- 12 Haziran 2007
- 135
- 0
- 50
- Konu Sahibi CimcimeCeyda
- #1
Anadolunun bir köyünde, eski zamanlarda birbirini çok seven gizli gizli buluşan iki genç varmış. Evlenmeleri için hiçbir engel yokmuş aslında. Aileleri iyi anlaşırlarmış ama haberi yokmuş kimsenin daha. En yakın zamanda Mustafa ailesine açılacak ve Hatice'yi istemeye gideceklermiş. Karşılaştıklarında bakışırlar beraberken evlilik hayelleri kurarlar gece gündüz birbirlerini düşünürlermiş.
Fakat birgün köy meydanında bir grup genç birbirlerine girmiş. Bu kavga esnasında Mustafa'da ordaymış. İki kişi bıçaklanarak yaralanmış. Kazayla da olsa Mustafa birini yaralamış o kargaşada. Jandarma gelmiş Mustafa ve bir kaç tane daha genci götürmüş. Mahkeme kararıyla Mustafa 2,5 yıla hüküm giymiş.
Hatice günlerce ağlamış ardından. Her gün mektup yazmışlar birbirlerine. Sonra Hatice'nin mektupları kesilmiş birden. Ama Mustafa yazmaya devam etmiş bıkmadan usanmadan bir yıl boyunca her gün mektup yazmış hiç mektup almamasına rağmen. Bir gün Hatice'nin evlendiğini öğrenmiş. Gelip istemişler ve babasıda vermiş Hatice'yi başkalarına. "Demek o yüzden mektup yazmadı" diye düşünmüş Mustafa. Çıkmasına bir hafta kala son mektubunu yazmış.
"Haticem, evlenmişsin duyduğuma göre. O yüzden bana mektup yazmıyorsun biliyorum. Beni unutmuşsundur bile belkide. Eğer bu mektubu okursan ve beni unutmamış hala seviyorsan, geldiğim gün köy meydanında ortadaki ağacın bir dalına eflatun bir mendil bağla."
Sonunda Köyüne gelmiş Mustafa. Münübüs köy meydanında durmuş. Mustafa iner inmez başını kaldırarak ağaca bakmış tabi. Ve ne görsün? Köy meydanındaki bütün ağaçların bütün dallarında eflatun mendil bağlıymış...
Fakat birgün köy meydanında bir grup genç birbirlerine girmiş. Bu kavga esnasında Mustafa'da ordaymış. İki kişi bıçaklanarak yaralanmış. Kazayla da olsa Mustafa birini yaralamış o kargaşada. Jandarma gelmiş Mustafa ve bir kaç tane daha genci götürmüş. Mahkeme kararıyla Mustafa 2,5 yıla hüküm giymiş.
Hatice günlerce ağlamış ardından. Her gün mektup yazmışlar birbirlerine. Sonra Hatice'nin mektupları kesilmiş birden. Ama Mustafa yazmaya devam etmiş bıkmadan usanmadan bir yıl boyunca her gün mektup yazmış hiç mektup almamasına rağmen. Bir gün Hatice'nin evlendiğini öğrenmiş. Gelip istemişler ve babasıda vermiş Hatice'yi başkalarına. "Demek o yüzden mektup yazmadı" diye düşünmüş Mustafa. Çıkmasına bir hafta kala son mektubunu yazmış.
"Haticem, evlenmişsin duyduğuma göre. O yüzden bana mektup yazmıyorsun biliyorum. Beni unutmuşsundur bile belkide. Eğer bu mektubu okursan ve beni unutmamış hala seviyorsan, geldiğim gün köy meydanında ortadaki ağacın bir dalına eflatun bir mendil bağla."
Sonunda Köyüne gelmiş Mustafa. Münübüs köy meydanında durmuş. Mustafa iner inmez başını kaldırarak ağaca bakmış tabi. Ve ne görsün? Köy meydanındaki bütün ağaçların bütün dallarında eflatun mendil bağlıymış...
