- 30 Kasım 2010
- 765
- 1
- 116
- Konu Sahibi lady_eliph
- #1
Kızlar 4 aylık evliyim,aşk evliliği yaptım kocama aşığım.Yurtdışında okurken tanıştık ve 2 yılımız yurtdışında beraber geçti,döndük 1,5 sene de nişanlılık geçirdik ve şimdi 4 aylık evliyiz. Ama ben evlilik nedeniyle şehir değiştirdim,kendi şehrimi,işimi,ailemi bırakıp geldim.Evliliğimiz çok iyi,birbirimizi seviyoruz,yeni yurduma da alıştım sayılır ama yine de boşlukta olan şeyler var sanki.Adaptasyon dönemini henüz atlamadım gibi.İşimi bırakıp geldim ve burada henüz bir işim yok.Maddi sorunumuz yok eimin işi ve kazancı çok iyi ama benim 7 yıllık kariyerim sallantıda.Eşimle çok mutluyum,aslında yıllarında yorgunluğuna bir mola verdim şimdilik.Eşim ise çok fanatik bir şekilde BABA olmak istiyor... Peki bu şartlar altında ben ANNE olmaya hazır mıyım? Hiç sanmıyorum.Eşim hem yaşı,hem konumu gereği hayatını doya doya yaşamış,taşları yerine oturtmuş,5 senesini yurtdışında geçirmiş bir adam,artık tek eksiği bir bebek.Ama benim için öyle değil.Bende bir bebek istiyorum.Onu içimde hşissetmek,sevmek,öpüp koklamak,emzirmek.Ama yine de bir noktada tıkanıyorum.Eşimle tek kavgamız bu.Ben şartların biraz daha olgunlaşmasını beklemek,zaman geçirmek,işimi düzene koymak istiyorum,şu anda anne olmaya karar verirsem uzun süre işsiz kalmış olucam,el kadar sıpayı da kreşe,yuvaya bırakmayı vicdanım kaldırmıyor,eve bağlanmam gerekecek hepten.Şansıma bir iş imkanı doğarsa,hamileyim diye kimse işbaşı yaptırmayacak.Çok arada kaldım,lütfen bana güzel bir şeyler söyleyin :)
