bir gün önce tüm hazırlıklarımı yapıp erkenden yattım.sabah 7 de kalktım.hazırlanıp hastaneye gittik. otele gider gibi.orada çok güzel karşılandım.sanki düğün var da misafir karşılıyorlardı.saat 8 de doktorum geldi.beni odama aldılar.ameliyata hazırladılar.epidurali taktılar,yeşil elbise giydirdiler vs. buarada eşim geldi ve ben ona el sallayarak doktorlarla şakalaşarak ameliyathanenin yolunu tuttum.orada da gırgır şamata derken önüme bi perde gerdiler ve belden aşağısı uyuştu.faklı bi duyguydu.dokunduklarını hissediyorsun ama acı yok.şimdi bi basınç hissedeceksin hiç korkma dediler ve sonrasında bi ağlama sesi oğlum dünyaya geldi.hemen silip kucağıma verdiler öptüm.sonra babasının yanına gitti.doğum ekibi çok iyiydi,kendidoktorum,anestesi doktoru,bebek doktoru hepsi yanımdaydı ve hepsi de bana destek oldular.saçımı okşadılar güç verdiler doğrusu.normal doğum gibi zor değil tabiki ama sonuçta ameliyat ve ister istemez insan korkuyor.herşey 25 dk sürdü.neyse seni biraz uyutalım mı diye sordular,evet dedim.uyandığımda odadaydım ve oğlum,eşim,annem yanımdaydı. duygusallıkla alakası olmayan ben,mutluluktan ağladım,eşim de.artık 3 kişiydik.