En kk hatada, sinirden lenler var m aramzda?

aysesat · 29 Temmuz 2009

arkadaşlar ben biraz sinirli bir yapıya sahibim ama
bu sefer çok ileri gidiyorum
oğlum 1 yaşında ve ben ona katlanamaz hale geldim
aşırı hareketli ve mızmız bir çocuk oldu
banada aşırı bağımlı
bırakabileceğim ve yalnız yada eşimle vakit geçirebileceğim hiç vaktim olmuyor
hayırdan anlamıyor oğlum
VE BEN ONA HER HATASINDA AVAZIM ÇIKTIĞI KADAR BEĞIRIYORUM
ÇILDIRMIŞ GİBİ TEPİNİYORUM
VEEE OĞLUM ÇOK KORKUYOR VE ÇOK AĞLIYOR
ne olur yardım edin
sinirimi kontrol altına alamıyorum
sizlerde böyle şeyler oluyormu???????:bbo::bbo:

er_ca · 30 Temmuz 2009

bence uzmandan yardım alın.
bu en çok hasarı size veriyor. siz çevrenize verseniz de tepki.. bu sefer bir aniii öfkeyle sinirleniz tavan yapıyor. arkasından üzüntü pişmanlık...

çocuğunuzu daha fazla yorabiliceğiniz oyunlar işler keşfedin. ve kendinize zaman ayırmaya çalışın. değişiklikler yapın.
anne değilim henüz o yüzden pek fazla da birşey diyemiyorum.

gxuxzelresim · 30 Temmuz 2009

benim oğlum şu anda 15 aylık.aynen oda çok hareketli.anneme ara sıra bırakabiliyorum avantajlıyım o konuda ama tabikide normalde benimleyken yeter diye bağırasım geliyor bazen.ama bağırmıyorum bağıramıyorum.şimdiye kadar hiç olmadı diyemem.kendine zarar vereceği bazı durumlarda sesimi yükselttim ama o çok küçük ve gerçekten sesimi yükselttiğim an ne olduğunu anlamıyor şaşkınlık ve korkuyla ne yapacağını bilemiyor.çünkü kendine zarar vereceğinin farkında bile değil.hiçbirşeyden haberleri yok.durup düşününce bizim iki katımız boyda bir insan gelip tepemizde bize bağırıyor olsa neler hissederdik?
çocuk bakmak gerçekten çok zor.tamamen sabır istiyor.annem hep derdi sabrı olmayan çocuk doğurmasın diye şimdi çok iyi anlıyorum.sabır sabır...
canım sende yapabilirsin.yada imkanın varsa yardım almayı dene.ve eşin çocuğunuzla ilgileniyorsa kendine biraz zaman ayır.çok iyi gelecektir. umarım yardımcı olmuşumdur :teselli:

aysesat · 1 Ağustos 2009

güzelresim .!.:
benim oğlum şu anda 15 aylık.aynen oda çok hareketli.anneme ara sıra bırakabiliyorum avantajlıyım o konuda ama tabikide normalde benimleyken yeter diye bağırasım geliyor bazen.ama bağırmıyorum bağıramıyorum.şimdiye kadar hiç olmadı diyemem.kendine zarar vereceği bazı durumlarda sesimi yükselttim ama o çok küçük ve gerçekten sesimi yükselttiğim an ne olduğunu anlamıyor şaşkınlık ve korkuyla ne yapacağını bilemiyor.çünkü kendine zarar vereceğinin farkında bile değil.hiçbirşeyden haberleri yok.durup düşününce bizim iki katımız boyda bir insan gelip tepemizde bize bağırıyor olsa neler hissederdik?
çocuk bakmak gerçekten çok zor.tamamen sabır istiyor.annem hep derdi sabrı olmayan çocuk doğurmasın diye şimdi çok iyi anlıyorum.sabır sabır...
canım sende yapabilirsin.yada imkanın varsa yardım almayı dene.ve eşin çocuğunuzla ilgileniyorsa kendine biraz zaman ayır.çok iyi gelecektir. umarım yardımcı olmuşumdur :teselli:

