İyi akşamlar kızlar. Bu ara artık o kadar bunaldım ki sürekli stres, sıkıntı, sorun.. Annemle veya arkadaşlarımla paylaşmaya bile çekiniyorum artık. Biz eşimle yaklaşık 1 senedir evliyiz kızlar. Evliliğin ilk ayları zordu sonra çok iyi anlaşmaya ideal karı koca olmaya başladık ki bu dönem 5-6 ay sürdü ama şu sıralar yine bi çıkmazdayım. Daha 1 ay önce çok sert bi şekilde tartıştık. Konu şuydu. Ramazan dolayısıyla Ramazan çıkışında benim uyku düzenim bi süre berbattı. Bayramın 1. günü eşim sabahın 4 ünde uyandırdı (daha yeni uykuya dalmıştım) kalk hazırlan babamlara gidiyoruz biz namaza gideceğiz sizde annemle kahvaltı falan hazırlarsınız bayramlaşırız vs. dedi. Seslenmedim kalktım hazırlandık gittik. Kızlar kaynanamla pek muhabbet edemiyorum sıkılıyorum.Dedikodu yapmayı seviyor ben bunalıyorum. Ben konu açıp bişeyler anlattığım zaman sadece dinliyor yorum yapmıyor . Yani öyle bi yapısı var muhabbeti beni sarmıyor. O yüzden eşime dedim ki hayatım gidelim ama beraber kalkalım benim de bayram dolayısıyla arayacağım akrabalarım var en başta annem var benden kilometrelerce uzakta akşama kadar orda durup ne yapacağım hem uykusuzum biraz uyurum eve gelip , tamam dedi.
Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.
Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.
Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
Neyse gittik herşey tamam eşim işim var diyip kalktı bende kalkmak istedim kayınbabam her zaman ki gibi “ne ara geldin ne ara kalkıyorsun” gibi bişey söyleyip lafını soktu kaynana olsun gidin akşam gelirsiniz tekrar dedi. Geldim eve arayacaklarımı aradım sonra yattım uyudum o gün gidemedik. Ertesi gün eşim sabah uyandı kahvaltı falan ettik iyi herşey hoş sohbet muhabbet sonra dedi ki “akşam annemlere gidelim dün akşam gelin dedi uyuyordun gidemedik zaten” Kızlar biriktirmiştim içimde zaten bu gidip gelmelerin sıklığından müzdariptim artık patladım. Haftada 2-3 kere gidiyorduk en az. Eşim ana kuzusu biri hergün görse doymaz. “ Ya dedim ben bak yine uyuyamadım sabaha kadar zaten antidepresan kullanıyorum kullanma saatim değiştirdim vs benim uyku düzenim bitap bugün gidemem sen çok istiyorsan git gör bayramlar torbaya girmedi bugün olmaz yarın olur yarın olmaz pazar günü olur gideriz” Bunu diyen sen misin? Olay “zaten bi b*ka yaradığın yok” lara falan geldi. Böyle söyleyince aşırı sinirlendim açtım ağzımı yumdum gözümü.
Bu annesine gitti 3-4 gün orda kaldı. 3-4 gün sonra bi baktım toplanıp gelmişler annesi babası kapıyı alacaklı gibi çalıyorlar. Bi taraftan arka arkaya beni arıyorlar mesaj atıyorlar . İnanın korktum açamadım elim ayağım titredi. Zaten yalnızım burda annem babam kardeşim hiç kimsem yok. Sonra mesaj attım eşime “evde değilim dışarda biraz işlerim var akşam gelin” diye. Akşam geldiler kaynanamın suratı beş karış yüzüme bakmıyor. Mutfakta sigara içiyor su içmeye giriyorum mutfaktan kaçıyor. İçerde oturuyor geçip oturuyorum başka odaya kaçıyor. Geldiler sen şöylesin sen böylesin insan kocasına böyle yapar mı yuvayı dişi kuş yapar sen çok geçimsizsin idare etmeyi bilmiyorsun bilmem ne oğullarına laf yok. O günden beridir de görüşmüyorum zaten onlarla.
Neyse kızlar araya biraz zaman girdi benim kız kardeşim falan yanıma geldi derken bunla düzeldik ama aldım karşıma konuştum şikayetçi olduğum hoşlanmadığım herşeyi açıkça dile getirdim konuştuk anlaştık. Şikayet ettiğim şeylerden biri de çocuk sahibi olma konusunda beni zorlamasıydı. Bugün herşey güllük gülistanlıkken yine başladı çocuk istiyorum çocuk istiyorum diye geçiştirmeye çalışıyorum konuyu kapatıyorum hala üsteliyor. Kızlar en son dayanamadım söyledim ya sen değil misin “ çocuğum olursa okutmam, okutmak zaman kaybı vs. Kızım olsa kocası dövse seslenmem “ malesef hem ailesi hem kendisi bu kadar geri kafalı insanlar. Bişeyleri evlendikten sonra öğrendim. Ablası aldatıldı kocasıyla birbirlerine girdiler de gidip kızlarını hırpaladılar sen kocana nasıl küfür ediyorsun bütün apartmanı ayağa kaldırmışsın diye onu orda bırakıp gittiler. Neyse dedim “sen bu kafa yapısında bi insansın ve ben böyle bi adamdan çocuk sahibi olmak istemiyorum beni zorlama. “Böyle söyledikten sonra fırladı söylene söylene kalktı gitti “boşan öyleyse çocuk istemediğin adamla niye berabersin” diye diye. Kavga hararetlendi falan derken bidaha beni bişeyleri zorlarsan özellikle bu çocuk mevzusunda bana boşanmaktan başka çare bırakmayacaksın zaten dedim. Ben sizi çözdüm dedim. Kızlar geçen kavgada sıkıldım bunaldım ben annemlerin yanına gitmek istiyorum dedim annesi “sen gittiğin gün bu evi boşaltırım eşyaları satarım” diyordu. Yarın birgün çocuğum olsa bi çıkmaza girsem çocuğumu almakla tehdit ederler beni, bunu yüzüne söyledim az önce. Bilmiyorum kızlar aşırı yorgunum, kırgınım, kızgınım. Tabiri caizse evlendikten sonra gösterdi bana gerçek yüzünü yoksa şimdiki aklım olsa sanırım evlenmezdim. Kaç gündür soğumuş hissediyordum yanına yaklaşmıyordum kendisi de farkındaydı kıvranıp duruyordu çabalıyordu düzelsin diye tam bişeyler düzeldi derken yine aynı terane. Bi insan hiç mi akıllanmaz.. Gittikçe soğuyorum…Ben ne yapacağım hanımlar?
ya eşini kendine bağlamak için çok iyi olacaksın yada bitirecek sin ortası yok.