bende aynı durumdayım..burda tekbaşımayım ailem başka şehirde..hiçbişeyden zevk almıyorum,dışarı çıkmak istiyorum ama çıkınca bebeğim huzursuzlanınca yine sinirleniyorum eşime gezmek bizim neyimize bizi ev paklar deyip eve dönmek istiyorum,saçım başım karman çorman,uykusuzum,yorgunummm umarım kısa zamanda geçer bebeğimle daha güzel ilgilenebilirim....
zamanla inan düzelicek bunlar
gece uykum yoktu benimde tüm gün leyla gibiydim
dışarı çıkınca insanlar hayattan nasıl zevk alıyorlar ya diyordum
eşimle kahvaltı,yemek beraber oturup ne zaman yicez diyordum
ama anladım ki kendime sıkıntı yapmışım
3.aydan itibaren pusetine asılan oyuncaklardan aldım yemek ve ev işlerinde öyle oyalandı
sonra oyun halısı aldım onuda sevdi
oturmaya başladığında mama sandalyesinin önüne oyuncaklar koydum hem oynadı hem uyuyakaldı
emekleme başlayınca zaten iyice yoruluyor,bulduğu yerde uyuyor:):):):)
kendi kendine oyunlar kuruyor
şimdi ise ooooo odasını karıştırıp beni peşinden koşturuyor
canım birde sürekli evde durmayın
sabah işlerinizi bitirip arkadaşınıza gidin
onlar yardımcı olurken biraz dinlenin
bir kahve içip 2 muhabbet edin
bebekli hayata alışmak bazıları için çokk zor oluyor
eski düzenime geri dönmek istediğim zamanlar çok olmuştur benimde
tekirdağda mı oturuyorsun canım sen
bende çorludayım
ve kısa süre önce bizim ellerde TEKİRDAĞ KONUSUNU farkettim
buluşma düzenlenirse eğer buluşalım
değişiklik olur bizim içinde
4. ayıma girdim bugün bende hiç degişme yokk bunları yazarken bile hala aglıorum bebegim çok huysuz sürekli aglıoo arkadaşlarım aramaz oldularr hergün arıorum onları nolur gelinn sohbet edelim diorum ama kimse gelmiooo dışarı çıkamıorum sürekli agladıgı için zehir oluo herşey yemek yemeyi uyumayı sevmeyii sevilmeyii unuttumm bu durum ne zaman geçecekkk
3 ayını doldurmuş bebek Neden sürekli ağlıyor hayatım? Koliklimi? Dr danıştın mı? Belki doymuyordur? Ne biliim birsürü sebebi var.
Bebek bakımında yalnız olmak zor. Benimki de 4 aylık sevgili kocamdan başka kimse yardım etmiyor.
Bunalımdan kurtulamıyorsan psikiyatriste gidebilirsin. Hiç çekinme, bu gayet normal:teselli:
Benim kızım doğalı 11 ay oldu.İlk dönemlerimiz o kadar zor du ki .
Ben vajinismus sıkıntsı atlattıktan sonra normal dogum yaptım.Yani dogumda cok korktum bişeyler olucak diye daha dogumdan sonra cocugu kucagıma verdiklerinde hiç bişey hissedemedim sadece bi korku kaldı üzerimde.Çok zor bi dönemdi dogum sonrası o kadar duygusaldım ki En önemlisi bi dönem cocuga çocuklu düzene hiç alısamadım bu sürede allahtan annem yanımdaydı.Herseye ağlıyodum Ağrılarım oluyodu aglıyodum kızım aglıyodu bu nıye aglıyo diyi bende ağlıyodum Eski düzenmi özlüyodum.Geceleri gözümü kapadıgım an o hastanede dogumhane gelıyodu aklıma.Kısacası sürekli salya sümük halindeydim.20 günlükken eşimin ailesinn kışkırtmasıyla eşim çok üzdü beni sütüm kesildi bi ara allahtan tekrar geldi.Allaha çok şükür suan hersey eskı seklıne demımde yeni bi düzene girdi eskisi gibi benım yaklasık 7 ayımı buldu bu şekle girmem.Hersey geride kaldı sadece eşimin beni o kadar üzdüğü hiç çıkmıyo içmden kırgınlıgım kalmadı ama içimde bi yerlerde kaldı.Eşimin ailesine zaten sıcak değildimo olaydan sonra hiçte ısı nabilceğimi sanmıyorum.Sanırım bu zamanda olan şeyler unutulmuyo
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?