canım çok teşekürler inan bu sözleri hepimiz biliyoruz ama başka birinden duymak insanı daha çok motive ediyor,
dün doktora gittim birazda onunla konuştum,sakinleştirici bir hap verdi
kullanmadım ama psikolojik olarak daha rahatlamış ve katlanabilir hissediyorum kendimi
bırakabileceğm hiç kimsem yok,en zoru da bu
bebeğini güle güle büyüt
ne yapalım anne olduk bikere
bakacağiz bebeklerimize ve en iyi şekilde büyütmek isitiyorsak sabır sabır sabır
biliyorum bunu ama çok zorlanıyorum a.s.

gxuxzelresim · 1 Ağustos 2009

aysesat .!.:
canım çok teşekürler inan bu sözleri hepimiz biliyoruz ama başka birinden duymak insanı daha çok motive ediyor,
dün doktora gittim birazda onunla konuştum,sakinleştirici bir hap verdi
kullanmadım ama psikolojik olarak daha rahatlamış ve katlanabilir hissediyorum kendimi
bırakabileceğm hiç kimsem yok,en zoru da bu
bebeğini güle güle büyüt
ne yapalım anne olduk bikere
bakacağiz bebeklerimize ve en iyi şekilde büyütmek isitiyorsak sabır sabır sabır
biliyorum bunu ama çok zorlanıyorum a.s.

seni çok iyianlıyorum.aslında bende çok sakin yapıda biri değilim yani değildim.eşim psikolog onun yardımı oldu tabii.vede çevreden sürekli duyduğum şeyler beni üzdü işte sen nasıl büyüteceksin filan gibi daha bir çok şey..destek yerine çok köstek gördüm.sonuçta ilk bebeğim yardıim yerine zararları oldu başta.sonra dedim ben ne yapmalıyım.herşey kafada bitiyor.inan bana.sende zaten öyle yapmışsın. gerçekten kolay sakin ol ve onun en çok ihtiyacı olan kişi sen olduğunu hiç unutma..yalnız bakmak zordur eminim ama bizim çocuk doktorumuz bana hep söylerdi çocuk bakma işini aile kendisi eziyete dönüştürür yada zevkli hale getirir diye.bunların hepsini uyguladım ve sonuçta birbirimizin dilinden çok iyi anlamaya başladık bebişimle..sanada kolay gelsin canım.. :teselli:

edasu · 2 Ağustos 2009

Bu yaşadığınız şeyler çok normal.Doğum sonrası depresyona girmişsiniz.Aynı şey doğumdan sonra banada olmuştu.Emzirme olayı bittikten sonra doktora gittim ve tam 2,5 sene ilaç kullandım.ılaç beni bayağı rahatlattı.Herşeyden önce doktorun verdiği ilacı mutlaka düzenli olarak kullanmalısın.Eve kapanıp kalma.Yaz günü nasıl olsa havalarda güzel.Koy çocuğunu pusete beraber dolaşın.Bu ikinizi de biraz rahatlatacaktır.Bir eğitimci olarak şunu söyleyebilirimki,çocuklar 2 yaşına kadar tamamen anneye bağımlı hatta yapışktırlar.Yani 2 yaşına kadar senin eteklerinin altında dolaşan bir ufaklık sürekli olacaktır.Çocuk 3 yaşına geldiğinde artık oyun çocuğu olup arkadaş isteyecek ve anneden biraz kopacaktır.Senin burda yapman gereken bu dönemde biraz sabır göstermek.Kendinden daha zor durumda olan insanları,anneleri düşün.Özürlü çocucuğu olanlar ne yapsın?Onlar bir ömür boyu sabretmek zorundalar.ışleri çok daha zor.Senin sabretmen gereken ise çok daha kısa bir dönem.Bütün bunları düşünerek bence Allah'ın sana verdiklerine(sağlıklı evlat en büyük nimet) şükret.Sevgiyle kal.

