- 17 Aralık 2006
- 2.221
- 12
Ellerim Burada
Link Silinmiştir.
sen yoktun geceyi bin yıldıza bölerdim.uykuyu kendime haram ederdim.yorgun sabahlara güneşsiz yarınlara uyanırdı hergün yüreğim.kime sorsam bilmezdi seni.öfkem onlara değil hep kendimeydi.ağlamaksa içe akıtılan gözyaşları,kimse görmezdi. her yağmur yağısında bu kente damla damla düserdi özlem.ıslanmak değildi beni korkutan,o damlalarda boğulmaktı.yokluğun ben boğardı.öyle zorki dayanmak,sensiz gecen her dakika yüreğime çözülmeyecek bir düğüm atardı.
sıkılırdım,bunalırdımda,isyan bile edemezdim,sesim çıkmazdı. beni umursarmıydın,böylesine acı çekmemi anlarmıydın bilmiyorum.yoktun çünkü,olsaydın ben böylesine acı çekmezdim ki.olsaydın özlemek denen şeyin bu kadar zor olduğunu bilmezdim ki..
sahi nasıl gitmiştin sen?niye gitmiştin?yıldızlara yazdığımız sevda bitmişmiydi?maviye yüklediğimiz aşk tükenmişmiydi?kimdi seni çağıran yanına?bir bulsam cevaplarını bu soruların..çaresizlik diye bir şey varmış hayatta ve ben bunu yeni öğreniyorum..
bazen kendimle savaşıyorum,seni sevmekten kurtulmalıyım diye.öylesine karmaşık bir denklemki bu....
seni sevmekten kurtulamazsam,benliğimi yitireceğim.ben , ben olmaktan çıkacagım bılıyorum.kurtulmayı başarırsam bu kez yüreğimdeki boşluğu nasıl dolduracağım peki? sensizliği yaşamaya alışmaktanda korkuyorum.sensiz olmaya alıştıktan sonra bir gün çıkıp gelsen seninle yeniden birlikte olmayı beceremem diye korkuyorum.bir çözümü olmalı bu işin var biliyorum ama bulamıyorum ...
sevgilim gitmeseydin en tutkulu aşkın,en koyu sevdanın,en güzel masalın kahramanı olacaktın.ben seni sevecektim,hiç bitmeyen bir aşkla.hep sana bakacaktım hiç yorulmadan.hep sana dokunacaktım hiç bıkmadan.ayaktayım ve yaşıyorum.özleme,çaresizliğe,vefasızlığa ve tek başıma taşıdığım bu aşka rağmen yaşıyorum.geleceğe dair umudumu yitirmedim henüz.şimdi her nerdeysen başını gökyüzüne çevir ve en parlak yıldıza bak..işte ordayım ben,seni izliyorum.hala yüreğindeysem.hala bana dair özlem varsa içinde ve hala aşkı yaşatıyorsan içinde...
sevgilim,orda durma,bak ellerim burada..
mehmet coşkundeniz
Link Silinmiştir.
sen yoktun geceyi bin yıldıza bölerdim.uykuyu kendime haram ederdim.yorgun sabahlara güneşsiz yarınlara uyanırdı hergün yüreğim.kime sorsam bilmezdi seni.öfkem onlara değil hep kendimeydi.ağlamaksa içe akıtılan gözyaşları,kimse görmezdi. her yağmur yağısında bu kente damla damla düserdi özlem.ıslanmak değildi beni korkutan,o damlalarda boğulmaktı.yokluğun ben boğardı.öyle zorki dayanmak,sensiz gecen her dakika yüreğime çözülmeyecek bir düğüm atardı.
sıkılırdım,bunalırdımda,isyan bile edemezdim,sesim çıkmazdı. beni umursarmıydın,böylesine acı çekmemi anlarmıydın bilmiyorum.yoktun çünkü,olsaydın ben böylesine acı çekmezdim ki.olsaydın özlemek denen şeyin bu kadar zor olduğunu bilmezdim ki..
sahi nasıl gitmiştin sen?niye gitmiştin?yıldızlara yazdığımız sevda bitmişmiydi?maviye yüklediğimiz aşk tükenmişmiydi?kimdi seni çağıran yanına?bir bulsam cevaplarını bu soruların..çaresizlik diye bir şey varmış hayatta ve ben bunu yeni öğreniyorum..
bazen kendimle savaşıyorum,seni sevmekten kurtulmalıyım diye.öylesine karmaşık bir denklemki bu....
seni sevmekten kurtulamazsam,benliğimi yitireceğim.ben , ben olmaktan çıkacagım bılıyorum.kurtulmayı başarırsam bu kez yüreğimdeki boşluğu nasıl dolduracağım peki? sensizliği yaşamaya alışmaktanda korkuyorum.sensiz olmaya alıştıktan sonra bir gün çıkıp gelsen seninle yeniden birlikte olmayı beceremem diye korkuyorum.bir çözümü olmalı bu işin var biliyorum ama bulamıyorum ...
sevgilim gitmeseydin en tutkulu aşkın,en koyu sevdanın,en güzel masalın kahramanı olacaktın.ben seni sevecektim,hiç bitmeyen bir aşkla.hep sana bakacaktım hiç yorulmadan.hep sana dokunacaktım hiç bıkmadan.ayaktayım ve yaşıyorum.özleme,çaresizliğe,vefasızlığa ve tek başıma taşıdığım bu aşka rağmen yaşıyorum.geleceğe dair umudumu yitirmedim henüz.şimdi her nerdeysen başını gökyüzüne çevir ve en parlak yıldıza bak..işte ordayım ben,seni izliyorum.hala yüreğindeysem.hala bana dair özlem varsa içinde ve hala aşkı yaşatıyorsan içinde...
sevgilim,orda durma,bak ellerim burada..
mehmet coşkundeniz
