- 10 Eylül 2007
- 56
- 2
6 haziran sezeryan günüm idi.1 gün öncesinden hiç uyuyamadım, aşırı duyguluydum ve sürekli sebebsiz yere ağladım, kayınvalidemler ve annemler geldiler memleketlerinden,6 haziran cuma sabahı saat 5 de kalktım banyo yaptım dua ettim, bişeyler yedim ve beklemeye başladım, doğum öğlen 1 de olacaktı.eşim de çok heyecanlı ne yapacağını bilemiyrdu.saat 11 de hastanedeydik.yatış işlemlerini hallettik. odamıza geçtik ama ben sürekli ağlıyordum......yeşil renkli amaliyat kıyafetini getirdiklerinde çok garip oldum,amaliyathaneye giderken çok ağladım sedyede, herkesin elini tutup bırakmamak istedim özellikle eşimin.neyse,,,genel anestezi almıştım.odama getirilirken kızımın parmaklarını saydınız mı 5 tanemiydi,kaç kilo doğdu diye ağlayarak sayıklamışım, kızımı kucağıma verdiler,emmeye başladı hemen, allahım sana şükürler olsun dedim, hala da diyorum.çok ama çok mutluyum,sezeryandan çok korkuyordum ama ben 2. gün ayağa kalkıp kızımı kucağıma alabildim. bugün olsa yine sezeryan olurum.hiç korktuğum gibi olmadı. kızım 3.080 kilo 49 cm doğdu.şuan hastanedeyiz ışık veriliyor yavruma küvezde , sarılık oldu,o olacağına ben olsaydım diyorum sarılık.ve ona olan sevgim çok büyük, annemi şimdi daha da iyi anlıyorum.şükürler olsun allahıma.