ktyucel · 12 Eylül 2009

:gitme:merhaba valla aynı durum bende de vardı ilk çocuğıumu büyütürken özellikle daha çok yaşadım hele bir tuvalet eğitimi verme seanslarım vardı ki sormayın gitsin.insan herşey eskisi gibi olsun istiyor çocukta biraz zorsa işte ozaman içinden çıkılmaz oluryor.ikinci çocuğum olduğunda ise depresyona artık girmiştim ve kaldıramadım doktora gittim ilaç kullandım ve biraz olsun atlattım ama hala ara ara dişlerimi sıkıp çocuklara bağırmamak için kendimi sıkıyorum annelik her yönüyle zor allah tüm annelere sabır ve sevgi versin.......:Saruboceq:

emelime · 15 Eylül 2009

AYNI ŞELERı HEPıMıZ YAŞIYORUZ HELEKı ERKEK ANNELERı BENıM OĞLUMDA 5 YAŞINDA SOKAKTA EVDE HEP AĞZIM AÇIK KAPANMIYO HEP BERKKK BERKKK BERKKKKKK DŞYOM SONRA AĞLIYO DURDAN ANLAMIYOO lmaz::çok üzgünüm:

EU2 · 15 Eylül 2009

canım butun cocuklar oyle cogumuzun basında bu olay benimki 10 yasına girdi hala aynıyız

eslemebrar · 15 Eylül 2009

benimkilerde öyle sen yine tek çocuklasın ben ikizlerle neler çektim şimdi 4 yaşındalar ama sana tavsiyem hem kendini hem çocuğunu bağırmaya alıştırma ipin ucunu bırakırsan sen de kendini dizginleyemezsin çocuk ta biyerden sonra arsızlaşır normal gelmeye başlar bağırmak.kolaylıklar dilerim herkeseopuyorumnanaktan

masumum · 16 Eylül 2009

eslemebrar .!.:
benimkilerde öyle sen yine tek çocuklasın ben ikizlerle neler çektim şimdi 4 yaşındalar ama sana tavsiyem hem kendini hem çocuğunu bağırmaya alıştırma ipin ucunu bırakırsan sen de kendini dizginleyemezsin çocuk ta biyerden sonra arsızlaşır normal gelmeye başlar bağırmak.kolaylıklar dilerim herkeseopuyorumnanaktan

Bende aynı senin gibi ikizlerle uğraşıyorum benimkilerde 7 yaşında ama hala çok yaramazlar bende olabildiğince bağırıyorum, ama onları öyle karşımda ürkek bir şekilde bakıyor görünce sonra üzülüyor kendime kızıyorum, ama onların herşeyi ile yıllardır hep kendim ilgilendim herhalde artık sinirlerim kaldırmıyor. Bağırmamanın formülünü bulan varsa lütfen söylesin.

