- 9 Mart 2020
- 359
- 766
- 18
- 33
- Konu Sahibi Mechulzaman
-
- #1
Merhaba dostlar..
Uzunnca bir süre ( yaklaşık 1,5 yıl ) bu forumda sizlerin her konuda girip çıkıp tecrübelerinizi okudum. Bu süreç içinde 7 ay önce bizde bebek için çalışmalara başladık.
Defalarca yaşanan tek çizgi, gözyaşı, yalancı gebelik belirtileri sonunda geçtiğimiz 19 ocakta son adetimi gördüm ve 21 şubat gebelik testim pozitif çıktı..
Tarifsiz bir mutluluk yaşadık tabi..
Ancak çok sinsi bir tehlikeyle karşı karşıyaymışız..
Beta hcg normal seyrinde artarak gidiyordu. Daha önceki usg kontrollerimde hep ‘temizsin, rahat gebe kalırsın’ dedikleri için aklıma hiç kötü bir şey gelmiyordu.. hemen havalara girdim tabi. Yeme içme düzeni, hafif egzersizlere devam..
Derken 4 mart salı günü ilk usg kontrolüme gittim. Hem keseyi görmek hemde kalp atışını duymak için. Hesaplara göre 6+2 idik.
Heyecanla usg ekranına bakarken dr hiçbir şey görmüyorum dedi.. bir de alttan bakalım.
Baktı.o sırada normalde yaşamadığım bi ağrı saplandı sağ tarafıma. Burda dedi. Sağ tüpe yerleşmiş.gerek dr un yüzündeki ifade, gerek benim o an yaşadığım şok...
Üzgünüm dedi. Bu ektopik bir gebelik.
Hemen müdaheleye alınmam gerektiğini söylediler. Bir türlü kabul edemedim. İlk uçakla memlekete gitmek iatedim ( görev için Kars’tayız. Memleket Bursa )
Uçağa binmeme dahi izin vermediler. Tüpümü patlatacak kadar büyümüş. Her an iç kanamadan şoka girip bayılabilirmişim. Keza kanamada sinsice içeriden başlamış. Ne olduğunu anlamadan yatırıldım hastaneye. Daha kabul edemeden acil operasyona alındım. Bulunduğu yer tam yumurtalık ve tüpün birleştiği yerdi, yumurtalık kalsın diye dua edip hıçkıra hıçkıra ağlarken aldılar ameliyata. Tarifsiz ağrılarla, maddi manevi acıyla uyandığımda öğrendim, tüpü de kurtarmışlar ama çok dejenere olmuş tabi. Bir daha normal bir gebelik sağ taraftan olmayabilir, tekrarlama olasılığı çok yüksek dedi doktor.
Çocuk aşkıyla yanan ben, ameliyattan ilk uyandığım dakika o ağrıların ve narkozun şiddetiyle ‘ bir daha nasıl isteyeceğim!’ Diye bağırdım..
Hayata karşı öfkeli, buruk, hayal kırıklığı, yas duygularıyla karışık olarak her işte vardır bir hayır, Allah verir Allah alır, daha çok gençsiniz, falan gibi ikili duygular içindeyim..
Tecrübelerinize ihtiyacım var dostlar.
Var mı içinizde benzer durum yaşayan, daha sonra sağlıklı bir gebeliğe kavuşan?
Siz neler yaşadınız?
nasıl atlattınız?
yeniden göze alabildiniz mi? Yumurta takibi yaptırmak mı lazım? Yoksa direk hiç risk almadan tüp bebek mi?
uzun oldu belki biraz.. belki hormonlarım hala kendine gelemedi. Son kalıntılarını döküyorum bebeğimin içimden. Kanamam sürüyor.
Tecrübelerinizi dinlemek isterim.
Allah hepimizi böyle durumlardan korusun, sağlıklı günler dilerim..
Uzunnca bir süre ( yaklaşık 1,5 yıl ) bu forumda sizlerin her konuda girip çıkıp tecrübelerinizi okudum. Bu süreç içinde 7 ay önce bizde bebek için çalışmalara başladık.
Defalarca yaşanan tek çizgi, gözyaşı, yalancı gebelik belirtileri sonunda geçtiğimiz 19 ocakta son adetimi gördüm ve 21 şubat gebelik testim pozitif çıktı..
Tarifsiz bir mutluluk yaşadık tabi..
Ancak çok sinsi bir tehlikeyle karşı karşıyaymışız..
Beta hcg normal seyrinde artarak gidiyordu. Daha önceki usg kontrollerimde hep ‘temizsin, rahat gebe kalırsın’ dedikleri için aklıma hiç kötü bir şey gelmiyordu.. hemen havalara girdim tabi. Yeme içme düzeni, hafif egzersizlere devam..
Derken 4 mart salı günü ilk usg kontrolüme gittim. Hem keseyi görmek hemde kalp atışını duymak için. Hesaplara göre 6+2 idik.
Heyecanla usg ekranına bakarken dr hiçbir şey görmüyorum dedi.. bir de alttan bakalım.
Baktı.o sırada normalde yaşamadığım bi ağrı saplandı sağ tarafıma. Burda dedi. Sağ tüpe yerleşmiş.gerek dr un yüzündeki ifade, gerek benim o an yaşadığım şok...
Üzgünüm dedi. Bu ektopik bir gebelik.
Hemen müdaheleye alınmam gerektiğini söylediler. Bir türlü kabul edemedim. İlk uçakla memlekete gitmek iatedim ( görev için Kars’tayız. Memleket Bursa )
Uçağa binmeme dahi izin vermediler. Tüpümü patlatacak kadar büyümüş. Her an iç kanamadan şoka girip bayılabilirmişim. Keza kanamada sinsice içeriden başlamış. Ne olduğunu anlamadan yatırıldım hastaneye. Daha kabul edemeden acil operasyona alındım. Bulunduğu yer tam yumurtalık ve tüpün birleştiği yerdi, yumurtalık kalsın diye dua edip hıçkıra hıçkıra ağlarken aldılar ameliyata. Tarifsiz ağrılarla, maddi manevi acıyla uyandığımda öğrendim, tüpü de kurtarmışlar ama çok dejenere olmuş tabi. Bir daha normal bir gebelik sağ taraftan olmayabilir, tekrarlama olasılığı çok yüksek dedi doktor.
Çocuk aşkıyla yanan ben, ameliyattan ilk uyandığım dakika o ağrıların ve narkozun şiddetiyle ‘ bir daha nasıl isteyeceğim!’ Diye bağırdım..
Hayata karşı öfkeli, buruk, hayal kırıklığı, yas duygularıyla karışık olarak her işte vardır bir hayır, Allah verir Allah alır, daha çok gençsiniz, falan gibi ikili duygular içindeyim..
Tecrübelerinize ihtiyacım var dostlar.
Var mı içinizde benzer durum yaşayan, daha sonra sağlıklı bir gebeliğe kavuşan?
Siz neler yaşadınız?
nasıl atlattınız?
yeniden göze alabildiniz mi? Yumurta takibi yaptırmak mı lazım? Yoksa direk hiç risk almadan tüp bebek mi?
uzun oldu belki biraz.. belki hormonlarım hala kendine gelemedi. Son kalıntılarını döküyorum bebeğimin içimden. Kanamam sürüyor.
Tecrübelerinizi dinlemek isterim.
Allah hepimizi böyle durumlardan korusun, sağlıklı günler dilerim..