elmanin kendi siirleri

Mutlulugun rengi neydi ben unuttum birtek seni unutamiyorum kara secdam,

Bir hayati paylasmak zormuydu bukadar neydi olanlar aniden bize,

acisi icimde alevleniyor hala sönmezmi bu atesim keske caresi olabilsen,

sevmisim bir kere unut deselerde unutamam seni seninle yasadiklarimi.
 
Kendimden gectim ey yar senden gecemiyorum,
icimi kanatan bu yarayi saramiyorum,
sen gideli derdimi kimseye anlatamiyorum,
gel carem ol ey yar atma bu seven kalbimi ateslere,
sevilir mi hergün sanki ask günlükmüydü,
anladim ki sensiz yapamiyorum ey icimi sizlatan yarim anla artik ben böyle yapamiyorum...
 

Muhteşemsin Yarımelma (gönül alma :) takdire şayan....
 
Sevmek neydi bir ucurumun kenarinda inadina dünyaya kafa tutmak miydi,

caresi olmayan bir hastalikmiydi insanin icini kemirip her an yakan,

bir düsmanin mertligi kadar saygi duyulmasi gereken bir davranismiydi,

sonunu bilmeden bir tirene binip gözlerini kapayip son durakta acmakmiydi,

sevmek inanipta bir cocuk kadar masum kalmakmiydi,

peki sevmenin bedeli ruha kiymaklami mükafatlandiriliyordu.
 
Anlamaz bizi kimse kalbim bosver haykirislarini kendini daha fazla yipratma,

bilemez kimse acisini atesli yollarda yürümeden yakan kavuran o izdirabini,

nasilari niyeleri at artik icinden son nefesini verene kadar basa gelen cekilir,

birgün bir el uzanir belki karanlik dünyana seni huzura götürür,

sen yinede sadik kal insanligina her ne kadar zor olsada bilki yalniz degilsin biz bizi biliriz bizden baskasi anlayamaz bizi.
 
Susacaksin bazen icinden haykirmak gelse bile,

dönüp kaderine bakip bir tebessüm düsecek yüzüne ve diyeceksin ki ben sana raziyim ama kirildigima gücenme,

bedenin kalsa bile ruhun gitmeli bazen anilara olan saygisindan arkasina bakmadan terk etmeli bu diyarlari,

sesizce son tirene binip son durakta inecek ve birdaha izin vermeyecek kaderden baska kimsenin onu üzmesine,

kimse görmeyecek kimse duymayacak gittigini sadece bedeni görüp seni var sanacaklar,

güleceksin aglayacaksin insanlarin arasinda kaybolacaksin onlar gibi olacaksin yani bircok insan gibi görüneceksin kimse bilmesede ruhunun seni terk ettigini kalip yasayacaksin.
 
Cöktü yine günün ortasinda icime bir yalnizlik acisi uyusturdu Bedenimi,

kayboldum ben kendimde bulamiyorum cikacak Kapimi üzerime cökecek sanki tüm Duvarlar,

mutluluk neydi ben ögrendim mi hic hayatta neyin pesinden kostum,

yürüdükce simdi meger yerimde sayiyorum anladim,

neydi gülmek ben hic gülebildim mi,

neydi sevilmek ben hic sevildim mi,

neydi yasamak ben hic yasayabildim mi ki....
 
Gitmeliyim artik aski tüketmeden,

nefretie cevirip sonsuz ayrilik bizi bulmadan,

yürekteki sevda solmadan kirilmadan,

söylenecenk sözler tükenip sadece mecbur kalmadan,

sevdaya olan askimdan kendime olan saygimdan,

kapatip bu ask sayfasini kendimle yalniz kalmaliyim artik..
 
Seviyorum seni en masum icten duygularimla,
alisamiyorum sensizlige seninle olduktan sonra,
sag tarafimda artan bir agirlik var senden ayri gecen her günümde,
anlatilmaz ki yok ki sevginin tarifi sana anlatsam,
seni seviyorum demekten baska sözüm olamaz sana anlatmak icin sevdami,
bildigim birsey var seni seviyorum icimdesin seni atamam,
hasretinle yanan beni sensizlige mahkum etti kader,
ben sensiz seni sevmekteyim ve seni sadece seviyorum diyebiliyorum.
 
O kadar güzel dizelerin varki aralarına girip muhteşemliğinden söz etmeye çekiniyorum Yarım Elma kalemine ve yüreğine teşekkürler
 
Bilemedik askin kiymetini elimizdekilere sarilamadik,

simdi ayriyiz ve ben korkuyorum sen bunu bilmesende,

sen hic göremiyeceksin icimdekileri bende kanayacak yaram,

icim buruk ve kirik söküp atasim var aklimdaki kötü düsüncelerimi umutsuzluga dair,

sarilasim var yüregimdeki sevgime sana olan masum sevdama bunuda cok görmesin hayat bana,

sana korkusuz sonunu düsünmeden sarilasim var kokunu icime cekip bir an olsada kendimi unutasim var,

icimde kalanlari dökesim var sana anlatasim var bu yüregin nasil delice costugunu,

kalemimi elime alip kadere sayasim var bana sanki kasti ney bunca kederleri sirtimda ben ezik ben sensiz yerimde sayikliyorum sevdami sen duymuyorsun.
 
Düser ya icine bir hüzün anlatamazsin derdini kimseye,

herkes seni deli sanar kimse anlamaz icnde kopan firtinalarin senden neleri alip götürdügünü halbuki,

sen aglamak istersin haykirip bu Sehiri terk terk etmek istersin,

icindeki umutlarini sadece sen bilirsin onlarla uyanmanin ne demek oldugunu her sabaha,

her Sabah uyandiginda yasananlarin kabus olmasini istemek ne demektir cok iyi bilirsin,

sonra gerceklerin bir Tokat gibi yüzüne inmesinin o Ruhu acitan asil acisini sen cok iyi bilirsin,

sen icinde kalanlarla kapatirsin gözlerini her gece yeni umutlara belki birgün ah belki birgün diyerek kendine.
 
Nelerden vazgecmisim ben kendimden gecmisim bir senden vazgecemiyorum,

hayatimin baharinda sararip solmus hayatimi sele vermisim,

simdi sen gitmissin ben bensiz kalmisim hayattan uzak kendimden uzak,

gelir birgün ölüm kapimi calar o zaman artik niyeler nedenler son bulur ruhum huzura erer,

ben gittikten sonra bu diyarlardan elbet dünya döner devam almis oldugu benim hayatimdan bana dünyadan hatira kalir...
 
Gün geceye karismis bir türlü dogmuyor,

yüregimde öyle derin bir yara var ki kimse bilmiyor,

icim o kadar dolu ki hangisini anlatsam kime anlatsam,

birseyler aldi hayat benden nasil anlasam alissam ki bu eksiklige,

dogduk masumduk kim kiydi ki o masum ruhuma acimadan,

ben kaldim bende kilitli sarsam ki sarsam hangi birini yaralarimin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…