kuzeyyy · 16 Eylül 2009

çocuk büyütmek gerçekten zor ve meşakkatli bir iş çalışmayan anneler çalışan annelere hep şunu söylerler " sen 24 saat geçirde bak gör nasıl oluyor ilişkiniz" diye çünki benimde sizin gibi bir arakadaşım var yakın bir dostum ve ben ona çok kızarım henüz iki yaşına girecek olan ve 1 yaşından beri disiplin adı altında o bebeğin anneye en muhtaç olduğu dünyayı anneden ibaret sandığı savunmasız muhtaç ve her şeyden önemlisi kanınız canınız Allah'ın kullarına emaneti düşünün o bebeğe sahip olmak için anne-baba olmak için nelerini feda edecek yüzlerce insan var bu duyguyu tatmamış uzmanlar çocuklarla göz hizasına inerek konuşun der hep yukarıda bir arkadaş yazmış kendisinin iki katı bir insan ona avazı çıktığı kadar bağırıyor o minicik ruh dünyasını bir düşünün lütfen ve bu kötülüğü yapmayın bebeklerinize biz çalışan bayanlar evet tüm gün bebeklerimizle birlikte olamıyoruz ama o açığıda emin olun kapatmak için iki misli çaba sarfediyoruz bende tam tersi bir durum var ben haftalarca uykusuzda kalsam bebeğimi bir büyüğüme bırakıpta dinlenmeyi tercih edemiyorum içim elvermiyor veya oğlum doğduğundan beri ne eşim ne arkadaşlarımla iş çıkışı çok önemli zamanlar dışında keyfiyetten kesinlikle yemek veya eğlence tarzı yerlere gitmiyorum içim içimi yiyor oğluma karşı büyük bir suç işlemişim gibi geliyor yani şu hayatta ki tek önceliğim herşeyim o benim nasıl kızabilir onun o minicik boncuk gözlerinde o minicik suratında hüzün ifadesi yaratabilirim benim oğlumda çpok zor bir çocuk inanılmaz hareketli ama varsın sağlığı yerinde olsunda geri kalan herşey hallolur sizde lütfen ama lütfen bağırmayın bebeğinize annesi o daha çok küçük karşı binamda bir kadın var onunda 1.5 yaşlarında bir oğlu sanırım oda sizin gibi sinirleri çok hassas bir bayan o bebeğe nasıl bağırıyor o bağırdıkça bebeği " anneee" diye ağlıyor ben kendimi zor tutuyorum yüreğim parçalanıyor bir anne öz evladına nasıl bu kadar bağırabilir üzebilir anlayamıyorum benim bebeğim bazen bir şeyi onlarca kez soruyor ard arda 20-30 kez belki kızmak yerine hoşuma gidiyor ne olur cevaplamsam dilim mi eskiyecek diye düşünüyorum lütfen sizlerde sağlıklı bireyler yetiştirmek adına kendinize biraz hakim olmaya çalışın yoksa karşısında sürekli bağırıp çağıran tepinen bir anne gören çocuk bir süre sonra hem bu duruma alışıp sizi tınlamaz hem kendisi sağlıksız bir biray olur hemde sizin psikolojinizs yerlere vurur düşünün insanlar başkalrının çocuklarına bakıyor o sizin öz ve öz evladınız Allah sizlerden ayırmasın

aysesat · 21 Eylül 2009

kuzeyyy .!.:
çocuk büyütmek gerçekten zor ve meşakkatli bir iş çalışmayan anneler çalışan annelere hep şunu söylerler " sen 24 saat geçirde bak gör nasıl oluyor ilişkiniz" diye çünki benimde sizin gibi bir arakadaşım var yakın bir dostum ve ben ona çok kızarım henüz iki yaşına girecek olan ve 1 yaşından beri disiplin adı altında o bebeğin anneye en muhtaç olduğu dünyayı anneden ibaret sandığı savunmasız muhtaç ve her şeyden önemlisi kanınız canınız Allah'ın kullarına emaneti düşünün o bebeğe sahip olmak için anne-baba olmak için nelerini feda edecek yüzlerce insan var bu duyguyu tatmamış uzmanlar çocuklarla göz hizasına inerek konuşun der hep yukarıda bir arkadaş yazmış kendisinin iki katı bir insan ona avazı çıktığı kadar bağırıyor o minicik ruh dünyasını bir düşünün lütfen ve bu kötülüğü yapmayın bebeklerinize biz çalışan bayanlar evet tüm gün bebeklerimizle birlikte olamıyoruz ama o açığıda emin olun kapatmak için iki misli çaba sarfediyoruz bende tam tersi bir durum var ben haftalarca uykusuzda kalsam bebeğimi bir büyüğüme bırakıpta dinlenmeyi tercih edemiyorum içim elvermiyor veya oğlum doğduğundan beri ne eşim ne arkadaşlarımla iş çıkışı çok önemli zamanlar dışında keyfiyetten kesinlikle yemek veya eğlence tarzı yerlere gitmiyorum içim içimi yiyor oğluma karşı büyük bir suç işlemişim gibi geliyor yani şu hayatta ki tek önceliğim herşeyim o benim nasıl kızabilir onun o minicik boncuk gözlerinde o minicik suratında hüzün ifadesi yaratabilirim benim oğlumda çpok zor bir çocuk inanılmaz hareketli ama varsın sağlığı yerinde olsunda geri kalan herşey hallolur sizde lütfen ama lütfen bağırmayın bebeğinize annesi o daha çok küçük karşı binamda bir kadın var onunda 1.5 yaşlarında bir oğlu sanırım oda sizin gibi sinirleri çok hassas bir bayan o bebeğe nasıl bağırıyor o bağırdıkça bebeği " anneee" diye ağlıyor ben kendimi zor tutuyorum yüreğim parçalanıyor bir anne öz evladına nasıl bu kadar bağırabilir üzebilir anlayamıyorum benim bebeğim bazen bir şeyi onlarca kez soruyor ard arda 20-30 kez belki kızmak yerine hoşuma gidiyor ne olur cevaplamsam dilim mi eskiyecek diye düşünüyorum lütfen sizlerde sağlıklı bireyler yetiştirmek adına kendinize biraz hakim olmaya çalışın yoksa karşısında sürekli bağırıp çağıran tepinen bir anne gören çocuk bir süre sonra hem bu duruma alışıp sizi tınlamaz hem kendisi sağlıksız bir biray olur hemde sizin psikolojinizs yerlere vurur düşünün insanlar başkalrının çocuklarına bakıyor o sizin öz ve öz evladınız Allah sizlerden ayırmasın

