- 16 Ağustos 2011
- 2
- 3
2015 yılı benden çok şey alıp götürdü. Babamı kaybettim. Yıllardır gittiğim jinekoloğumun ihmalkarlığı yüzünden çocuk sahibi olma şansımı kaybetmeme ramak kaldı. Tek güzel yanı jinekoloğumu değiştirip, tüp bebek yolunda yavaş yavaş ilerleme kaydetmem oldu. Operatör Doktor Günseli Dura ile çok şükür yollarımız kesişti. Ağustos 20'si histeroskopi ile başladı her şey. O günden beri tıpkı sizler gibi göbekten iğneler, hormon hapları, yumurta toplama, rahim ağzı dar olduğu için anestezi almama rağmen transferin gerçekleşmemesi, ikinci bir histeroskopi ile rahim ağzına takılan balon... Hepiniz biliyorsunuz işte yaşanan durumları. İki embriyom Medipol Hastanesi'nde beni bekliyor. Hastanenin önünden her geçişimde içim sevgiyle doluyor. Şimdi östrojen haplarıma başladım, bugün ilk günü. Rahim duvarının kalınlaşmasını bekleyeceğiz. Her şeyi eşimle yaşıyoruz, hep bu konuları konuşuyoruz. Ve insan ilginç bir şekilde hep çocukları, adım adım yaşananları konuşmak, konuşmak, konuşmak istiyor. :) Çevredekiler anlamaz, anlasa bile haklı olarak sıkılırlar. Ben de burada sizlerle yazışayım istedim. Bu dünyada beni anlayacak olan diğer anne adaylarıyla. Hepinize iyilikler, bol şans diliyorum. :)