Duygu durum pasifliği

Kk da ilk konum o yüzden doğru yerde mi yazıyorum bilmiyorum. Sorunumu anlatmak istedim belki bir çözüm bulurum. Günlük hayatımı etkileyecek kadar duygusal pasiflik yaşıyorum. Acı bir haber aldığım da normal insanlar gibi üzülemiyorum. Yada sevinçli bir durum da mutlu olamıyorum. Öyle bir hale geldim ki kendi kendime bak bu kötü bir hadise üzülmem gerek diyorum en azından sırıtıyor gibi durma diye. Yada mutlu olmam gereken yerde evet bak hediye aldın güzel bir şey sevinmelisin vs bu halim hep böyle değil gerçekten gülüp ağladığım zamanlar var ama çok nadir. Mesela abinizin yada ablanızın kötü bir hastalığını duyuyorsunuz kim olsa ağlamak gibi bir tepki verir ben onları çok sevmeme rağmen üzülemedim geçer dedim. Yada birileri toplanıp doğum günü süprizi yapıyor kim olsa sevinir ben bilmediğim sürpriz olmasına rağmen sadece şaşırmış gibi yapıp gülmeye çalıştım. Biri Allah rızası için söylesin ben neden adam akıllı duygularla yaşayamıyorum. Neden hep rol yapmam gerekiyor

Bende de ilişkilerde duygularımda bir tutukluk oluyor tam gösteremiyorum. Mutlulugumu az yaşarım hüznümü de eskiden çok yaşardım şimdi o da azaldi. Bunlar bir psikolojik rahatsızlık belirtisi mi bilmiyorum. Fikri olan arkadaşlar inş yazarlar.

[QUOTE="kendinikesfet123 yaşadıklarımın özetini yazmışsınız inşllah biri çıkarda bize ne olduğunu açıklar

Ben de öyleyim.
Duygularımı tam olarak gösteremiyorum

Depresyon,anksiyete bozukluğu gibi bir şikayetiniz varsa oda yapabiliyor

ben ilaçlardan sonra öyle oldum duygularım karmakarışık oldu ilaçlar bastırıyo malesef yani en azından ben ilaçlarıma bağlıyorum