canım kuzeycim bu söz beni çoook etkiledi ,gözlerim dolu dolu şu an
oğlum şu an uyuyor ve ben ona biraz önce şampuanları devirdiği ve döktiğü için kızdım
nerden bilsin o henüz 14 aylık
offff offff çok ağladı ben bağırınca
söz veriyorum kendime yinede aniden parlıyorum
nasıl olacak bu iş,,

plum12 · 21 Eylül 2009

kuzeyyy .!.:
çocuk büyütmek gerçekten zor ve meşakkatli bir iş çalışmayan anneler çalışan annelere hep şunu söylerler " sen 24 saat geçirde bak gör nasıl oluyor ilişkiniz" diye çünki benimde sizin gibi bir arakadaşım var yakın bir dostum ve ben ona çok kızarım henüz iki yaşına girecek olan ve 1 yaşından beri disiplin adı altında o bebeğin anneye en muhtaç olduğu dünyayı anneden ibaret sandığı savunmasız muhtaç ve her şeyden önemlisi kanınız canınız Allah'ın kullarına emaneti düşünün o bebeğe sahip olmak için anne-baba olmak için nelerini feda edecek yüzlerce insan var bu duyguyu tatmamış uzmanlar çocuklarla göz hizasına inerek konuşun der hep yukarıda bir arkadaş yazmış kendisinin iki katı bir insan ona avazı çıktığı kadar bağırıyor o minicik ruh dünyasını bir düşünün lütfen ve bu kötülüğü yapmayın bebeklerinize biz çalışan bayanlar evet tüm gün bebeklerimizle birlikte olamıyoruz ama o açığıda emin olun kapatmak için iki misli çaba sarfediyoruz bende tam tersi bir durum var ben haftalarca uykusuzda kalsam bebeğimi bir büyüğüme bırakıpta dinlenmeyi tercih edemiyorum içim elvermiyor veya oğlum doğduğundan beri ne eşim ne arkadaşlarımla iş çıkışı çok önemli zamanlar dışında keyfiyetten kesinlikle yemek veya eğlence tarzı yerlere gitmiyorum içim içimi yiyor oğluma karşı büyük bir suç işlemişim gibi geliyor yani şu hayatta ki tek önceliğim herşeyim o benim nasıl kızabilir onun o minicik boncuk gözlerinde o minicik suratında hüzün ifadesi yaratabilirim benim oğlumda çpok zor bir çocuk inanılmaz hareketli ama varsın sağlığı yerinde olsunda geri kalan herşey hallolur sizde lütfen ama lütfen bağırmayın bebeğinize annesi o daha çok küçük karşı binamda bir kadın var onunda 1.5 yaşlarında bir oğlu sanırım oda sizin gibi sinirleri çok hassas bir bayan o bebeğe nasıl bağırıyor o bağırdıkça bebeği " anneee" diye ağlıyor ben kendimi zor tutuyorum yüreğim parçalanıyor bir anne öz evladına nasıl bu kadar bağırabilir üzebilir anlayamıyorum benim bebeğim bazen bir şeyi onlarca kez soruyor ard arda 20-30 kez belki kızmak yerine hoşuma gidiyor ne olur cevaplamsam dilim mi eskiyecek diye düşünüyorum lütfen sizlerde sağlıklı bireyler yetiştirmek adına kendinize biraz hakim olmaya çalışın yoksa karşısında sürekli bağırıp çağıran tepinen bir anne gören çocuk bir süre sonra hem bu duruma alışıp sizi tınlamaz hem kendisi sağlıksız bir biray olur hemde sizin psikolojinizs yerlere vurur düşünün insanlar başkalrının çocuklarına bakıyor o sizin öz ve öz evladınız Allah sizlerden ayırmasın

