Herkese hayirli günler,
belki bugün kendimi yanliz hissettigim icin bu konuyu aciyorum. Konuma yarin dönüp bakinca gereksiz bile gelecek ama dertlesmeye ihtiyacim var. Bilgisayardan yazmanin verdigi rahatlik ile zun olabilir gercekten icimi dökmek istedim.
Ben herzaman cevresinde popüler olan, sevilen sayilan, muhabbeti saran ve düsünceli yardimsever biri olarak taninidim. Elbette zaman degisiyor, olgunlasiyoruz bazi konularda degisiyoruz, önceliklerimizin bile yerleri degisiyor. Hatta cocugumuz varsa ve kücükse spontane bulusmalar organize edemiyoruz / katilamiyoruz. Hepsinin farkindayim.
Ama zoruma giden su ki, kendimi yanliz hissediyorum. Arkadasim dedigim insanlar baskalarina gül bahcesi sunarken beni unutuyor, özverili davranmiyor. Agzimla yüz kere biseyler yapalim dedigim arkadaslar baskalarina karsi cok esnek davranirken beni bekletebiliyorlar. Asla maddiyatci degilim ama sofralar, hediyeler, sürprizler, jestler, foto paylasmalar.
Ben ise bu sehirde dayanabilecekleri, alinmayacagimi bildikleri kötü gün arkadaslariyim. Cocukca gelebilir "onlarin arkadasligi daha derin"diyebilirsiniz ama onlara anlatamadiklarini bana, onlarla gülemedikleri cekindikleri seylere benle gülerken, konu bunu davranista jestde göstermeye gelince ben birsey göremezken öbür insanlar el üstünde tutuluyor.
Buda kendimi sorgulamama sebep oluyor. Nasil bir insanim, yoksa artik iticiyim? SIkIcimiyim? Ayrica neden simdi bunlari önemsiyorum diye kendimi alamiyorum. Minimum beklentide bir insanim diyebilirim ama hal böyle olunca baskalarinin dogumgünlerini önemseyen pastalar hazirlayan sürprizler yapan insanlar beni hatirlamiyor, hatirlayinca gecistiriyorlar. Demek bende problem var diyorum.
Sen ne yapiyorsunda beklentide oluyorsun diyebilirsiniz. Kendi hakkimi yiyemem elimden geleni yapiyorum hemde cocuklarla uni okuyup calismama ve dolu yogun bir hayatim olmasina ragmen. Iyiligin karslilikli yapilmamasini gerektiginide biliyorum ama haksizliga veya dislanmisliga ugruyoru gibiyim.
Vicdanli, mert dürüst kaliteli insanlarla arkadaslik etmek istiyorum secimlerimide bu yönde yaptigimi düsünüyorum ama bir süre sonra galiba degersiz oluyorum...sizlerde durumlar nasil? Cevrenizde böyle degisiklikler oldumu? neye bagladiniz? neler yasadiniz?
belki bugün kendimi yanliz hissettigim icin bu konuyu aciyorum. Konuma yarin dönüp bakinca gereksiz bile gelecek ama dertlesmeye ihtiyacim var. Bilgisayardan yazmanin verdigi rahatlik ile zun olabilir gercekten icimi dökmek istedim.
Ben herzaman cevresinde popüler olan, sevilen sayilan, muhabbeti saran ve düsünceli yardimsever biri olarak taninidim. Elbette zaman degisiyor, olgunlasiyoruz bazi konularda degisiyoruz, önceliklerimizin bile yerleri degisiyor. Hatta cocugumuz varsa ve kücükse spontane bulusmalar organize edemiyoruz / katilamiyoruz. Hepsinin farkindayim.
Ama zoruma giden su ki, kendimi yanliz hissediyorum. Arkadasim dedigim insanlar baskalarina gül bahcesi sunarken beni unutuyor, özverili davranmiyor. Agzimla yüz kere biseyler yapalim dedigim arkadaslar baskalarina karsi cok esnek davranirken beni bekletebiliyorlar. Asla maddiyatci degilim ama sofralar, hediyeler, sürprizler, jestler, foto paylasmalar.
Ben ise bu sehirde dayanabilecekleri, alinmayacagimi bildikleri kötü gün arkadaslariyim. Cocukca gelebilir "onlarin arkadasligi daha derin"diyebilirsiniz ama onlara anlatamadiklarini bana, onlarla gülemedikleri cekindikleri seylere benle gülerken, konu bunu davranista jestde göstermeye gelince ben birsey göremezken öbür insanlar el üstünde tutuluyor.
Buda kendimi sorgulamama sebep oluyor. Nasil bir insanim, yoksa artik iticiyim? SIkIcimiyim? Ayrica neden simdi bunlari önemsiyorum diye kendimi alamiyorum. Minimum beklentide bir insanim diyebilirim ama hal böyle olunca baskalarinin dogumgünlerini önemseyen pastalar hazirlayan sürprizler yapan insanlar beni hatirlamiyor, hatirlayinca gecistiriyorlar. Demek bende problem var diyorum.
Sen ne yapiyorsunda beklentide oluyorsun diyebilirsiniz. Kendi hakkimi yiyemem elimden geleni yapiyorum hemde cocuklarla uni okuyup calismama ve dolu yogun bir hayatim olmasina ragmen. Iyiligin karslilikli yapilmamasini gerektiginide biliyorum ama haksizliga veya dislanmisliga ugruyoru gibiyim.
Vicdanli, mert dürüst kaliteli insanlarla arkadaslik etmek istiyorum secimlerimide bu yönde yaptigimi düsünüyorum ama bir süre sonra galiba degersiz oluyorum...sizlerde durumlar nasil? Cevrenizde böyle degisiklikler oldumu? neye bagladiniz? neler yasadiniz?
benimde dün doğum günümde eşimin ailesinden herkes kutladı, kendi ailemde kutladı ama arkadaşlarım sadece msj attılar. Ben onlarınkini gidip sürprizli olarak kutlamıştim oysa ki 
ama sorun değil önemsemiyorum artık eskiden unutmuyorlardı ama bazı zamanlar denk gelemiyorduk kutlayamıyorduk birbirimizin ki. Bu sefer ki bi farklı geldi bana. Ama yine önemli değil. 
