- 8 Mart 2024
- 37
- 36
Kızlar selamlar. Regl dönemim yakın buna bağlı sanırım ama düşüncelerle mücadele ediyorum saatlerdir. Öyle yordum ki zihnimi artık puslu hissediyorum.. Ben boşandım 2 yıl oldu. Duygusal, mental olarak gayet huzurluyum şükürler olsun. Fakat çocuklarım gittikçe alışmak yerine gittikçe zorlanıyorlar gibi hissediyorum. Bugün kızım bana, ben babama gitmek istemiyorum, orada seni özlüyorum; ama burada da babamı özlüyorum dedi.. Saatlerdir bu söze takıldım çıkamıyorum. Derslerine çalışmak istemiyor, arkadaşlık dahi kurmak istemiyor kimseyle. Babasının ilgisi gayet iyi aslında ama ailesi aşırı toksik. Bu sebepten o evde huzur yok. Çocuklarımla birlikte yaşıyorum şükürler olsun. Ama aynı zamanda çalıştığım için sürekli kesintisiz ilgi sağlayamıyorum. Sürekli koşturma ve çaba halindeyim. Tabii ki yetmeye çalışıyorum. Bu durumu nasıl toparlayacağım kızlar.. Şükür akrabalarım çok bulunduğum ilde. Fakat benim gidip gelecek çok vaktim olmuyor. Çocuklarım da doğal olarak akraba çevremizden uzak kalmış oluyorlar. Tatil günlerimde kendi evimize davet etmek istiyorum ama ona bile enerji bulamıyorum sanki. Şükür çirkin gelişen bir durum yok boşanmayla ilgili. Mesela asla babayı kötülemem. Tam tersi babalarının onları ne kadar sevdiğini anlatırım hep. Ama yine de çocuklarım düşündüğümden daha fazla hissediyorlar bu süreci..