Bunun arkasından artık bişey yazılmaz ne denilebilir ki vereliniortak

NilKoksal · 24 Eylül 2009

Canım diğer forumlarda okurken senin bir kaç sorununa şahit olmuştum. Bence senin sorunun sadece çocğunla değil. Problemli bir evliliğin var ve kontrol edemediğin seniçok yıpratan sorunlar yaşıyorsun. Eşine patlayamıyorsun tahammül eşiğin sıfırın altına inmiş bence. Bu durumun faturasını da her zamanki çocuklar çekiyor. Eşin o kadar limitini tüketiyorki çocuğuna bir şey bırakmıyor maalesef. Bu tepkilerini yeri gelince bence eşine gösterki çocuğuna bir şeyler kalsın. Benim annemde senin yaptığını yaptı senelerce. Babamla çok mutsuz yaşadılar Her tartışmalı akşamın sabahı ablam dayak yerdi. babama çok benzediği için ablam, o sinirle annem ablamdan çıkarırdı acısını. Bunlar büyüyecekler hep bebek kalmıyorlar. Şimdi ablam annemden bahsederken annen diye bahsediyor. Annemi sevmediği o kadar aşikarki anlatamam sana. Onlar bizim etimiz kemiğimiz. Eşine gösterdiğin sabrın 3/1 ni ona göstermeye gayret et lütfen.

kuzeyyy · 25 Eylül 2009

aysesat .!.:
canım kuzeycim bu söz beni çoook etkiledi ,gözlerim dolu dolu şu an
oğlum şu an uyuyor ve ben ona biraz önce şampuanları devirdiği ve döktiğü için kızdım
nerden bilsin o henüz 14 aylık
offff offff çok ağladı ben bağırınca
söz veriyorum kendime yinede aniden parlıyorum
nasıl olacak bu iş,,

canım annesin işte onun bir damla göz yaşı senin yüreğinde derin izler açarak akar ben demiyorum ki sonsuz sabırla bir kez olsun sesimizi yükseltmeden büyüteceğiz evlatlarımızı tabi ki eğitimini vereceğimiz konularda zaman zaman dik duruşar sergileyip otoritemizi ortaya koyacağız ama bunu üften püften her konuda durumda yaparak değil mesela şampuan olayı varsın döksün canı sağolsun yeter ki veya benzeri bak benim bebeğim şu ara mutfak dolaplarını birbirine katıyor yani ne varsa yerde veya başka çekmecede belki gün içerisinde defalarca kez ben düzeltiyorum o dağıtıyor ama oynarken müdahale etmiyorum biliyorum ki inatlaşırsam kazana taraf o olacak veya üzülüp ağlayacak bekliyorum beş on dakika sonra bıkıp usanıyor ve bırakıyor o başka şeyle ilgilenirken ben dolabı düzeltiyorum ha bu böyle devam mı edecek hayır ama şu an bebeğim çok küçük ve ona neden dolabın içerisindekilerle oynama dediğimi anlayacak yaşta değil o nedenle müsade ediyorum keşfedecek öğrenecek yani düzeltilebilir telafi edilebilir öenmsiz şeyler yüzünden kızılmaması gerektiği anlatmaya çalıştığım ama onun sağlığına zarar verecek veya ne bileyim hayatını riske atacak durumlarda direk ve net bişekilde tavrımı da koyarım konuşurum anlamazsa ortamdan uzaklaştırır veya ona zarar verecek eşya vb ortadan kaldırırım yine mi anlamadı hafif sesimi yükselterek ama onun göz hizasına inerek yüz mimiklerim kararlı bir şekilde konuşurum sende başarabilirsin çok sinirlendiğinde aklına onun olmadığı bir anı getir Allah korusun onsuz bir hayatta ne yapardın belki bu pisikoloji seni biraz daha ılımlı olmaya itebilir bebeğinle sağlıklı mutlu günler diliyorum sana

