dj_oznur_0106 / Görsel Şiir Seçkisi

Bazen gözümden yüreğime akan bir damla gözyaşım oluyorsun,
Bazen içimi ısıtan güneşim...
Bazen bitmek tükenmek bilmeyen umudum,
Bazen ümitsizliğim oluyorsun...
Bazen de yüreğimdeki yarama tuz basıp, içimdeki beni öldürüyorsun...
Bazen ise yarama merhem olup, canıma can katıyorsun...
Yüreğinde bir cümlelik yerim var mı?

Yoruldum artık yar…

Canım acıyor, içim kanıyor bu ikilem beni öldürüyor...
Yakma canımı, içimi acıtma...
Bırak yaram kabuk tutsun daha fazla kanatma...

Bir yüreğe iki sevgi sığar mı? Yar söyle
Bir yürek sevgiyle dolup taşarken ikincisini alırmı?
Bırak beni, kendimi yakan bir ateşim artık...
Dokunma bana kendinide yakma benim ateşimle...

Yapma yar bırak beni...

Eziyet etme bu bedene, bırak çekileyim köşeme...
Gömüleyim suskunluklara, benden geriye yaralı bir yürek, suskun bir beden kaldı...
Yüreğim sende kaldı kır gitsin ey yar...
Kırık, dökük bir yürek cansız bir beden taşıyorum artık yar...

Bırak beni, yakma canımı, içimi acıtma....
Bırak suskunluklara bürüneyim...

Susuyorum…

Bir ölü gibi,bir dilsiz gibi,bir taş gibi,bir kaya gibi,bir su gibi,bir dağ gibi susuyorum...​

Attığım her adım benden uzakta
Bastığım her yerde yokmuşum meğer
Çırprnırken 'ben' denilen tuzakta
'Ben' bana saplanan okmuşum meğer...

Aklım kumsal iken, ben toz paresi
Çıktıkça yükseğe alçalır oldum
Düşündüm derdimin nedir çaresi
Susarak konuşmak, sonunda buldum...

Esrarlı vuslata bir adım kala
Hasretin vecdiyle, ben kement attım
Deryada boğulmak ne güzel bela
Battıkça kurtuldum, çıktıkça battım...

Görünmez cevheri buldum diyerek
Körlüğü kör ettim, deli bir taşla
Bilmeyi bilmeden, bildim diyerek
Boşluğu doldurdum, dolu bir boşla...

Nasılların sebebini sorarken
Sualimi cevapladım 'niçin'de
Çokluğumda yokluğumu ararken
Yalnız kaldım yığınların içinde...

Satır satır böldü beni heceler
Her kırkımı, kırka yardım savuştum
Boşluğumu kucakladı geceler
Sessizlikte, gürültüyle boğuştum...

Var'da yoku, haykırırken her seda
Aklım ki, aklımı başımdan aldı
O'na gidiyorum, bana elveda
Sonsuz olan sona, bir nefes kaldı...​

bir ömür anlatılabilir bir şiirde
veya belirsizlikler
gitmelerin ardından ağıtlar yakılır
susmalar belirir satır aralarında..

her şey anlatılabilir
üç beş satırda
yaşama dair her şeye anlamlar yüklenebilir
veya yazılabilir mucizeler
güzellikler ardı ardına gizlenir
dizelerin sessizliğinde..

her şey anlatılabilir bir şiirde
kısa yaşam öyküleri
gitmelerin çöküntüleri
beklentiler sevmelerden yana
yani kısaca akla gelen ne varsa
anlatılabilir şiirlerde..
betimlemelerden yararlanılır
kâh doğadan destek alınır
kâh mucizelerden..

şimdi ne anlatabilir ki seni
nasıl tanımlamalı gözlerindeki gizemi
mercan mavisi mi demeli
okyanus yeşili mi
nasıl anlamlandırılır ki
bir çift gözdeki yaşam büyüsü..
ne zaman yazmaya yeltensem
gülüşün takılır bakışlarıma
deniz gözlerinde anlamlar dizili
sırdır mucizeler gülüşlerinde
gülerken sen güller açar
gülerken sen mevsim coşar
sonra
ben şair olurum
kalemle bir olur
yazılmış ne varsa güzelliğe dair
hepsini alır da koynuma
bir şair olurum
anlatmaya çalışırım
gözlerindeki gizemi..





sen gülersin
onulmaz sancılar kaplar bedenimi
gitmeler belirir susmalarımda
sen gülersin
ben şair olurum
gözlerinde susuz kalır
bakışlarında mutluluğu yudumlarım
hasret olur göz kapakların
ve her saniye
bir daha ölür
bir daha dirilirim

bir şiir çaldım gözlerinden
sevmeyi, hayatı anlatan
zifiri karanlığımda bir tutam ışık olan
bir şiir çaldım gözlerinden
yeniden doğmak için
yeniden küllerinden..

“gözler ki sende birer parçası ilahın
gözler ki senin en katı zulmün silahın
vur o şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin
sen öldürürken de güldürürken de güzelsin”






bir şiir çaldım gözlerinden
güzelliğe seni anlatan
senden gelen
bende yaşlanan
bir şiir çaldım gözlerinden
nefesler kesen
olmadan olmayan..

“gözler ki sende birer parçası ilahın
gözler ki senin en katı zulmün silahın
vur o şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin
sen öldürürken de güldürürken de güzelsin”

şimdi ne anlatabilir ki seni
susuşun mermi
gülüşün gizemli
olmadı gitmelerin sitemi
şimdi ne anlatabilir ki seni
iyisi mi
baştan ayağa sen demeli
sen.. sen.. sen..
yine de sen
ille de sen..

şimdi ne anlatabilir ki seni
bir yanda geçmişim
bir yanda güz mevsimi..

Sen sakın kapatma gözlerini kapatırsan eğer; maviler hayata küser..

Bu kadar dokunmaz sanırdım yokluğun
Oysa düğümlenince boğazıma bir acı,
Anladım yokluğun başını öne eğmekmiş biraz,
Yokluğun bir sabah uyandığında sabah buğusuymuş,
Üşümekmiş yokluğun olur olmaz zamanda,
Yokluğun biraz yenilmek duygusuymuş her savaşta.
Yokluğun daha başlamadan bitmekmiş, her başlangıçta.
Yokluğun elleri çamur olmuş bir çocuğun korkusuymuş,
Her an ağlamaklı olmakmış yokluğun.
Ve her problemde;
Akıntıya karşı kürek çeken adam olmakmış yokluğun,
Her zaman yokuş yukarı çıkmakmış,
Her mevsim sonbaharmış yokluğun, hep sarı yapraklarmış
Ve gözlerimde sensizliği ölesiye taşımakmış yokluğun,
Nefes almamak gibi bir şeymiş yokluğun,
Sanki boğazına düğümlenen bir lokmaymış,
Oysa çiçek mi demeli bahar mı demeli adına,
Sitem etmemeli mi hiç yaptıklarına,
Çekip gitmelerine sessiz mi kalmalı
Susmalı mı, boyun mu eğmeli
Yokluğumun şirini yaz demiştin bir sözünde bana
Yokluğun koca bir boşluk hayatımda.
Bir daha gitme n'olur..


ALINTI..​

Umutsuz olduğu bir anda
Sevmek ister her insan
Birazcık şanslıysan
Neden olmasın ..






Eğer her gece yattığında
Büyülü düşler sana
Benden bahsediyorsa
Hemen tatlı uykundan uyan





Çünkü ben hiç uyuyamam
Seni düşündüğüm zaman
..
Belki sevmekten hiç usanmam​

Acılar biriktiriyorum masum avuçlu çocukların yüreklerinde!
Şehre dar gelen bir hayalin tam ortasında kederler çoğaltıyorum yırtık ceplerimde.
An geliyor bir ülkeye bölünüyor yüreğim ve an geliyor dünya oluyor acımasızlığım yamacında yüreğim...
Saklı düşlerimin o en kayıp adreslerinde bir masala dönüyor sözlerim.
Zamansızlığıma sığdıramadığım derin acılar saklı şimdi kimliksiz düşlerimde!
Ben bir şehre çekip giderken bir ülkeye dönüyor yüreğim.
Ben şehir ve ülke iki bağımsız hayal atlası ve otam ortasında ben masum avuçlu bir çocuk yüreği...
Bütün terkedişlerime bir kandil yakıyorum gecenin sustuğu bu anda!
bütün hayal kırıklıkları bütün sıradanlıklar ve bütün mavi olmayan aşklar birer birer kapı çalıp çekip gidiyorlar.
Oysa bir yıldız sararken gamlı düşlerime ve kelimeleri hüznün rengine boyarken ardımda yaşayamaycağım her şey bir uçurum olup çıkıyor karşıma!
Zamanı karalıyorum silikleşen yazılarımın içinde ve göğün karanlığına hicran yazıyorum siz sabaha soyunup uyurken bense gecenin tam koynunda.
adıni bile bilmediğim bütün sözlerin esaretini yaşıyorum.
Bütün savunmasız korkularımın cesur bir savaşçısıyım sanki şuan çünkü ben;
SENİ YAŞIYORUM...

