Doğum sonrası pisikoloji

Arkadaşlar merhaba

maalesef aramalarda nedense bu konuya dair başlık bulamadım
Ben doğum yapalı 3 ay oldu. Hamileliğin sonlarına doğru depresif ruh hali başladı. Lohusalık sonrası geçer diye ümit ettim ancak 3 ay oldu maalesef geçmedi. Çok şükür bebeğim sağlıklı. Ancak kendimi çok mutsuz hissediyorum. İnanılmaz bir unutkanlık mevcut.
En çok kafaya taktığım ise çok severek belirlediğim ve severek koyduğum bebeğimin isminin şu an içime sinmemesi. Keşke şu diğer isim olsaydı vs düşüncelerine giriyorum saatlerce. Kafam çok karışık ve hep üzgünüm. Bebeğime bu moral ile haksızlık yapıyorum düşüncesi daha da yiyip bitiriyor içimi ve çok canımı acıtıyor.

Aynısını yaşayan oldu mu arkadaşlar? Kimisi hamilelik ve doğum sonrası beyinde kimya değişiminden kaynaklandığını söylüyor bu durumun. Ama 3 ay sürer mi? Umarım öyledir ve tez zamanda eski mutlu halime dönerim

Geçiyor emin olabilirsiniz

-Artemis- .!.:

3 ay uzun bir süre gibi gözüküyor olabilir ama bebekle annenin hayatı komple değişiyor. O yüzden kısa bir süre aslında yeni hayata alışmak için. Çok normal hissettikleriniz. Unutkanlık mevcut demişsiniz. Vitamin eksikliği de olabilir. D vitamini eksikliği depresif ruh haline neden olur. Aklınızda bulunsun. Ve geçecek merak etmeyin hepimiz aynı süreçlerden geçtik.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ediyorum moral verdiniz

Benimde olmuştu kötüydüm birkaç kez tekrarladı hemde . Benim sorunum şu oldu annem 20 günlükken gitti ben istedim gitsin diye . O gidince dünyada yanlız kalmışım dünya yıkılmış ben altında kalmışım gibi hissettim . 1 hafta ağladım . 40 a yaklaştık o ara bir akşam bebek emmişti aradan 1 saat geçti filan emzireceğim uyuyacağız sağ koluma yatırdım ve o an emmek istemedi dünyamız o günden sonra karardı . Meme reddi başladı tek göğüs beslenmek istedi . Bende ısrar ettim çift göğüs diye salaklık bende uyanıkken istediği taraftan emzirip uyumaya geçerken diğer tarafa geçseydim böyle olmayacaktı 4 aylıkken kg alımı yavaşladı mama verelim dedik asla kabul etmedi . Doktor çok yavaşlamış şöyle böyle beni strese soktu o gece sütüm azaldı damla damla oldu korkunçtu yine depresyona girdim. Zor toparladım yeniden ek gıdaya başladık bu sefer biraz erken 5 aylıktı . Yiyordu sonra yemez oldu . Meme reddi de bebeği yatağa yatırıp üzerine eğiliyordum emmesi için . 9. Ayda tamamen bitti o iş düzeldi . Alıştıkça sakinleştikçe ruh halim toparladı . Ama kötü bir his sürekli ağlamaklı filan . Uzun süre bebeğe alışamadım çok sevemedim filan bebeğe bebek bakıcısı gibi bakıyormuşum şimdi anlıyorum

Daha 1 haftalık anneyim bazen bebeğime bakarken ağlıyorum karnımda ki haline çok alışmıştım özlüyorum göbeğimi doktorumuza çok alışmıştım süreç güzel geçti bittiği için ağlıyorum. İsmine takılıyorum ağlıyorum. Değişik bir hal içindeyim. İyi ki annemler yanımda o sayede biraz daha iyiyim. Gidecekler ama onu düşündükçe ona da üzülüyorum.