sevgilerimle

kuzeyyy · 25 Eylül 2009

plum12 .!.:
Bunun arkasından artık bişey yazılmaz ne denilebilir ki vereliniortak

teşekkür ederim canım vereliniortak

shannon · 9 Ekim 2009

canım bende seni anlıyorum benim kızımda 19 aylık su anda kesfetme döneminde cekmeceleri döküyor dolapları karıstırıyr evimiz savaş alanı gibi bazen bende cok bunalıyorum misafir kabul edemez oldum nerdeyse ama asla bagırmadım ona anlatmaya calıstım ama anlamadı dagıtmaya devam etti yapacak bir sey yok sabır göstermek zorundayız onlar bizim miniğimiz ilerde annelerini sevgiyle hatırlamamalılar

sedusa · 31 Ekim 2009

seni çok iyi anlıyorum bende üç tane var abimiz 7 yaşına basıcak ikizlerim var 5 yaşına bastıla bende ara ara çok sinirleniyorum bikeresinde dayanamayıp tokatladım üçünü alt komşum şikayete geldi diye o gündenberi içim içimi yiyor her yaklaştığımda dövecekmişim gibi korkuyorlar inanki şu an ağlıyorum ellerim kırılsaydıda vurmasaydım diye çok savunmasızlar çokta yaramazlar bende ne yapacağımı bilmiyorum hiç özel hayatım diye birşey kalmadı kendime hiç vakit ayıramıyorum tabi eşimede arada eşimlede sorunlar yaşıyoruz ilgilenmiyorum diye vakit kalmıyor gece gündüz koşturuyor evin içinde bazen düşünüyorumda ya olmasalardı bi çok anne var evlat hasretiyle yanıp tutuşan diyorumki asla öfkemizi onlardan çıkarmayalım onlar bizim herşeyimiz geleceğimiz

BenPeriKizi · 1 Kasım 2009

selam canim cok kötü bir durum. benim oglanda di$ardaykende üstümden inmiyo acayip bunaltici bir durum (

aysesat .!.:
arkadaşlar ben biraz sinirli bir yapıya sahibim ama
bu sefer çok ileri gidiyorum
oğlum 1 yaşında ve ben ona katlanamaz hale geldim
aşırı hareketli ve mızmız bir çocuk oldu
banada aşırı bağımlı
bırakabileceğim ve yalnız yada eşimle vakit geçirebileceğim hiç vaktim olmuyor
hayırdan anlamıyor oğlum
VE BEN ONA HER HATASINDA AVAZIM ÇIKTIĞI KADAR BEĞIRIYORUM
ÇILDIRMIŞ GıBı TEPıNıYORUM
VEEE OĞLUM ÇOK KORKUYOR VE ÇOK AĞLIYOR
ne olur yardım edin
sinirimi kontrol altına alamıyorum
sizlerde böyle şeyler oluyormu???????:bbo::bbo:

En kk hatada, sinirden lenler var m aramzda?

YiĞit 31/07/2008

6-11-2012

mutluyum çünkü anneyim:)

YiĞit 31/07/2008

mutluyum çünkü anneyim:)

Guru

Aktif Üye

yarim yarim.....

EU2

Ziyaretçi

Aktif Üye

Popüler Üye

kaan'ım diğer yarımsın

YiĞit 31/07/2008

Aktif Üye

Aktif Üye

kaan'ım diğer yarımsın

kaan'ım diğer yarımsın

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

sabrın sonu RESET,tir

Guru

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency