ben mi kötüyüm dünya mı kötü çözemiyorum...
Çocukluğum hep şiddetle geçti 5 yaşımdan itibaren şiddet gördüm tabi bu hatırlayabildiğim. Çocukluğumu hiçmi hiç yaşayamadım. Adam akıllı sokağa çıkıp oynayamadım ne bileyim giyindiklerimin rengini dahi seçemedim yetişkinliğime hatta evlenene kadar bana ait diyebileceğim bir eşyam olmadı benim eşyam ev halkının eşyasıydı onların eşyası onlarındı.. Sürekli aşağılandım büyüdükçe yaşadıklarım da büyüdü detaya çok girmek istemiyorum babama göre hep kötü biriydim ruhum kötüymüş benim.. Bu yüzden bana o kadar kötü davranmış.. Bakıyorum ailemin sözünden hiç çıkmadım istemedikleri yada yüzlerini yere eğecek hiçbir davranışta bulunmadım azımı açıp bir kere sesimi yükseltmedim.. Peki neydi beni kötü yapan? İşte bunu hiç çözemedim...
28 yaşıma kadar şiddet gördüm hiç bir erkek arkadaşımla ilişkimi ilerletemedim çünkü mesajlaşmam dahi o...puluk olarak nitelendirildi benim ailemde..
30 yaşımda babam yurt dışına çalışmaya gitti biraz rahatladım. Bu sırada eşimle tanıştım bana karşı çok sevecen sıcakkanlı merhametliydi evlendik sorunlar başladı. Yemeğime bulaşığıma temizliğime herşeyime laf etmeye başladı. Ben hiçbirşey bilmiyormuşum o benden daha iyi yaparmış.. Daha sonraları bu söylenenlerin yerini hakaretler almaya başladı defalarca konuştum ağladım ayrılmaya bile kalktım banamısın demedi.. Şimdilerde de bana seni tanıyınca kadınların ne denli yalancı olduğunu anladım diyor.. Ne yaptım sana diyorum bana bir örnek ver diyorum önce bir suskunluk sonra abuk subuk cevaplar. Ben daha önce bir sebepten ağlamıştım eşim nedenini sorduğunda tvdeki habere ağladığımı söylemiştim aslında tamamen ailemle ilgiliydi fakat eşim bunları bana karşı kullandığı için söylemek istememiştim işte benim yalanacılığım bu! Isıtıp ısıtıp önüme sürmesinden bıktım artık.. Bir de ben dediğini yutan biriymişim daha önce sinirle bu eve bir daha ayak basmicam demiştim yine hakaretleri sonucu kendiside dil döküp beni ikna etmişti aradan zaman geçince bunu da kullandı bana karşı... Annem desen hayatı hep borca girmekle geçti hep uyarmışımdır onu anne yapma etme zarar edeceksin diye dinlemedi bildiğini okudu ve sonuç 15 yıldır borç ödüyor.. Eline toplu para geçecek şu sıralar anne para gelince diye söze girmemle kimseye yedirmicem o parayı diye bir karşılık aldım. O kadar ağrıma gittiki anlatamam. Anne dedim bu güne kadar sana maddi bir külfetim oldu mu? Hayır o halde daha lafımın gerisini dinlemeden dinlememeyi bırak benden nasıl böyle bir şey bekliyorsunda beni uyarma gereği hissediyorsun dedim işte ondanda bundada.. Bir sürü lafıgüzaf. Kırıldım haliyle çıktım gittim. Anlamıyorum bilinçsizce para saçtığı için yıllardır parasını çarçur etmesin diye uğraşırım bekarken maaşımı getirir eline sayardım çocukluğumda bakımımı üstlenmesi hariç hayatım boyunca onu hiçbir borca sokmadım tam tersi destek oldum hep. Kardeşlerim desen yaptıkları yanlışları söylersem düzeltmelerini istersem benden kötüsü yok...
Bu güne kadar kimsenin kötülüğünü istemedim kimseden maddi bir beklentim olmadı kimsenin 3 kuruşuna tenezzül etmedim hep hak yemekten korktum hep ALLAHtan cenneti hak edeceğim bir hayat yaşatmasını istedim ve buna uygun olarak dürüst namuslu bir insan olarak yaşamaya çalıştım arkadaşlarıma göre çok iyi bir insanım peki neden benim yakınlarım hakkımda böyle düşünüyor beni bu kadar kötülüyor? Neden beni ezmeye kötülemeye bu kadar meraklılar anlam veremiyorum veremiyorum veremiyorum...
Çok uzun oldu kusura bakmayın içim o kadar doluki...
Evet başlıkta da belirttiğim gibi neredeyse tüm yakınlarıma göre ben çok kötü, fesat, yalancı bir insanım...