Ayrılıkların o kapanmaz yara gibi duran bütün ayraçlarını kaldırıyorum.
Tuz basıyorum özlemden çatlayan yüreğimin yarasına!
Akşamlar geceye soyunup dururken ve çekip giderken bütün eşgali yıldızların ben göğe yükseliyorum sanki!
Gögün avuçlarında bir zaman sonra sewgi yağdıracağım bu karanlık şehre ve bu kayıp dünya sahnesine!

SENİ YAŞIYORUM işte upuzun yolların umutlara bağlandığı uzak bir kentin en ücra yerinde!
İç cebimde melankolik bakışlarımdan bir tutam umut demeti ve yanlızlığıma tütsü yakarken ben,
sen gecenin ağaran saçlarıyla bir rüzgar olup geliyorsun taa o uzak kentlerden...
Ben bir ülke oluyorum işte o an bütün halklarıyla aşk dolu bir ülke!
şimdi masalsı bir güzelliğe kapılıyor gülüşlerim.
Şimdi benden kilometrelerce uzaktasın ama dokunsam heyecandan ölecekmiş gibisin ama yoksun işte.
Çelişkilerin acımasız derin çukurlarında bir yanım seni yaşıyorken bir yanım melali bir aşkı yoklayıp duruyor.
Ve acılar biriktiriyorum hiç durmadan minicik avuçlu çocukların gül kokan yüreklerinde!
Şehre dar gelen bir hayalin ortasında ben kederler çoğaltıyorum yırtık ceplerimde.
Sensizlikten kalma yanımın miladi aşk hüzünbazlığında hasrete dokunuyor umarsızca ellerim.
Gemisi batmak üzere olan bir kaptan gibiyim tıpkı gemi batıyor ve ben boğuluyor...
ki sen hala yoksun ben ben ben....
SENİ YAŞIYORUM... ​

Bıraktım yüreğimden kuyruklu uçurtmalar
Sığındım gecelerin kara avuçlarına
Tükendi dudağımda bildiğim tüm dualar
Kirpiğimden süzüldü, rimeller yanağıma.

Meyler sundu hayalin, Bizans akşamlarında
Asurları dinledim, salkım bakışlarında
Kendimin celladıyım, düğümledim gönlümü
İmzaladım fermanımı, Osmanlı zindanında.

Bıraktım gökyüzüne, uçuştu ak balonlar
İnanmam artık senin, pembe yalanlarına
Çaresiz gözlerimde, dolaştı sağnak kuşlar
En kırılgan yerimden, kırıldım artık sana.





alıntı​

hayatı baştan yaşasak ne olacak ki
adım aynı soyadım aynı
hatta kaderim mi; o hep aynı
hayatı baştan yaşasak ne olacak ki
sen aynı güzelliğin aynı
hatta sana olan aşkım mı: o hep aynı
hayatı baştan yaşasak ne olacak ki
ölüm aynı mezar aynı
hatta sevinecekler mi; onlar hep aynı
sen yanımda olmayınca aklım başımda kalmayınca
çevremde dostlarım kalmayınca
bir de üzerine hastaysam yıllardır
karanlık ve yalnızlık kanserinden;
hayatı baştan yaşasak ne olacak ki

alıntıdır...​

Özledim seni bugün sebep yokken
Uzansam hayallere dokunurum sandım bak
Yıllar geçmiş üstümüzden
Hala ilk günkü gibi aklımdasın





Söyleyecek çok sözüm vardı
Hepsi yarım kaldı
Neler ummuştum hayattan
Elimde ne kaldı






Kırılan kalbim miydi yoksa?
Karnımdaki bu sancıyla
Küflenmiş ruhum unutmadı
Unutmadı seni hala






Özledim seni bugün sebep yokken
Uzansam hayallere dokunurum sandım bak
Yıllar geçmiş üstümüzden
Hala ilk günkü gibi aklımdasın Özledim seni, özledim seni, özledim seni..​