- 11 Aralık 2011
- 4
- 0
- Konu Sahibi ResearchAssistant
- #1
Arkadaşlar,
Eşimle biz uzun zamandır para biriktiriyorduk. Biraz da kredi çektik, çünkü eşimin ailesi hiçbir şeye karışmayacağı fikrini uzun yıllardır ona benimsetmişler. Aylar boyunca çok bunaldık. Ülkemizin standartlarına göre iyi bir gelirim var ama defalarca gün boyu yiyecek bir şey alamadığımı ya da uzun mesafeleri bile yürümek zorunda kaldığımı bilirim. Bunca sıkıntıya sırf eşyalarım hayallerimdeki gibi olsun diye dayandım.
Nişandaki takılarımı eşimle biriktirdiğimiz paradan aldık. Nişan evde oldu. Ne annesi ne babası ne de ablalarının hiçbiri takı takmadılar. Eşimle aldığımız takıları bana taktılar, sanki kendileri almış gibi. Ailemin üzülmemesi için gerçeği söylemedim. Kalan paramızın tamamıyla mobilyalarımı aldım. Ailesi yaptığımız harcamalarla ilgileri yokmuş, ne istersek yapabilirmişiz gibi davranıyorlardı. Ama tüm paramızı eşyalarımıza verdiğimizi duyunca çok surat astılar. Çünkü düğününün tüm masraflarını da bizim ödememizi bekliyorlarmış. "Keşke eşyaları taksitle alsaymışınız" diyerek eşimin hevesini kırdılar. Eşim peşin ödeyerek büyük bir hata ettiğimizi düşünüyor. Halbuki biz borçlu kalmayı sevmediğimiz, stres yaptığımız için bu şekilde ödemeye çok önceden karar vermiştik.
Bu gelişmelerin üzerine görümcem düğün için kredi çekmiş. Ele güne karşı bana bilezik takmaları gerekiyormuş. Biz eşimle nişandaki altının yeterli olacağına karar vermiştik. Ekstra altın istemiyorduk. Şimdi düğün için alınacak altınların acısını da bizden çıkarmaya çalışıyorlar. Ben tavırlarından çok rahatsız oluyorum, onların "el,gün" dediği kişiler için daha fazla borç ödeyebilecek halde değilim. Bıçak kemiğe dayandı. Her ay bir hiç için çalışıyorum, bir şeyler için birikim yapmaktan çok bunaldım. Borç ödemekten çok bunaldım. Eşim ise bekar ablasının kredi çekmesine üzülüyor. Aslında durumu bizden iyi. Düğünde gelen paralarla, takılarla ona yardım etsek diyor.
Sizce ben nasıl bir yol izlemeliyim? Ne söylemeliyim?
Eşimle biz uzun zamandır para biriktiriyorduk. Biraz da kredi çektik, çünkü eşimin ailesi hiçbir şeye karışmayacağı fikrini uzun yıllardır ona benimsetmişler. Aylar boyunca çok bunaldık. Ülkemizin standartlarına göre iyi bir gelirim var ama defalarca gün boyu yiyecek bir şey alamadığımı ya da uzun mesafeleri bile yürümek zorunda kaldığımı bilirim. Bunca sıkıntıya sırf eşyalarım hayallerimdeki gibi olsun diye dayandım.
Nişandaki takılarımı eşimle biriktirdiğimiz paradan aldık. Nişan evde oldu. Ne annesi ne babası ne de ablalarının hiçbiri takı takmadılar. Eşimle aldığımız takıları bana taktılar, sanki kendileri almış gibi. Ailemin üzülmemesi için gerçeği söylemedim. Kalan paramızın tamamıyla mobilyalarımı aldım. Ailesi yaptığımız harcamalarla ilgileri yokmuş, ne istersek yapabilirmişiz gibi davranıyorlardı. Ama tüm paramızı eşyalarımıza verdiğimizi duyunca çok surat astılar. Çünkü düğününün tüm masraflarını da bizim ödememizi bekliyorlarmış. "Keşke eşyaları taksitle alsaymışınız" diyerek eşimin hevesini kırdılar. Eşim peşin ödeyerek büyük bir hata ettiğimizi düşünüyor. Halbuki biz borçlu kalmayı sevmediğimiz, stres yaptığımız için bu şekilde ödemeye çok önceden karar vermiştik.
Bu gelişmelerin üzerine görümcem düğün için kredi çekmiş. Ele güne karşı bana bilezik takmaları gerekiyormuş. Biz eşimle nişandaki altının yeterli olacağına karar vermiştik. Ekstra altın istemiyorduk. Şimdi düğün için alınacak altınların acısını da bizden çıkarmaya çalışıyorlar. Ben tavırlarından çok rahatsız oluyorum, onların "el,gün" dediği kişiler için daha fazla borç ödeyebilecek halde değilim. Bıçak kemiğe dayandı. Her ay bir hiç için çalışıyorum, bir şeyler için birikim yapmaktan çok bunaldım. Borç ödemekten çok bunaldım. Eşim ise bekar ablasının kredi çekmesine üzülüyor. Aslında durumu bizden iyi. Düğünde gelen paralarla, takılarla ona yardım etsek diyor.
Sizce ben nasıl bir yol izlemeliyim? Ne söylemeliyim?