Artık aklım almıyor anlam veremiyorum gerçekten ben mi kötüyüm dünya mı kötü çözemiyorum...
Çocukluğum hep şiddetle geçti 5 yaşımdan itibaren şiddet gördüm tabi bu hatırlayabildiğim. Çocukluğumu hiçmi hiç yaşayamadım. Adam akıllı sokağa çıkıp oynayamadım ne bileyim giyindiklerimin rengini dahi seçemedim yetişkinliğime hatta evlenene kadar bana ait diyebileceğim bir eşyam olmadı benim eşyam ev halkının eşyasıydı onların eşyası onlarındı.. Sürekli aşağılandım büyüdükçe yaşadıklarım da büyüdü detaya çok girmek istemiyorum babama göre hep kötü biriydim ruhum kötüymüş benim.. Bu yüzden bana o kadar kötü davranmış.. Bakıyorum ailemin sözünden hiç çıkmadım istemedikleri yada yüzlerini yere eğecek hiçbir davranışta bulunmadım azımı açıp bir kere sesimi yükseltmedim.. Peki neydi beni kötü yapan? İşte bunu hiç çözemedim...
28 yaşıma kadar şiddet gördüm hiç bir erkek arkadaşımla ilişkimi ilerletemedim çünkü mesajlaşmam dahi o...puluk olarak nitelendirildi benim ailemde..
30 yaşımda babam yurt dışına çalışmaya gitti biraz rahatladım. Bu sırada eşimle tanıştım bana karşı çok sevecen sıcakkanlı merhametliydi evlendik sorunlar başladı. Yemeğime bulaşığıma temizliğime herşeyime laf etmeye başladı. Ben hiçbirşey bilmiyormuşum o benden daha iyi yaparmış.. Daha sonraları bu söylenenlerin yerini hakaretler almaya başladı defalarca konuştum ağladım ayrılmaya bile kalktım banamısın demedi.. Şimdilerde de bana seni tanıyınca kadınların ne denli yalancı olduğunu anladım diyor.. Ne yaptım sana diyorum bana bir örnek ver diyorum önce bir suskunluk sonra abuk subuk cevaplar. Ben daha önce bir sebepten ağlamıştım eşim nedenini sorduğunda tvdeki habere ağladığımı söylemiştim aslında tamamen ailemle ilgiliydi fakat eşim bunları bana karşı kullandığı için söylemek istememiştim işte benim yalanacılığım bu! Isıtıp ısıtıp önüme sürmesinden bıktım artık.. Bir de ben dediğini yutan biriymişim daha önce sinirle bu eve bir daha ayak basmicam demiştim yine hakaretleri sonucu kendiside dil döküp beni ikna etmişti aradan zaman geçince bunu da kullandı bana karşı... Annem desen hayatı hep borca girmekle geçti hep uyarmışımdır onu anne yapma etme zarar edeceksin diye dinlemedi bildiğini okudu ve sonuç 15 yıldır borç ödüyor.. Eline toplu para geçecek şu sıralar anne para gelince diye söze girmemle kimseye yedirmicem o parayı diye bir karşılık aldım. O kadar ağrıma gittiki anlatamam. Anne dedim bu güne kadar sana maddi bir külfetim oldu mu? Hayır o halde daha lafımın gerisini dinlemeden dinlememeyi bırak benden nasıl böyle bir şey bekliyorsunda beni uyarma gereği hissediyorsun dedim işte ondanda bundada.. Bir sürü lafıgüzaf. Kırıldım haliyle çıktım gittim. Anlamıyorum bilinçsizce para saçtığı için yıllardır parasını çarçur etmesin diye uğraşırım bekarken maaşımı getirir eline sayardım çocukluğumda bakımımı üstlenmesi hariç hayatım boyunca onu hiçbir borca sokmadım tam tersi destek oldum hep. Kardeşlerim desen yaptıkları yanlışları söylersem düzeltmelerini istersem benden kötüsü yok...
Bu güne kadar kimsenin kötülüğünü istemedim kimseden maddi bir beklentim olmadı kimsenin 3 kuruşuna tenezzül etmedim hep hak yemekten korktum hep ALLAHtan cenneti hak edeceğim bir hayat yaşatmasını istedim ve buna uygun olarak dürüst namuslu bir insan olarak yaşamaya çalıştım arkadaşlarıma göre çok iyi bir insanım peki neden benim yakınlarım hakkımda böyle düşünüyor beni bu kadar kötülüyor? Neden beni ezmeye kötülemeye bu kadar meraklılar anlam veremiyorum veremiyorum veremiyorum...
Çok uzun oldu kusura bakmayın içim o kadar doluki...