Değiştiğine inandığım erkek arkadaşım tarafından dün bi kez daha darp edildim. Gözüm morardı, vurduğu kulağım ise şuan duymuyo.. muhtemelen zarım yırtıldı. Bunları yazarken yazarken bile kendimi bu durumlara soktuğum için gözyaşlarıma engel olamıyorum. Hem canım yanıyor hemde kalbim.. öfkesine her zaman yenik düşen bu adamı değişir umuduyla hep affettim. Neden sevdim çünkü. Terkettim ağladı, kapıma geldi, bi daha yapmıcam dedi herşey düzeldi derken beni kırmamaya dahi özen gösterirken, özür dilemesini öğrenmişken dün çok basit bi tartışmada elini tekrar kaldırıp kafama ve yüzüme vurmaya başladı. O kadar sert vurdu ki kafamı yastığa gece koyamadım. Bi de kendi haklıymış gibi küfür edip bağırıp beni o şekilde yalnız bırakıp gitti.yüzümü Ailemden saklıcam diye odamdan çıkmadım bugun. Mutluyum huzurluyum rabbim bozmasın diye dua ederken şuan bu halde olduğuma inanamıyorum.
26 yaşındayım kendime yaşattıklarıma bak diyorum kızıyorum nefret ediyorum kendimden. Sevdim ya sadece sevdim başka suçum günahım yoktu. Allahından bulsun o kadar kötü haldeyim ki. Bu durumda bile kendini haklı çıkarabilen insanlar nasıl bi vicdana sahip anlamak mümkün değil